Teen 9.

'Bedankt om me thuis te brengen, Louis.' Glimlachte ik en ik stapte uit. Terwijl ik richting de voordeur liep hoorde ik zijn protier ook dichtslaan en niet veel later liep hij naast me. 'Wat? Volg je me nu?' Grinnikte ik. 'Nee, ik wil ergens met je over praten.' Antwoordde hij nogal ongemakkelijk. Fronsend opende ik de deur en liep hem voor.
'Ik zet even thee!' Riep ik richting de woonkamer.
Niet veel later liep ik met twee dampende mokken de woonkamer in. Louis glimlachte zwakjes en nam een van de mokken over. 'Waar wou je over praten?' Vroeg ik en ik blies in de dampende mok. Hij zuchtte zachtjes en staarde twijfelend in het dampende goedje. 'Louis?' Vroeg ik zachtjes.
'Ik heb je met Esmay horen praten in het ziekenhuis! En ik weet niet wat ik moet denken...' Floepte hij er en keer uit. Ik slaakte een zucht van opluchting en sloeg mijn armen om hem heen. Verbaasd door mijn actie knuffelde hij me twijfelend terug. 'Dus... Ze is echt je dochter?' Vroeg hij toen hij me losliet. Ik knikte en zette mijn mok op tafel. Louis volgde mijn voorbeeld. 'Ik wou het jullie wel vertellen, alleen...' -'Je was er nog niet klaar voor.' Viel hij me in de rede. Ik knikte. 'Wil je het ze alsjeblieft nog niet vertellen Louis?' Vroeg ik. 'Ik beloof het, als je er klaar voor bent zullen we het samen doen.' Antwoordde hij. Ik glimlachte dankbaar en nam mijn mok weer terug.
'Het was jouw idee, he?' Vroeg hij opeens. Ik keek hem fronsend aan en nam een slok van mijn thee. 'Het idee dat Esmay me moest zoenen.' Legde hij uit. Een zachte grinnik ontsnapte uit mijn mond. 'Ja dus.' Lachte hij.
'Het spijt me! Ik wist gewoon al dat ze je leuk vond en toen vroeg je naar haar dusja..' -'Het is al goed,' Onderbrak hij me. 'Ik ben je dankbaar.' Glimlachte hij. Opeens ging Louis gsm over. 'Met Louis.' Zei hij en hij zette zijn mok op tafel. 'He Ni!' Zei hij al meteen een stuk vrolijker. 'Vanavond? Ja tuurlijk, waarom?'
'Klinkt Super! En mag iemand meebrengen, toch?' Vroeg hij en hij keek me grijnzend aan. Ik fronste en zette mijn mok op tafel. 'Oké super! Zeg tegen de jongens dat we eraan komen, en vergeet Esmay niet te bellen!' Hij legde in en rende de trap op. Niet-begrijpend liep ik achter hem aan.
'Louis? Wat is er aan de hand?' Vroeg ik en ik liep mijn kamer in. Mijn wenkbrauwen schoten omhoog toen ik zag dat Louis mijn hele kleerkast overhoop aan het halen was. 'Wat doe je!' Vroeg ik verbaasd. 'Wíj hebben vanavond een slaap feestje.' Antwoordde hij trots en hij gooide een hoopje kleren op mijn bed.
'Louis, ik voed al 5 jaar een kind op. Ik kan heus wel zelf mijn tas maken hoor.' Merkte ik op. 'Sorry,' Antwoordde hij snel. 'Ik heb er gewoon zo'n zin in!'

Niet veel later zat ik samen met Louis in de auto op weg naar Niall's huis. 'Zal ik je morgen naar het ziekenhuis brengen?' Stelde Louis opeens voor. Ik grinnikte zachtjes. 'Lou, ik da doet al 5 jaar in men uppie. Ik denk heus wel dat ik nu ook kan.'
'Weet ik wel, ik vind het echt heel moedig van je, maar ik zou je graag helpen.' Hij keek me via zijn ooghoeken aan en ik glimlachend. 'Oke dan, in dat geval, zou ik het heel fijn vinden.' Glimlachte ik.
'We zijn er.' Zei Louis en hij parkeerde de auto. 'Bedankt Louis, je bent echt en goeie vriend.' Zei ik nog snel. Hij glimlachte en stapte uit. Ik volgde zijn voorbeeld.
'Hou je vast aan de takken van de bomen, in een huis, zijn de jongens nog erger dan ze normaal zijn.' Zei hij lachend en hij liep voorop naar de voordeur.
Het was Harry die de deur open deed. 'Boobear!' Zei hij vrolijk. 'Laura!' Glimlachte hij en hij omhelsde me.
'Jongens! Louis en Laura zijn er!' Riep Harry en we liepen de woonkamer in.

Ellooow
Ik ben terug van een tijdje weggeweest...
Ik had het gewoon heel erg druk.... Met The Vampire Diaries kijken..
Hahahahaah Ne ne grapje, oke dat ook wel maar ook nog wat other stuff..
Nathan van The Wanted is geopereerd enzo..
Aleja ik had dus even een dipje maar nu vlieg ik er weer in!