Dorst en naar school.

Een week later werd ik wakker van mijn wekker. Ik kreunde. Vandaag moest ik weer naar school. Ik was benieuwd hoe het zou gaan. Na wat ik van Jeremy had gehoord was het best moeilijk. Ik kleedde me aan en liep naar beneden. Mijn moeder keek me bezorgd aan. 'Gaat het wel, lieverd? Je ziet zo bleek.'
'Ik voel me goed, mam. Als het niet gaat kom ik naar huis okee?'
Toen ik de gang doorliep en in de spiegel keek, snapte ik wat ze bedoelde. Ik was ontzettend bleek. Misschien was het een van de dingen die je had als je vampier was. Ik wist het niet zeker, maar het leek wel alsof mijn ogen een andere kleur kregen.
Maar ik had geen tijd om me daar nu druk over te maken. Toen ik de deur uitliep stond Mona, een van mijn beste vriendinnen, al op me te wachten.
Ik liep naar haar toe. Hopelijk zou ze niets aan me merken.
'heey Mona!' riep ik. 'Alles goed?'
Ze keek me aan.
'Ben je ziek?' vroeg ze.
Ik keek haar lang aan. Ze had dus gemerkt dat mijn huis bleker was. Ik zou toch echt even aan Jeremy vragen hoe ik dat kon verbergen.
Ik lachte. 'Je bent niet de eerste die dat vraagt vandaag!'
Ze lachte ook. 'Je moeder?'
'Ja. Maar even voor de duidelijkheid; ik ben niet ziek.'
Ik haalde diep adem. Het was vreemd maar het kriebelde op een bepaalde manier in mijn keel die ik niet kon beschrijven.
Het was gisteravond ook zo geweest, tijdens het eten met mijn moeder.
Opeens wist ik wat het was! Ik had dorst!