19 Scarlett Platt

Ik zat aan de rivier en hoopte natuurlijk stiekem dat Seth langs zou komen. Ondertussen was Cat nog steeds niet terug en ik begon me best zorgen te maken. Ik had nog geluk gehad dat Carlisle ons had gezien, maar ik betwijfelde of hij ook heel toevallig in Groenland rond zou hangen. "Hey, waarom kijk je zo bezorgd?", vroeg Seth, die naast me ging zitten. "Gewoon. Zelfde shit als normaal. Ik wou dat we hier nooit naartoe waren verhuist." "Wat is er nou tussen jou en Cullen gebeurd?", vroeg hij weer. "Hij heeft mijn leven verkloot. En dat van mijn zus. En nu doet-ie het weer." Ik zuchtte. "Volgens mij is hij tot alles in staat om ons weg te krijgen. Wat mij betreft heeft hij gewonnen." Het was een tijdje stil. "Seth? Waarom deed je niets de vorige keer? Je zei dat je het niet kon, maar kijk wat ik ben en wat jij bent.", vroeg ik toen. "Wilde je dat?", vroeg hij. "Ja... Nee! Weet ik veel." "Niemand kan je iets doen, want...." Aaaaw, hij was schattig als hij verlegen was. "Want?" Nu begon ik nieuwsgierig te worden. "Ik... Ben... Ingeprent... Op jóu." Het leek hem moeite te kosten om die woorden te zeggen. "Gewat?", vroeg ik verbaasd. "Het is soort van liefde op het eerste gezicht. Maar veel sterker. Daarom mag de rest je niets doen." "Nog een keer: kijk naar wat ik ben en wat jij bent." Ik wilde niet toegeven dat ik ook zoiets voelde. Ik had namelijk altijd gedacht dat mijn partner net zoals ik zou zijn, niet een gemuteerde wolf. Wat niet zo'n gek idee is, gezien het feit dat ik pas een paar weken geleden hun bestaan had ontdekt en dat ze me aanvankelijk probeerde te vermoorden. Nu uk daar over nadacht kreeg ik een idee. "Ik moet gaan. Zie je snel." Tijd om Edward betaald te zetten. Misscjien was het niet zo'n moorddadig idee als dat van Cat, maar als het zou lukken dan was eternal misery gegarandeerd. Dat en dan hoefde Esmé niet te kiezen tussen ons en hem