De brief.

Toen, toen Gale ‘The mortician’s daughter’ voor me speelde op zijn basgitaar, kwam er een uil binnen. Hij was bruin met wit, misschien een beetje oud maar erg levendig. ‘Het lijkt Perkamentus wel…’ had Justin gemompeld toen hij binnen kwam. Weer werd ik opgezadeld met vragen, maar ik wist wel dat ik geen antwoorden zou krijgen. Op de buitenkant van de envelop stond ‘Alice Demner, Gale’s kamer, tweede verdieping,Second Street 82, Londen’. Het was merkwaardig dat het zo… zo precies was. Kom nou, ik bedoel… ‘Gale’s kamer, tweede verdieping’. Hoe konden ze überhaupt weten dat ik nu bij de familie Riddle was? Ik zuchtte en opende de brief.
‘ZWEINSTEIN HOGE-SCHOOL VOOR HEKSERIJ EN HOCUS SPOCUS. Hoofd: Albus Perkamentus(commandeur in de Orde van Merlijn, Int. Tovergrootmeester, heksenleider 1e klas, Opperste hotemetoot van de Wereldbond van Toverlieden)

Geachte mevrouw Demner,
Het doet me een genoegen u te kunnen mededelen dat u in aanmerking komt voor een plaats aan Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus Spocus. Bijgaand treft u een lijst aan van schoolboeken en andere benodigdheden. Het schooljaar begintop 1 september. Gelieve voor 31 juli per uil te reageren.
Hoogachtend,
Minerva Anderling,
Assistent-schoolhoofd,’ las ik hardop. Een fractie van een seconde later stond Gale naast me een vreugdedansje te doen. Hij grijnsde naar Devon. ‘Mag ik?’ Devon knikte.