The Riddle - House.

Ik voelde een lichtstraal over mijn gezicht heen vallen waardoor ik wakker werd. Vermoeid opende ik mijn ogen en ik keek de kamer rond. Pas na een tijdje realiseerde ik me waar ik was. Ik was niet thuis. Natuurlijk was ik niet thuis. Ik was bij Gale. Mijn beste vriend. Mijn broers en zussen waren er ook, mijn ouders waren er. We logeerden er met het hele gezin. ‘Alice, slaapkop,’ grinnikte Gale. Grinnikend rekte ik me uit. ‘Mond dicht Gale, het is nog maar 8 uur!’ Gale stond op van zijn matras en ging op het bed springen. Wat was het lief van hem dat hij zijn bed aan mij gegeven had. Geïrriteerd kroop ik het bed uit, halverwege realiseerde ik me dat hij dat alleen deed om mij uit bed te krijgen en ik ging op de grond weer liggen slapen. Gale zuchtte en sleurde aan mijn arm. Uiteindelijk stond ik toch maar op en deed ik mijn haar in een nette knot. ‘Waarom wil je nou de hele tijd naar beneden enzo? Wat is er zo speciaal?’ mopperde ik terwijl we de kamer uitliepen. ‘Je moest eens weten…’ mompelde Gale. Ik gleed vanaf de leuning de wenteltrap af. Gale volgde mijn voorbeeld. We kwamen op de kleine verhoging waar de instrumenten stonden te staan. Die liepen we af en zo kwamen we bij de serrekamer, ook wel bekend als de woonkamer. Gale trok me mee naar het veranda met een grote picknick tafel waar de rest van onze families al was. Ik ging tegenover mijn Gale zitten en naast mijn zus Victoria. Gale ging naast Demetri zitten, zijn broer, die tegenover Victoria zat. Ik heb geen zin om veel details over het ontbijt te schrijven, want dat was niet nodig. Het was gewoon een standaard, Brits ontbijt; scrumbled eggs; bacon; scones; thee, je weet wel.