Verliefd.

We waren samen, al meer als een week. En ik had hem nog niet eens gezien.
Dat was best wel triestig. Maar vandaag zou echt alles gaan veranderen! Ik zou hem zien.
Stress, ik zat vol met stress. Misschien vind hij me helemaal niet leuk of mooi, mager of slim, ...
Ik kon wel blijven doorgaan zo. Ik reed met mijn fiets naar de stad...
Ik zette mezelf neer op de trappen van de tunnel naar 't station terwijl ik mijn sigaret aanstak.
Daar was hij, een grote lange "man" kon ik echt zeggen. Hij zag er niet uit als een kind, maar echt als een goede man.
Hij kwam op me af, ik ging zoals altijd ver achteruit. Niet omdat ik bang was of zo.
Neen, ik gaf hem mijn "knuffel des doods".
Ik liep op hem af, sprong op hem & knuffelde hem. Maar deze knuffel was anders dan andere.
Deze gaf me echt een warm gevoel en toch kreeg ik rillingen.
"Misschien zou dit gewoonweg de waren voor me zijn?" dacht ik in mezelf.
Hij opende zijn mond "Hey".
En ik? Ik begon bijna te stotteren maar ik zei gewoon "hey" terug.
Hij keek me aan met zijn bruin groene ogen. En ik smolt weg.
Even later gingen we zitten, we hadden al rond heel de stad gelopen, ik was echt uitgeput.
We gingen zitten op een klein trapje recht tegenover het station, hij zou zo weer moeten vertrekken, wel ja, over een paar uur.
Ik keek hem aan en zei "Weet je, ik wil iets vragen..", hij antwoordde daarop "Wat dan?".
Toen zei ik "Wel ja, vragen.. Eigenlijk iets doet.", ik sloot mijn ogen en ik deed het, ik gaf hem een kus.