"Orcus"

Haar adem maakte wolkjes in de koude novembernacht.
Ze rilde van de kou en verstopte haar neus nog wat meer in haar zelf gebreide sjaal.
Haar hakken maakte een klik-geluid die de steeg naast de nachtwinkel vulde.
Tranen stonden in haar grijsblauwe ogen, maar ze hield zich sterk.
Haar mond opende zich en ze schreeuwde: "Ik weet dat je hier bent, je krijgt me niet klein, kom tevoorschijn."
Langs alle kanten klonk plots geritsel, de wind blies haar tegen de muur aan en voor haar doemde een groot zwart wezen op.
Haar adem stokte en ze probeerde zich uit de voeten te maken, maar de wind hield haargevangen.
Op het gezicht van het wezen verscheen iets dat ietwat op een glimlach leek,
maar door het verminkte gezicht leek het meer op een pijnlijke grimas.
Zijn donkere ogen staarde haar seconde lang aan en enkel haar zware ademhaling was te horen.
het wezen bewoog en net voordat hij haar aanvloog sprak hij het woord "orcus(*)" uit.

*Dood, sterf