~Amy Green~

Ik werd wakker met Harry naast me. 'Hey beauty.' Zei hij. Ik grinnikte. 'Hey babycakes.' Zei ik en gaf hem een kus op zijn mondhoek. Hij grommelde wat maar ik lachte en stapte uit bed. Harry volgde mij naar beneden waar Liam al zat. Ik plofte naast hem op de zetel en gaf hem een kus op zijn wang. Harry zat naast mij en ik legde mijn hoofd op zijn schouder. Hij pakte mijn hand vast en zo keken we tv. Ik draaide me om toen ik Liam hoorde kuchen. 'Heb ik iets gemist?' Vroeg hij met een mysterieuze grijns. 'Hang er vanaf.' Zei Harry. Liam keek terug. 'Zijn jullie samen?' Vroeg hij. 'Uhu.' Zei ik. 'Yaay. Eindelijk.' Zei hij en sprong recht en gaf me een knuffel. Nog nooit had ik hem zo enthousiast gezien. Het was best grappig. Zayn kwam met zijn hoofd bij de trap kijken. 'Heb ik iets gemist?' Vroeg hij. Ik keek hem aan, daarna keek ik naar Liam en we schoten alle drie in de lach. 'Nee hoor.' Zei Harry. 'Oké, dan ga ik verder slapen.' Zei hij en weg was hij. Ik grinnikte nog na en liep dan naar de keuken, ik zette de tafel en maakte het ontbijt klaar. Als alles klaar stond riep ik iedereen en Niall stond zoals gewoonlijk als eerste in de keuken. 'Eten!' riep hij en begon te eten. Ik snap nog altijd niet hoe hij zoveel kan eten. Iedereen ging aan de tafel zitten en begon rustig te eten. Toen we klaar waren ruimde ik en Liam op die natuurlijk alles moest weten. We kwamen in de living. Harry trok mij op zijn schoot. 'Hebben we iets gemist?' Vroeg Niall. 'Serieus hoeveel mensen gaan dat nog vragen.' Zei ik half lachend. Harry grinnikte. 'Ja we zijn samen.'
'oooh schattig.' Zei Louis, hij begon als een gek te stuiteren, van zo vroeg al zoveel energie.
We zaten gewoon rustig in de zetel tv te zien. Totdat mijn telefoon ging.
'Amy waar ben je kom nu naar huis het is de herdenking van je broer.' Zei mijn moeder bezorgd aan de telefoon.
'Ja mama ik kom, mag er iemand mee?' Vroeg ik stil. Ik kon nog niet alleen naar mijn broer heb ik nooit gekund.
'Is goed liefje maar kom snel, je moet je nog omkleden.' Zei ze en hing op.
'Liefje, uumh wil je mee met mij naar de herdenking van mijn broer?' Mompelde ik.
Harry keek op en knikte. 'Kom.' Zei hij en liep snel naar boven kleedde zich om en al snel zaten we in de auto op weg naar mijn huis. Ik werd helemaal gestoord. Waarom kon hij nu niet gewoon hier zijn. De eerste traan liep langs mijn wang heen.