10. What's happening?

"Elodie!" mompelt Anika met tranen in haar ogen.
Een soort van flits verblind haar voor even.
Elodie is verdwenen.
Dan wordt Denise plots weggetrokken.
Anika doet haar best om Denise te pakken, maar omdat haar vleugel vast zit, lukt het niet.
Eva zit hoofdschuddend van 'nee!' Anika en Denise aan te kijken, en ze haalt haar poot ook uit.
Maar in een flits is Denise ook weg.


"Godess, godess, odess," in een echo klinken de stemmen van Elodie en Denise, "Hou, ou, Op, op..op"


Eva kijkt raar, aan het gezicht van Anika zag ze ook hoe raar zíj het vond.
Alsof de tijd bevroren stond, gaat alles nu opeens heel snel.
De hand van de meester steekt de bosjes in.
"Dus daar ben je..." klinkt zijn stem. "Nu heb ik je!" Eva's drakenogen worden groot.
Haar meester is nooit zo 'eng' en 'gevaarlijk'.
"Oke." zegt ze met een supervrolijke stem.
"Ik kom er wel uit."
Anika kijkt haar aan.


"Godess, odess, ess," klinkt het weer.
"Dit, it, is ,is, niet, iet, meer, eer, normaal, ormaal."
"Maar dat is het ook niet...iet...iet" klinkt Godesses stem.


Eva springt uit de bosjes, Anika weet niets anders dan erachteraan gaan.
En nu ze de andere kant uit gaat, zit haar vleugel niet meer vast.
Beiden staan ze buiten de bosjes.
"Hehe, ik wist het" gniffelt Eva.
Het was haar meester niet.
Het was een soort van monster.
Een verblindende lichtflits is er een een oorverdovend geluid klinkt.
Het begint te onweren.
Regen klettert uit de lucht.
Hagelstenen vallen op de draken.
Ze rennen en rennen, maar de zuil lijkt steeds verder weg te staan.


Na een tijdje rennen, vliegen en hollen lijken ze bij de zuil te zijn.
Nog één harde sprint.
Opeens worden ze tegen de rug geduwd, heel hard en vliegen langs de zuil.
In een lichtflits schiet er iets voor hun langs en verandert het meer in ijs.
Eva kijkt op, en ziet een soort van ijstijger.