I would you to be mine.

POV. Malika.

Ik rende door de gangen op zoek naar het goede lokaal. Ik was zo slim geweest om mijn wekker uit te zetten en daarna opnieuw in slaap te vallen, waardoor ik nu dus vijf minuten te laat kwam. Toen ik het goede lokaal gevonden had zocht ik even naar een beetje moed en legde vervolgens mijn hand op de deurknop. De kou van de deurknop drong mijn lichaam binnen en om er maar van af te zijn gooide ik snel de deur open.
‘Sorry dat ik zo laat ben’ verontschuldigde ik me meteen. Ik negeerde de starende blikken en zocht mijn plaats op. Iedereen richtte zich weer op de les, op een iemand na. Ik voelde een paar ogen in mijn rug branden en wist meteen wie de eigenaar van het paar ogen was. Ik wachtte even af in de hoop dat het vanzelf op hield, maar dat gebeurde helaas niet. Dan moest ik hem maar even helpen. Ruw draaide ik me om en keek hem geïrriteerd aan. Daar zat hij. De populairste jongen van de klas, of misschien wel van de hele universiteit. Hij schonk mij een warme glimlach waarmee hij zich zelf altijd aan ieder meisje wist te verkopen, behalve aan mij. Hij gaf ieder meisje maximaal één week aandacht en dan richtte hij zich weer op een nieuw slachtoffertje. Daarom was ik dan toch een beetje trots dat hij nu al twee en een halve week voor mijn aandacht zocht. Hij dacht echt dat hij heel wat was alleen omdat hij zoveel aandacht krijgt. Iets wat ik dus absoluut niet kan uit staan. Ik rolde even met mijn ogen om hem zo duidelijk te maken dat zijn glimlach niet gewerkt had. In zijn ogen verscheen teleurstelling, iets wat ik nooit had gedacht bij hem ooit te kunnen zien. Hij begon iets te zoeken in zijn tas en leek iets op te schrijven. Hij begon langzaam iets op te vouwen, maar omdat het me te lang duurde richtte ik me weer op de les. De onderwijzer tikte al pratend op het bord waar een deel van de les uitgelegd stond in een dia. Een tik tegen mijn schouder deed me op kijken. Ik draaide me naar links om te kijken wie het was, en waarom die persoon mij aangetikt had. Een papiertje werd in mijn handen gedrukt met de mededeling dat het voor mij was. Nieuwsgierigheid nam mijn lichaam over en ik opende het briefje. Mijn ogen gleden over de regels en toen ik de afzender zag wist ik meteen wat ik zou doen.

Lieve Malika,

Ik heb per ongeluk wat te veel eten en drinken mee genomen en ik dacht meteen aan jou. Dus ik vroeg me af of je me zou willen helpen om het toch allemaal op te krijgen, anders is het toch zonde, niet?

X Zayn.
Ps: Leuk truitje heb je aan, bijna net zo mooi als jou.

Mooi niet dat ik met hem mijn pauze ging door brengen. Ik had wel wat beters te doen. Ik verfrommelde het briefje en stopte het maar in mijn tas. Ik kon het moeilijk door het lokaal gooien richting de prullenbak. De rest van de les had ik mijn aandacht er niet echt bij kunnen houden. Mijn gedachten dwaalden steeds af naar Zayn en zijn mededeling dat ik mijn pauze met hem moest gaan door brengen. Ik was dat dus mooi even niet van plan. Ik zou gewoon even wat langzamer mijn tas in pakken zodat Zayn en zijn groepje al weg waren en ik rustig naar buiten kon lopen en dan gewoon straal langs hem naar de kantine te lopen. Het ging niet helemaal volgens plan. Ik zag dat Zayn en zijn groepje al wat langer bleven hangen dan normaal, maar aangezien Zayn afgeleid was zag ik mijn kans en liep snel langs hem door.
Uit eindelijk was ik ‘veilig’ in de kantine aangekomen en was ik naast mijn vriendinnen gaan zitten. Ik moest lachen om een opmerking alleen wist ik al niet meer van wie hij was en wat hij precies in hield. Wat ik wel wist dat de opmerking over Zayn ging en het negatief was en dan lachte ik automatisch al mee. Een hand op mijn schouder deed me om kijken.
‘Wij hadden een afspraak’ zei Zayn met een lief stemmetje.
‘Over de duivel gesproken’ werd er gefluisterd. Normaal had ik nu gelachen, maar ik werd gevangen genomen in zijn puur chocolade bruine ogen. Zijn hand op mijn schouders voelde zacht en aangenaam aan. Hij was eigenlijk best wel schattig. Hoe kon ik nou weer over hem denken? Hij was niet schattig. Al probeerde ik mezelf te overtuigen dat Zayn niet schattig was, toch wist ik diep in mijn hart dat ik een zwak voor hem begon te krijgen. Met tegenzin schudde ik zijn hand van mijn schouder af en schudde mijn hoofd.
‘Ik heb eigenlijk nooit gezegd dat het goed was’ zei ik aardiger dan ik bedoeld had. Zayn leek teleurgesteld, maar waarschijnlijk was dit allemaal een act.
‘Ik laat je daarna voor altijd met rust’ sprak hij uit. Hij klonk alsof hij het meende en als dit zijn laatste kans was.
‘Nou ja… Oké dan’ zei ik met tegenzin. Dan was ik daarna wel eindelijk van hem af. Al ontstond wel een vage kriebel in mijn buik toen hij mijn hand vast pakte, geen onaangename kriebel het tegenovergestelde juist. Het voelde fijn en vertrouwd. Een gevoel die ook een hoop verwarring met zich mee bracht. We liepen de kantine uit en slenterden door de gangen.
‘Ik dacht toch dat we samen gingen lunchen?’ vroeg ik hem. Een twinkeling ontstond in zijn ogen.
‘Je denkt toch niet dat ik jou goedkoop in de kantine laat eten, je bent veel meer waard’ ik begon lichtjes te blozen al snapte ik niet waarom. Normaal zou ik walgen van zijn acties, maar stiekem vond ik dit best wel romantisch. Al wist ik nog niet wat ging komen. Voor het zelfde geld waren we nu onderweg naar buiten en wilde hij mij naar buiten duwen en daarna de deur op slot doen, zodat ik op werd geschreven als spijbelen. Je wist het maar nooit met Zayn. We liepen richting de zoldergang waardoor ik zenuwachtig begon te worden. Het betekende wel al een ding, hij zou me niet buiten kunnen opsluiten aangezien de deur naar buiten een andere kant op was. Wel kon hij mij in de zolder opsluiten, maar daar konden we helemaal niet heen. Het was namelijk verboden terrein voor studenten, maar toch kwamen we steeds dichterbij de trap.
‘Zayn je wilt toch niet naar de zolder hé?’ in mijn stem klonk angst, angst om betrapt te worden. Zayn stopte met lopen en keek me met een scheve glimlach aan.
‘Waarom niet? Je gaat me toch niet vertellen dat je bang bent?’ Ik schudde voorzichtig mijn hoofd. Ik gunde hem het plezier niet om te zeggen dat ik bang was om betrapt te worden.
‘En de leraren dan?’ hij haalde kort zijn schouders op en ging verder met lopen. Hij stapte de eerste paar treden op en draaide zich toen om naar mij. Hij stak zelfverzekerd zijn hand uit en keek me met een lieve blik aan.
‘Kom nou maar, niets zal gebeuren. De leraren komen hier nooit! Ik beloof je dat alles goed komt’ verzekerde hij mij. Ik twijfelde even en besloot toen toch maar met Zayn mee te gaan. Ik was veel te nieuwsgierig voor wat hij in de zolder wou gaan doen. Hij deed eenmaal boven een deur open en stapte de donkere kamer binnen. Langzaam volgde ik hem en moest moeite doen om niet te schreeuwen toen de deur werd dicht gegooid. Ik voelde hoe hij mijn hand vast pakte en er zachtjes in kneep. Een rilling van een fijn gevoel golfde door mijn lichaam heen. Ik kon het niet laten om te glimlachen. Gelukkig kon hij het niet zien. Ik wist echt niet wat me bezielde om hem leuk te vinden. Normaal zou ik nu gezucht hebben en mijn hand terug getrokken hebben, maar nee. Dit was veel te fijn. Een klik was te horen en het licht ging langzaam aan. De glimlach op mijn gezicht verdween en veranderde in een open verbaasde mond.
‘Wow.. Wat.. Zayn..hoe..’ ik kwam niet meer uit mijn woorden wat Zayn erg grappig leek te vinden. Een fel gekleurd tafelkleed lag op de grond en er omheen lagen overal rozenblaadjes verspreid in de vorm van een hart. Op het kleed stonden twee borden en in het midden stond een zilveren deksel over een bord heen zodat je niet kon zien wat er onder zat. Achter de twee borden lagen twee kussens. Een roze en een licht blauwe. Ook stond er naast de deksel met het bord eronder een mooi versierde kaars met hartjes erop.
‘En wat vind je ervan?’ er klonk onzekerheid in zijn stem, iets wat ik nog nooit gehoord had in zijn stem.
‘Prachtig’ het was het eerste woord wat in me op kwam en het klopte ook helemaal. Zayn stapte richting het kleed en stak de kaars. Hij liep terug mijn kant op en toen hij mij passeerde raakte hij kort mijn hand aan en dimde vervolgens het licht een beetje wat een nog mooier beeld opleverde.
‘Ga zitten mevrouw’ ik giechelde vrolijk en nam plaats op het roze kussen dat ontzettend zacht aan voelde. Zayn ging tegenover mij zitten en vouwde zijn hand om het handvat van de deksel heen. Hij knipoogde kort waarna hij de deksel van het bord aftilde. Ik begon te lachen en zenuwachtig lachte hij mee. Onder het deksel lagen twee flesjes frisdrank, een reep chocolade en twee broodjes.
‘Wat is er nou?’ vroeg Zayn verlegen. Hij verbaasde me steeds meer. Hij was gewoon zijn stoere zelf niet meer. Al haatte ik zijn stoere kant, ik vond het zo nep overkomen. Nou ja niet al tijd, maar wel als hij zo flirterig en opschepperig deed. Na een leuk gesprek en de maaltijd waren we tegen de muur op een oude bank gaan zitten. Ik lag helemaal tegen hem aan en hij hield mijn handen vast terwijl hij er een beetje mee speelde. Het was gewoon een heel andere Zayn geworden.
‘Vind je me nu wel leuk?’ Verbaasd keek ik hem aan. Die vraag kwam uit het niets. Ik hief kort mijn schouders op en keek hem met een schuine blik aan.
‘Als je zoals vandaag altijd doet, dan wel ja’ Voorzichtig schoof ik een beetje van hem weg. Wat bedoelde hij met die vraag te zeggen, was dit alles een grap geweest of zat er meer achter die vraag?
‘Zo ben ik eigenlijk altijd, maar ik ben bang als ik zo ook in de klas doe dat ik dan minder populair wordt en dat ik mijn vrienden verlies’ ik knikte begrijpend en kon het niet helpen om te glimlachen. Om te weten dat hij altijd zo lief was maakte me helemaal gelukkig.
‘Als je- jezelf bent heb je sowieso mij als vriendin… en later misschien zelf meer’ het laatste floepte er zomaar uit en ik zou er ook enorme spijt van krijgen als Zayn nu niet voor over was gebogen en zijn lippen zachtjes op die van mij drukte. Een passioneel liefdesspel was hier het gevolg van, maar helaas duurde het niet lang. Een zeurende bel onderbrak ons en hand in hand verlieten we de zolder. Van af vandaag zou Zayn eindelijk zich zelf kunnen zijn.

Hope you liked it! Tell me what you think? .