Het pretpark

"OMG, wat is dit voor een vet park!" Freddie flipt dus helemaal uit. "Ben je nog nooit in een pretpark geweest ofzo?" vraagt Daantje. "Wel, maar ik ben nog nooit in dit pretpark geweest." "Oke dan.." We lopen met z'n allen naar de ingang, daar laten we onze kaartjes zien en ik geef mama nog ff snel een kus en we lopen het park in. "Oke, ik heb 30 euro meegekregen en daar moeten we de hele dag mee doen." We lopen eerst richting de waterachtbaan en gaan daar in de rij staan."De wachttijd vanaf hier is 15min. niet lang..." Zeg ik maar, want ik zie dat Emily zich al zorgen gaat maken over hoelang we er moeten staan. "Oke, word je erg nat hierin?" Vraagt Emily. "Tuurlijk niet schat, ik hou je wel droog." Zegt Kelvin. o neee, krijg je weer dat kleffe gedoe, ik irriteer me echt aan hun. "Dankje schat, mwha!" jakkes, gaan ze ook nog zoenen! "We mogen instappen!" Roep ik maar, met de hoop dat ze ophouden. "Kom instappen!" roepen Rens en Freddie die al ingestapt zijn. We stappen allemaal in en het bootje begint omhoog te rijden. Als we op het punt staan om naar onder te glijden zegt Emily nog even snel: "Kelvie, ik ben bang." "Stel je niet aan, trut" zegt Rens. Dat is nou de reden dat ik van hem hou, hij heeft iets tegen dat kleffe gedoe net als ik. De perfecte match. Op dat moment glijd het bootje naar onder, de rit ging zo snel dat ik nog niet eens merkte hoe nat ik was. Op het moment dat we stil staan merk ik pas dat ik zo nat ben. "Inge, ben jij ook zo nat?" ik krijg geen reactie. Ik kijk achterom en ik zie dat Inge helemaal niet in het bootje zit. (ik zit vooraan) "Jongens, waar is Inge?" "Is ze weg? OMG, HELP EEN VERMIST KIND!!!" Soms kan ik Emily wel wurgen, zo'n dramaqueen... "Ze komt wel terug, kom we gaan verder." Zeg ik maar, ik heb geen zin om te gaan zoeken. We lopen naar de uitgang van de attractie. "Daar heb je de Speed of light! Kom we gaan erin!" Freddie en Daantje rennen er meteen heen. (Speed of sound uit Walibi) "Rens, wil je naast me zitten?" Vraag ik aan hem met het zweet in mijn handen. "Tuurlijk, kom we gaan vooraan zitten." Hij pakt mijn hand en trekt me mee in het karretje. We trekken de beugels omlaag en hij zegt: "Pak mijn hand maar als je bang bent." "Oke!" Ik grijp meteen naar zijn hand. "Nu al bang?" "Ja." Zeg ik op zo'n normaal mogelijke manier. Daar gaat de achtbaan dan, eerst achteruit en dan worden we afgeschoten met een snelheid van 10000000 km/u. Teminste zo voelt het aan. Na 50 sec. staat de trein weer stil. "Whoehoe! Nog een keer!" hoor ik Daantje en Freddie roepen achter ons. "Nee, niet nog een keer, ben misselijk.." "Oke, dan gaan we straks wel in de Cobra!" (Python uit Efteling) "Jaha, kom nu die achtbaan uit, mensen staan te wachten." Zeg ik maar om ze stil te krijgen. We lopen met z'n alle (behalve Inge) naar een snackbar, daar gaan we een frietje halen. Als we ze krijgen gaat iedereen vrolijk kletsen en eten, maar ik blijf me afvragen waar Inge is...