3.

Toen ik in de Verenigde Staten ging wonen kon ik al redelijk goed Engels praten, maar natuurlijk waren er nog een paar dingen die ik moest leren. Daarom volgde ik een taalcursus. Phoebe was mijn lerares geweest. Het had gemoeten voor haar stage, want ze wilt graag Engels docent worden. We deden in die tijd alles samen, zodat ik de taal goed zou kunnen leren. Een maand daarna was er een ongeluk gebeurd in het appartementen gebouw waar ik woonden, dus iedereen in het gebouw moest verhuizen. Phoebe stelde voor of ik bij haar zou komen wonen. Ze woonde er ook samen met een andere vriendin: Olivia. Natuurlijk wilde ik dat. En dat was een goede keus geweest, want ik heb het erg naar mijn zin. Vanaf het begin klikte het al tussen ons. Ik roerde door mijn kopje koffie waarin een leuk toefje slagroom zat. Phoebe begon met vertellen. Ze had een nieuwe jongen leren kennen op Hawaï, het was een vriend van haar broer: Samuel. De eerste keer dat ze hem zag voelde ze meteen vlinders in haar buik. Ze spraken vaker af en gingen 's avonds samen naar de disco. Maar ze voelde zich erg schuldig, want ze had een vriend in New York: Daniel. In Hawaï besefte ze zich dat ze niet gelukkig was met Daniel. Hij deed altijd stoer bij zijn vrienden. Kocht nooit eens een cadeautje voor haar en liet haar altijd alles betalen. Hij was erg egoïstisch en had overal 'schijt' aan. Tussen hem en mij had het nooit geklikt. Hij heeft me eens een keer flink voor schut gezet tijdens een avondje stappen. Hij had gezegd dat ik misschien beter kon stoppen met dansen, omdat hij zich anders schaamde dat hij naast me stond. Ik weet dat ik niet goed kan dansen, maar dat hoeft me echt niet gezegd te worden. Phoebe begon te huilen. Ze zat er echt mee. Ze begon te beseffen dat hij niet de ware voor haar was, maar ze voelde zich een bedriegster en vond het zielig voor hem. Ik troostte haar, maar diep van binnen was ik blij dat ze het eindelijk in zag. Ze vertelde verder over haar en Samuel. De laatste dag liepen ze samen over het strand. Hij pakte haar hand vast en zei dat hij haar het leukste meisje ooit vond en dat hij hoopte dat het ooit wat tussen hun zou worden. Phoebe was blij geweest dat hij hetzelfde voor haar voelde. Toen hij haar terug naar huis bracht hebben ze voor haar deur gekust. Ik zag in Phoebes ogen dat ze echt heel gelukkig was en heel erg verliefd. Ik was blij dat ze eindelijk genoeg had van die Daniel. We bleven nog dik 3 uur zitten om alles aan elkaar te vertellen wat er allemaal was gebeurd in de tijd dat we elkaar niet gezien hadden. De volgende dag was het weer erg druk op het werk. Dat kwam omdat onze nieuwe kledinglijn erg in de smaak was gevallen bij de mensen uit Milaan. Op het einde van de dag riep Spencer iedereen bijeen om nog wat belangrijks te vertellen. Iedereen ging op z'n plaats zitten. Spencer kwam naar voor. "Zo allemaal, Fijn dat jullie allemaal aanwezig zijn. Ik wil jullie allemaal bedanken voor jullie harde werk." Om mij heen klonk allemaal geroezemoes. Ik snapte het zelf ook niet. Spencer had ons nog nooit bedankt. Ik had haar zelfs nog nooit zo vrolijk zien kijken. Spencer ging verder: "Ik heb jullie wat heel leuks te vertellen. Door het harde werk van iedereen hier van dit bedrijf is LFF het grootste modebedrijf op aarde geworden. We hebben alle andere modebedrijven ver achter ons gelaten !" Iedereen kreeg een lach op zijn gezicht. Spencer keek trots om zich heen en riep: "Champagne !" Iedereen stond op en begon elkaar te feliciteren en gingen champagne halen. Ik sprong op van mijn stoel. Ik was heel erg blij. Ik voelde me voldaan. Het betekende dat ik mijn werk goed deed en ik echt nut heb gehad. Ik was trots op iedereen, want het voelde of het bedrijf ook een deel van mij was. Ik ging ook al mijn collega's feliciteren. Er werd muziek opgezet en iedereen begon te dansen. Ik pakte me champagne en bleef naast de dansvloer staan. Sinds Daniel had gezegd dat ik danste als een baviaan, heb ik nooit meer in publiek gedanst. Ik bleef aan de zijkant staan en praatte met een paar collega's van me. Spencer schreeuwde boven iedereen uit: "De dag voor de zomervakantie is er een feest. Ik geef jullie binnenkort er nog van allerlei informatie over." Ik had Spencer nog nooit zo gezien. Ze was aan het dansen en leek echt eens een goed mens te zijn. Rond twaalf uur vond ik het laat genoeg, dus besloot om naar huis te gaan. Ik zei iedereen gedag en liep naar buiten. Ik was vandaag met de bus gekomen, want Olivia had gevraagd of ze mijn auto zou mogen lenen. Omdat het zo laat was reden er geen bussen meer. Dat betekende dat ik 3 kilometer mocht gaan lopen op deze punthakken. Ik liep het hoekje om en zag Ethan staan. "Hey Ethan !" Hij keek me een beetje raar aan. Het leek wel of hij gehuild had. Hij veegde zijn ogen af. "Oh, hey Lauren." Hij deed alsof hij wat in z'n oog had zitten en er niks aan de hand was, maar ik wist wel beter. "Wat is er aan de hand Ethan ?" "Niks, laat me maar met rust". Hij wilde weg lopen, maar hij viel bijna toen hij z'n voet verplaatste. Ik zag het al: hij was dronken. "Ben je met de auto ?" "Ja" zei hij kortaf terug. "Kom ik breng je naar huis, ik laat je echt niet zo naar huis rijden." "Nee, ik ga niet naar huis, ik ga niet naar dat klote huis !" Ik snapte hem niet, maar dat komt waarschijnlijk omdat hij maar wat uitkraamt omdat hij dronken is. "Dan ga je maar mee naar mijn huis." Ik hielp hem overeind en bracht hem naar zijn auto. Ik startte de auto. Ik wist dat het een hele serieuze zaak was, maar toch geniete ik even van het moment dat ik in een auto zat die ik zelf nooit zou kunnen kopen.