Het begin.

Ik waarschuw niet. Als je wilt verder lezen, neem dan een abbo!

---

Het gezoem van de wekker gaat af. ‘Nog 10 minutjes!’ schreeuw ik in het niets. Toch doe ik mijn ogen open en kijk in naar de vergeelde lamellen die voor mijn raam hangen. ‘Ooit ga ik ze schoonmaken. Morgen ofzo.’ Ik stap uit bed en loop naar de spiegel in de hoek toe. Streng wijs ik naar mijzelf. ‘Je weet het El, belofte maakt schuld! Je weet zelf ook donders goed dat je het niet gaat doen.’ Mijn arm valt weer naast mij neer en slaak ik een zucht als ik naar mijzelf kijk. Ik knijp zachtjes in mijn buik. ‘Bah, kijk die flubber buik. Of of of, die benen’ zeg ik alweer in het niets als ik in mijn been por. Ergens snap ik het ook wel. Dat ik het pispaaltje ben en dat ik nooit een vriend heb gehad. Misschien moet ik ophouden met het mijzelf vergelijken met andere? Achja, ik ben toch zoals hun zeggen.. Lelijk!

Dit is de gedachte van een meisje wat al 7 jaar gepest wordt. Het meisje van 15 jaar wat zich veel ouder moet gedragen, omdat haar ouders zijn gescheiden en andere problemen thuis. Daarbij moet zij ook het huishouden draaiende houden, anders gebeurt er niks. Of ze gedraagt zich veel ouder omdat ze een opleiding moest kiezen waar ze niet uit mag stappen. Of omdat ze nog maar 15 is en teveel op haar bordje heeft.

Als ik onder de douche weg kom kleed ik me gauw aan. Plamuur mijn gezicht vol met zooi die ik normaal niet zou gebruiken. Snel poets ik mijn tanden en werp een blik op de klok. ‘Shit shit shit, ik moet weg! Dan maar geen ontbijt.’ Heerlijk, alleen thuis zijn. Dit is één van de voordelen. Niemand die je zegt: ‘Heb je vandaag wel gegeten?’,’Heb je al ontbeten?’ of ‘Neem je ook brood mee naar school?’ Het is niet dat ik één of andere eet stoornis wil. Het is gewoon dat ik een paar kilotjes kwijt wil. 20 ofzo? Met de gedachte dat ik vandaag alleen thuis ben fiets ik richting school.

Ik heb geen boeken vandaag nodig. Ergens is het ook naar goed dat praktijk vakken zijn uitgevonden en dat alles in mijn kluisje past. De enige bagage die ik bij me heb is een klein tasje met mijn mobiel met sigaretten. Goh, wat ben ik stoer. Mee proberen te doen met de huppel club die bestaat in mijn klas. Het enige wat ik wil is ergens bij horen. Meer vriendinnen hebben dan alleen Eve. Ik wil ook een huppel zijn. Ik wil niet meer gepest worden.

Vol goede moed loop ik het schoolplein af en ga in zitten op één van de bankjes in de hoek. Snel steek in een sigaret aan. Hoe heeft het zover kunnen lopen? Het meisje met het lange blonde haar, wat in één keer naar heel kort ging, zo kunnen worden. Het meisje wat haar haar in allerlei kleuren heeft gehad. Het meisje wat nu vies blond haar heeft omdat ze ook ‘stoer’ blond haar wou? Soms vraag ik het mijzelf echt af, hoe heeft het zover kunnen lopen. Langzaam loop het plein vol met examen gangers. De vierde klas. Ik weet van mijzelf dat we het allemaal niet meer zo sirieus nemen en dat bijna iedere leraar zegt: ‘Je zit hier voor jezelf!’ Lekker motivatie.

Ik zie in een ooghoek dat er een paar ‘vriendinnen’ aankomen. Ze zitten nog niet eens, of daar begint het geroddel al. ‘Heb je gehoord wat Chiel heeft gedaan met Alice in de wc’s bij de bioscoop?’ hoor ik aan de ene kant. Snel neem in mijn laatste hijs en loop naar binnen. Liever 2 minuten te vroeg dan 5 telaat omdat er sommige over de smeuige weekend roddels aan het praten zijn. Welkom tot het school leven van El. Mijn school leven. Hier in een klein plaatsje ergens in Nederland.

Ik zie het vieze vochtige hol al voor me. Nog snel app ik Eve dat ik veilig op school ben aangekomen en dat het eerste uur wat ik heb wiskunde is. Ge-wel-dig. Ik zie dat mijn tafel nog vrij is. Niet dat mijn naam er op staat, het is gewoon dat ik er altijd zit. Achterin bij het open raam in de zomer en in de winter bij de verwarming die lekker warm is. Echt mijn plekje. Hier schijf ik ook zo een eind weg, of kan ik luisteren naar de verhalen die mevrouw Melis, die religie geeft, heeft opgedaan tijdens vrijwilligers werk. Dit is de enige leraar die ik vertrouw. Ook al kent zij mijn verhaal niet.
Niemand niet…