2.

De hele week was ik druk bezig geweest met de nieuwe opdracht. We moesten verschillende fotoshoots houden met onze nieuwe kledinglijn. Het was inmiddels zondagochtend. Ik was eindelijk klaar met de nieuwe opdracht. Ik sorteerde alles en stopte het in een map en daarna in mijn tas. Eerst even ontbijten en daarna naar Spencers huis. Ik stond voor Spencers huis. Nouja, huis kan je het denk ik niet meer noemen. Een villa met een mega tuin. Ik wist dat als ik zou aanbellen de meiden weer met me wouden spelen en naar het park zouden willen gaan, maar daar had ik nu totaal geen behoefte aan. Ik opende het hekwerk, want ik wist dat de schoonmaakster toch bijna nooit naar de brievenbus vooraan het hek keken. Ik liep het enorme pad op en stond uiteindelijk voor de enorme deur. Ik legde het tasje voor de deur neer, want het mocht niet aan de gouden deurknop hangen, wat ik al eens eerder had gedaan en waardoor volgens Spencer het goud lelijk zou worden. Ik liep het tuinpad af. "Lauren, ben jij dat ?" Ik draaide me om en zag dat Ethan, de man van Spencer, in de tuin stond te werken. Het verbaasde me dat ze daar geen tuinman voor hadden. "Hee Lauren !" "Hoi Ethan" zei ik terug. Het viel me toen pas op dat hij shirtloos in de tuin stond. Hij had een sixpack. Hij was een model, natuurlijk had hij dat. Ik betrapte mezelf erop dat ik een beetje aan het staren was. "Heb je zin om wat te blijven drinken ?" Ik voelde me erg ongemakkelijk. "Nee sorry, ik heb het heel erg druk. Ik moet echt gaan." Ik lachte met een mislukt lachje naar hem. Hopend dat hij me zou laten gaan. Op dat moment kwam Lucy aanrennen. Ze pakte de tuinslang en spoot hem op Ethan. Mijn mond viel open. Het leek of alles in slowmotion gebeurde. Hij lachte, hij schudde met zijn haar hij pakte de tuinslang en spoot terug op Lucy, die gillend wegrende. Ik pakte mijn tas, die ondertussen op de grond was gevallen op, riep doei, en liep zo snel mogelijk weg. pff, net op het nippertje. Ik startte mijn auto en reed weg. Op naar het reisbureau. Over 4 weken was het zomervakantie en ik had het zo goed gedaan het afgelopen jaar dat ik de zelfde vakantietijd als Spencer kreeg. 3 maanden lang ! Ik was hier erg blij mee, want ik had genoeg geld gespaard om mijn familie en vrienden op te zoeken. Ja, ik hoor je al denken, ik ben ook naar Amerika verhuisd voor dit beroep. Niet alleen voor het beroep natuurlijk. Amerika leek me gewoon een stuk leuker. Maar ik miste mijn vrienden en familie natuurlijk ook heel erg. Zij zaten in Nederland, niet het ideale land om heen te gaan in de zomer daarom heb ik alles goed verdeeld. De eerste drie weken ga ik samen met mijn ouders, broer, schoonzus en neefje en nichtje naar Frankrijk op een camping, zoals ik vroeger ook altijd deed met mijn ouders. De 2e maand zou ik samen met een paar vrienden naar een appartement in Spanje gaan. En de laatste maand laat ik open voor verassingen. Soms besluit ik op het laatste moment nog een week ergens heen te gaan. Bij het reisbureau was alles gelukt. Ik kon niet wachten tot het zover zou zijn. Ik zou nog 4 weken hard werken en dan was ik er voor een lange tijd vanaf. Toen ik thuis kwam ging mijn telefoon af. Het was Phoebe. "Hee Phoebe, ben je al geland ?" Door de drukte van mijn werk was ik vergeten dat Phoebe vandaag thuis zou komen. "Hee Lauren, ja ik ben net 1 minuut geleden geland. Maar zou jij me misschien willen ophalen ?" "Ja hoor, maar ik dacht dat Daniel je zou komen ophalen ?" "Ja, maar dat heb ik afgezegd. Ik moet met je praten namelijk.." Het klonk erg belangrijk, dus ik besloot haar op te gaan halen. "Oke, ik stap nu in de auto, ik zie je zo." Toen ik op het vliegveld aankwam zag ik dat iedereen z'n bagage al aan het pakken was. Ik zag Phoebe al staan. Ik had haar enorm gemist de afgelopen weken. Phoebe was mijn beste vriendin. Ze was voor 4 weken naar Hawaï, op bezoek naar haar vader en haar broer. Ik rende naar Phoebe toe, maar wat ik niet zag was dat iemand z'n bagage al had gepakt en zich omdraaide om weg te lopen. We kruiste elkaar tegelijkertijd, waardoor ik volop tegen hem aan knalde. We vielen beide met een enorme klap op de grond. Ik krabbelde op. De jongen lag nog op de grond. Ik boot hem een hand aan. "Sorry, het spijt me verschrikkelijk ! Gaat het met je ?" De jongen kwam omhoog en keek me aan. Hij lachte en zei: "Maakt niet uit joh ! Ik had ook beter moeten oppassen. Heb jij je niet bezeerd ?" Ik schudde nee. Het was een erg aardige jongen. Ik zag dat Phoebe een eindje verder heel hard aan het lachen was. Het had er waarschijnlijk ook heel grappig uitgezien. Ze kwam naar me toe lopen en gaf me een knuffel. "Heee Lauren, ik heb je gemist !" "Ik jou ook. Ik wil álles horen !" "Kom dan gaan we daarginds bij dat restaurantje wat drinken, dan kunnen we bijpraten." Ik vond het een goed idee en we gingen naar het restaurantje heen.