Sienna Burke

Gelukt. Harry en Lizzie zitten in hun vliegtuig.
Op zo'n momenten ben ik de pers zo dankbaar. Zo weten we bijna altijd waar ze zijn.
Ondertussen zijn er bijna 36uur voorbij. Ik ben toch wat bang. Het lijkt wel alsof de jongens geen oplossing zoeken.
Ik wordt er zo moe van. Zonder nog iets te zeggen sta ik recht en wandel naar het balkon.
Aan het geschuif hoor ik dat er nog iemand opstaat.
Handen om mijn middel vertellen mij dat Louis bij me staat.
'Sienna, we vinden wel een oplossing. Dat beloof ik je.' Ik schud mijn hoofd.
'Beloof me geen dingen die je niet zeker weet.' Zeg ik streng. Louis haalt zijn schouders op en drukt zacht zijn lippen op mijn wang.
'Ik moet even wandelen. Blijf jij bij Dana?' 'Natuurlijk.' Zegt hij zacht. 'Weet dat ik er voor je ben eh.' Ik knik.
Op dit moment moet ik gewoon even alleen zijn.

Na een half uurtje krijg ik een sms.
Er is nog een mogelijkheid. Offer het leven van iemand uit de sectie of je kind op en we laten jullie met rust.
Allerlei verwensingen schieten door mijn hoofd. Wat denken die gasten wel? Ons zo onder druk zetten?
Toch laat ik mijn verstand zijn werk doen.
Waar en wanneer?
Het duurt niet lang voor ik een sms terug krijg.
Over een uur, het bos op de open plek.
Nu stuur ik niet meer terug. Al weet ik wel zeker dat ik er zal zijn.

Snel ren ik terug naar het appartement en toon alles aan de jongens.
Behalve het laatste bericht. Ik heb mijn beslissing al genomen.
'Waar willen ze dan afspreken?' Vraagt Liam. 'Hebben ze dat niet laten weten?' Vraagt Niall.
'Jawel, ze hebben me gebeld.' Ergens voel ik me wel schuldig dat ik nu loop te liegen maar ik kan niet anders.
'Ze willen ons ontmoeten in het busje op het plein. Daar zijn ze over een uurtje.'
De jongens knikken. 'Dan moeten we maar vertrekken, dan zijn we er voor hen.' Stelt Louis vast.
'Moment, ik ga eerst de camera's op het plein hacken.' Zegt Niall.
'Ik ga het plein al verkennen.' Zegt Zayn. Ik knik, het lukt me niet om nog iets te zeggen.
'Louis, kom je mee om de wapens uit te kiezen?' Vraagt Liam.
'Mmmh.' Zegt hij. 'Sienna, ik heb het gevoel dat je niet alles zegt.' Fluistert hij in mijn oor.
Verbaasd kijk ik hem aan. Hij kent me echt te goed. 'Sienna ik hou van jou.'
'Dat weet ik.' Zeg ik terwijl ik over zijn wang streel. 'Ik hou ook van jou.' Louis glimlacht en trekt me de andere kamer binnen.

'Ik wil het je gewoon nog een keer laten voelen. Voor als toch niet alles loopt zoals we willen.' Zegt Louis. Ik knik.
Dit is eigenlijk wat ik zou willen doen, al wist ik niet hoe ik het moest aanpakken.
Louis en ik hebben voor de laatste keer zalige seks. Dit is een herinnering die niemand ons nog kan afnemen.
'Ik ga Dana in veiligheid brengen.' Zeg ik zacht terwijl ik uit het bed kruip. Louis knikt.
Vlak voor ik de deur uit loop roept hij me terug.
'Sienna, je kan je nog altijd bedenken.' Ik schud mijn hoofd. 'Niet nodig.' Zeg ik zacht.
Ik trek de deur dicht en voel een traan over mijn wang rollen.

Dana is in veiligheid, snel haast ik me naar het busje op het plein. Daar leg ik de brieven die ik geschreven heb.
Een voor hun allemaal. Ook één voor Dana, voor als ze groter is.
Vastberaden verlaat ik het plein en ga naar het bos.
In mijn hoofd herhaal ik de zin waarmee ik Louis' brief heb afgesloten.
Remember I will always love you