Caitje - Harry

Caits pov.

Met mijn hond zit ik op de bank naar de tv te staren. Het is inmiddels bijna kerstmis en de sneeuwvlokken vallen uit de lucht. Dit wordt hopelijk eens een witte kerst. Ik verveel dus stuur ik een sms naar mijn beste vriend, Louis. Ja, Louis. Dé Louis van One Direction. We zijn al bevriend sinds de basisschool. Sinds hij de band heeft, heeft hij weinig tijd voor maar probeert hij toch contact te houden. Nu is hij een paar weekjes met Harry in hun appartement in Londen. De band heeft een aantal weken vrij gekregen om te rusten van hun tour. Hier in Londen, woon ik ook sinds een tweetal jaren. Na mijn sms waarin ik vermelde dat ik me verveel, krijg ik eentje terug met de vraag of ik ook naar de schaatsbaan in de stad kom, de andere jongens zijn er ook. Ik stuur terug dat ik er over een kwartier ben. Ik trek mijn schoenen aan, doe mijn jas aan en wandel naar de schaatsbaan. In de verte zie ik de krullen van Harry meezwieren met de wind. Ik geef ze allemaal een knuffel en ga dan een paar schaatsen huren. Eigenlijk ken ik de andere jongens niet zo heel goed. Maar toch, van Louis weet ik heel veel over ze. En ik heb ze een aantal keren gezien. Ik ga op een bankje zitten en trek m'n schaatsen aan. Als ik ze net als de jongens aanheb, stap ik rustig de schaatsbaan op. Harry ondersteund me, terwijl ik het opstapje opstap, zodat ik niet val. Ik schaats wat rondjes en maak af en toe een pirouette. Ja, ik kan heel goed schaatsen. Vroeger deed ik het iedere week. Iedere week ging ik de schaatsbaan op. Iedere week ging ik keihard trainen. Ik schaats een paar rondjes samen met Liam, die niet zo heel goed kan schaatsen. "Doe een wedstrijdje met me", hoor ik Harry vanuit de overkant naar me roepen. "Dat verlies je", roep ik terug. "Haha, ik verliezen? Dacht het niet. Ik maak je in. Of ben je bang?", roept hij. Hij weet echt niet waar hij aan begint he. Als ik bij hem sta hoor ik Louis nog tegen hem zeggen: "Man, je gaat verliezen" Wanneer Zayn aftelt tot 0, staan we klaar om te racen. Bij 0 racen we naar de overkant. "Bam!" Door zijn snelheid valt hij om. Ik schaats naar hem toe om hem omhoog te helpen. Hij trekt me naar beneden en springt dan vlug op. Als een speer snelt hij naar de rand. "IK HEB GEWONNEN!"
, roept hij uitdagend. Ik klim omhoog en schaats naar hem toe. Hoofdschuddend kijk ik hem aan. "Je bent echt een sukkel", zeg ik lachend. "Jij dan", zegt hij met z'n tong uitgestoken. Ik trek een pruillipje en kijk omlaag. "Kleinkind", zegt hij grappend en pakt mijn kin tussen zijn vingers. Dan gebeurt er iets wat ik niet had verwacht. Hij drukt zijn lippen op de mijne. Blozend kijk ik naar onder. "Je bent een schattig kleinkind", zegt hij knipogend.