{Narnia}When 2 enemies fall in love[One hundred and eighty-one]

Iedereen keek naar de richting van waar de stem vandaan kwam. Natuurlijk was het Aslan, maar ze wilden het toch zeker weten dat het de echte koning van Narnia was gekomen. En hij stond er echt. Zijn al glinsterende manen straalden nu echt in het felle zonlicht.'Aslan,'zei Lucy die net als Tobey en Gabrielle uit het kasteel was gerent zodra ze dachten dat het voorbij was.'Lucy, lieveling,'zei Aslan warm en het leek even alsof hij glimlachte, zoals een leeuw het doet. Een franctie van een seconde bleef iedereen verblind van zijn schoonheid naar hem kijken. Daarna beseften ze wie hij was en knielden ze allemaal voor hem. Of ze nou Narniër of Andalusiaan waren. Of Engels of Archenlands. 'Kom, kom,'zei Aslan gecharmeerd,'Sta op; koningen en koninginnen van Narnia. Sta op met mij, mijn vrienden.'Peter, Susan, Lucy, Caspian en Edmund stonden stilletjes op en keken Aslan trots in de ogen. Edmund keek naar Bella, die nog knielde en grijnsde.'Jij hoort bij ons,'fluisterde hij en trok haar recht. Aslan keek nieuwsgierig naar sommige mensen:'O. Ik begrijp het al. Nou, dan doen we het anders. Koning van Andalusia; sta op.' Alan, de vader van Selena en Gabrielle, stond op met een knalrood hoofd van schaamte. Aslan liep met grote stappen naar hem toe en ging zo dicht bij hem staan dat hun neuzen elkaar bijna raakten:'Ik vergeef je, Alan. Ik besef dat je alleen maar het beste voor je volk wilt. Je bent een goede koning maar wees niet zo goedgelovig.''Ja, Aslan,'zei hij en trilde zo erg dat hij wel binnen ze kortste keer op de grond lag omdat zijn benen het begaven.' Wees dapper, mijn zoon,'zei Aslan warm,'En vergeef jezelf want wij vergeven jou je zonden.'En hij blies zijn warme en bloemerige adem in zijn gezicht. Daar knapte Alan heel wat van op en hij zag er sterker uit, dapperder. Nu ging Aslan net voor Megan en Alexander staan:'Koning en koningin van Archenland, sta op,'zei hij op diezelfde toon en ze gehoorzaamden hem direct.'Megan en Alexander Musso,'zei hij ,'Koning en koningin van Archenland. Ik ben blij voor de hulp en trouw aan mijn land. Ik zou niet trotser kunnen zijn.'Ze knikten verlegen maar konden hun ogen toch niet van hem afhouden. Net toen hij naar andere mensen wilde gaan, hield Alexander hem beleefd tegen. 'Maar Aslan,'zei hij verbaasd,'Ik ben geen koning.''Dat was zo,'zei Aslan en zijn ogen blonken als diamanten,'Maar als jullie thuiskomen, in Archenland bedoel ik dan, staat er iets heel aangenaams te wachten. Wat zal ik nu maar niet vertellen.'Alexander en Megan keken elkaar nieuwsgierig aan. Dan liep Aslan naar Nathalie, Evi en Tobey.'Sta op,'zei hij vriendelijk,'Sta op, prins en prinsessen van Archenland.'Tobey, Nathalie en Evi deden dat, verbaasd om het prins en prinsessengedoe.'Jullie hebben getoond wat dapperheid en echte vriendschap is,'zei hij die langs hen liep,'Ik ben trots op jullie.'Dan liep hij naar Alex toe. 'Alex Rose,'zei hij,'De eigenlijke prins van Andalusia. Ook jij hebt veel moed en vriendschap getoond. Ik moet je bedanken om de trouw aan mijn land en de wil om je familie te vinden. Ze hielden je vader van je weg.''Alex?'mompelde Alan binnensmonds en knikte. Dan liep Aslan naar Raven toe.'Raven Estragon,'zei hij trots,'Ik vind het goed dat je de anderen eindelijk de andere kant van je karakter hebt laten zien,'Raven grijnsde naar hem en knikte verlegen.'Nu denk ik dat er twee koninginnen van Narnia nog niet zijn opgestaan,'zei Aslan geamuseerd,'Sta op.'Iedereen keek nieuwsgierig naar hen maar zijzelf hadden niets door.'Selena Rose, Gabrielle Rose, koninginnen van Narnia. Sta op.' Ze keken op naar zijn gezicht en stonden stilletjes op. Peter, Caspian, Susan, Lucy, Edmund en Bella keken hen warm aan.'Maar Aslan..,'zei Selena en slikte.'We zijn helemaal geen koninginnen van Narnia,'vulde Gabrielle verbaasd aan.'Wel, bij deze is dat duidelijk gemaakt. Dat jullie bij hen horen,'zei Aslan en zijn staart zwiepte opgewonden heen en weer. Ze keken hem niet-begrijpend aan.'Jullie hebben net zoveel voor Narnia gedaan als onze koningen en koninginnen. Jullie horen erbij.'Ze begonnen te blozen.'Dankje, Aslan,'stamelden ze allebei. 'En Selena. Moest het zo zijn, zou jij toch koningin van Narnia worden,' en hij keek met twinkelende oogjes van haar naar Peter.'Nu,'zei hij en keerde zich naar de nog knielende wezens en mensen,'Volk van de Narniërs en volk van de Andalusianen. De oorlog is over. Wees vergevingsgezind en leef in vrede samen. Sta op.'Iedereen stond op en alle mensen en wezens keken hun grote koning aan.'Nu,'zei Aslan,'Ik denk dat koningin Lucy iets heeft voor de gewonden.' Lucy knikte en nam haar flesje vuurbloemsap uit haar mantel. Ze liep de menigte in. Aslan keek naar de mensen, die hij had aangesproken:'Jullie zijn ook gewond.''O, we verzorgen elkaar wel,'zei Susan die liefdevol met de vochtige zakdoek het opgedroogde bloed van Caspians gezicht veegde. Aslan knikte serieus en ging Lucy achterna.'Ja,'zei Selena toestemmend,'En over verzorgen gesproken: Kom hier, jij. Je hebt het nodig!'Ze greep Peters hand en trok hem mee naar het kasteel.