Hoofdstuk 154

Aiden
Zonder verder nog wat zeggen sta ik op en strompel naar de deur.
‘Ze is zo te zien voorzichtig met je! Waarom doe je niet voorzichtig?’ roept Yuna gefrustreerd.
‘Weet je? Laat maar!’ roep ik met mijn handen omhoog en smijt de deur achter me dicht.
Kwaad en met tranen in mijn ogen loop ik naar de stallen. Xena en Naur staan gezellig bij elkaar en natuurlijk word ik vrolijk door beide begroet. Ik maak Naur zijn box open en laat hem naar buiten. Ik kijk nog even snel of Xena nog wat moet hebben en loop dan naar buiten.
Naur klapt een paar keer met zijn vleugels en vliegt dan de lucht in. Ik blijf liever even op de grond lopen. Ik besluit om maar eens een keer naar het strand te gaan. Het is wel een heel stuk lopen maar dat maakt niet uit. Ik heb toch niets beters te doen aangezien Yuna geen tijd voor me heeft!

Na zo’n drie uur in de brandende zon te hebben gelopen komt eindelijk het strand in zicht en dan ook de zee. Ik laat me in het zand vallen en staar naar de zee. Ik kom hier eigenlijk alleen als ik moet nadenken. Naur komt naast me zitten en krult zijn staart om me heen en ik ga tegen hem aan zitten. Hij gromt een keer zachtjes en ik sluit mijn ogen. Ik luister naar de zee, hoe de golven op het zand slaan en het werkt rustgevend.
Een tijdje later word ik wakker van Naur die onrustig heen en weer beweegt. Ik rek me uit en kijk dan naar de lucht. Ik zie twee draken vliegen en merk op dat het Xena en Duet zijn.
Naur gromt verdrietig en laat zijn kop hangen. Ik zucht en aai hem een keer troostend.
‘Ja ik weet het. Ik mis Yuna ook’ zeg ik treurend.
‘Maar ze hebben het veel te druk samen!’ grom ik en vlieg overeind.
Ik ren naar de zee toe en duik er in. Ik neem een grote hap lucht en begin dan te zwemmen. Aan de grote schaduw boven het wateroppervlak zie ik dat Naur achter me aan komt gezwommen.

Drijfnat en nog steeds kwaad sla ik de deur achter me dicht. Yuna schikt en kijkt op.
‘Heb je het leuk gehad?!’ grom ik kwaad naar haar en stamp meteen door naar boven.
Ik kleed me uit en droog me helemaal af. Daarna loop ik naar de slaapkamer waar ik droge kleding uit de kast pak en deze aan doe. Yuna is ondertussen ook naar boven gekomen en gaat op het bed zitten.
‘Waarom doe je zo?’ vraagt ze verbaast en probeert zo onschuldig mogelijk te kijken.
‘Je weet best waar ik het over heb!’ grom ik en stamp de trap weer af naar beneden.
‘Nee ik weet niet waar je het over hebt!’ gilt Yuna en valt bijna van de trap af.
‘Ik heb jou en Glenn toch zien vliegen met jullie draken!’ schreeuw ik tegen haar.
‘Wat maakt het uit wat wij samen doen?! Jij was anders toch met Sofia gaan trainen!’
‘Dus wanneer ik weg ben zoek je meteen iemand anders om te tijd mee te vullen?!’
‘Ik heb geen zin om hier de hele dag binnen te zitten zonder jou!’ schreeuwt ze nu terug.
‘Waarom zeg je dat niet gewoon? Dan kan ik toch ook een dagje niet gaan trainen!’
‘Omdat ik je al een tijd niet heb gezien! Je bent alleen maar bij Sofia of bij Naur. Hoe kan ik dan met je praten!’ en ze kijkt me met tranen in haar ogen aan.
Ik slik een brok in mijn keel weg en kan moeilijk mijn eigen tranen verbergen. Ik bal mijn vuisten en zou graag een einde maken aan die Glenn!
‘Zo te zien is je been ook weer helemaal beter! Heeft ze er niet hard genoeg op geslagen?’
Auch, die komt hard aan. Het liefst zou ik Yuna nu ook wat aan doen maar dat kan ik niet.
Kwaad smijt ik de deur weer achter me dicht en stap weer op Naur zijn rug.
‘Wat ga je doen?!’ gilt Yuna en wil me tegen houden.
‘Ik ga eens praten met die Glenn van je! Kijken wat hij te vertellen heeft!’
‘Nee, alsjeblieft laat hem met rust!’ roept Yuna in paniek.
Ik spoor Naur aan en laat Yuna achter. Ze zal het hier niet bij laten en me achterna komen, dat is een ding wat zeker is.
Eindelijk heb ik Glenn gevonden. Vreemd genoeg is hij op het trainingsveld waar hij bij Sofia staat. Gelukkig is James nergens te vinden dus heb ik daar geen last van. Ik laat Naur landen en stap van hem af. Glenn en Sofia kijken me met grote ogen aan.