From Boring, To Japan Freak... † 8

De bel gaat, het lesuur is voorbij. Snel pak ik mijn tas en loop naar huis. Waarom vroeg Emiru dat nou? Ik dacht op school ergens anders over na te kunenn denken, lol hebben met Emiru. Maar dat is me niet gelukt nadat ze dat aan me vroeg. Heeft ze ons gezien ofzo? Ik snap dit niet. Zuchtend duw ik de deur open, op de keukentafel ligt een briefje van mijn moeder. Dat doet ze altijd als ze vroeg weggaat naar haar werk. "Vanavond promotiefeestje van een collega, ben om 23.00 uur thuis. Liefs, Mama." Ik zucht, bijna elke maand is er wel zo'n promotiefeestje, stopt die baas daar dan nooit mee? Nouja, goed. Ik zal wel weer voor mezelf koken.

Ik ga eerst huiswerk maken dat ik de volgende dag af moet hebben. Ik druk de computer aan om met mijn verslag te beginnen over een tekst in het Nederlands boek. Het gaat over een depresief meisje ofzo.

Inplaats van het verslag te maken ga ik op hyves. 2 krabbels, een van Maaike en een van ene Anne. Wie is nou weer Anne --' Staat er niet duidelijk op mijn profiel dat ik alleen krabbels en vriendenverzoeken van mensen wil die ik ken? Zucht.. Maaike krabbelt dat ze een stalker heeft, ik lach, Maaike ook altijd met haar ideeën over stalkers. Toen we nog bij elkaar in de klas zaten in groep 8, kwam ze ook op een dag gillend mijn kamer in rennen 'IK HEB EEN STALKER!!' riep ze. Ik had foto's willen maken van haar gezicht, zo fokking grappig. Maargoed, na een paar dagen bleek dat ze helemaal geen stalker had. Later hebben we er heel hard om gelachen en telkens als er iemand achter ons liep gezegd dat we stalkers hadden.

Ik scroll naar beneden en zie de krabbel van dat wijf die Anne heet; "Ik zal maar niet met die gekken omgaan, ze hebben niks anders aan hun hoofd als Japan en muziek." Ik trek een raar gezicht. Who the fuck is Anna, en wat heeft ze met mij, Emiru en de rest te maken? Ik besluit haar gewoon te negeren en de krabbel te verwijderen. Oppeens hoor ik de bel, ik zucht, vast weer die kutcollecte. Al je geld gaat tegenwoordig op omdat er elke dag weer iemand met zon bus voor je deur staat en het eigelijk asociaal is om er niks in te doen. Ik pak mijn portomonee en loop naar de deur. Als ik hem open doe zie ik Alex staan. Verbaast kijk ik hem aan.