Teen 7.

April gaf Charlotte weer aan mij, ze huilde nog steeds en haar hand zag er echt niet goed uit. Ik liep de gallerij uit en niet veel later volgde Mark. 'Wat is er aan de hand?' Vroeg hij meteen. 'Ze heeft zich zwaar verbrand, ik heb je hulp nodig, nu!' Mark sloot het gordijn en nam wat spullen bij elkaar. 'Je weet dat dat en heel belangrijke operatie was, he?' Vroeg hij. 'Weet ik, maar Charlotte heeft je nu nodig,' Antwoordde ik. 'En Jackson kan die operatie heus wel aan,' Voegde ik er nog aan toe. Mark keek op en keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Dokter Avery.' Zuchtte ik. Hij grinnikte en bekeek haar hand nauwkeurig. 'Dit ziet er niet goed uit.' Mompelde hij tegen zichzelf. 'Mama?' Vroeg Charlotte bang. 'Shht maar liefje, het komt allemaal wel goed,' Fluisterde ik en ik trok haar tegen me aan.
'Ik wist niet dat je getrouwd was,' Merkte Mark op. 'Ben ik ook niet,' Antwoordde ik luchtig. 'Toch geen alleenstaande moeder?'
'Met alle respect, maar dat gaat u niks aan. Dokter Sloan.' Glimlachte ik. Hij reageerde er niet meer op en ging verder met het onderzoeken van Charlott's hand.
'Ik ga koffie halen, anders val ik hier straks dood.' Zuchtte ik en ik ging opzoek naar een koffie apparaat.
'Laura?' Ik keek verward om me heen opzoek naar de bron van de stem en glimlachte toen ik iemand met bekende blonde haren naar me toe zag lopen. 'Niall?' Vroeg ik blij en ik liep naar hem toe om hem te knuffelen. 'Wat doe jij hier?' Vroeg ik verbaasd. 'Uh, wat doe jíj hier?' Lachte hij. 'Ik werk hier slimpie,' Grinnikte ik. 'Maar, je bent niet in uniform.' Merkte hij op. Ik keek omlaag naar mijn outfit, die er best wel slordig uitzag. 'Uhja, ik ben hier ook niet om te werken.' Antwoordde ik met een zwakke glimlach. Hij keek me vragend aan waardoor ik meteen spijt had van mijn woorden. 'Ik ben hier met men nichtje, ze heeft zich verbrand.' Vertelde ik hem. Half waarheid, half leugen. 'Luister, het was leuk om je weer te zien Niall. Maar ik moet naar Charlotte toe.' Glimlachte ik, ik nam mijn koffie en liep weg. 'Charlotte, is dat de naam van je nichtje?' Shit! Waarom kwam hij nu achter me aan? 'Uh, ja.' Antwoordde ik. 'Mooie naam.' -'Dankje.' Ik opende het gordijn en zag dat Mark net een verband rond haar hand aan het wikkelen was. 'Het ziet er niet zo goed uit, Laura. Ik wil haar zowieso een paar dagen hier houden.' Ik zuchtte en haalde mijn handen door mijn haar. 'Hoe heb ik dit ooit kunnen laten gebeuren!' Zuchtte ik. 'Hoé is het gebeurt?' Vroeg Niall. 'Ik werd wakker en zag dat ze weg, toen hoorde ik gehuil en rende meteen naar beneden. Toen ik haar daar zag begon ik meteen te paniekeren...' Begon ik te ratelen en tranen sprongen opnieuw in mijn ogen. 'He, rustig maar.' Zei Niall en hij trok me in een knuffel. Wat was het goed om een vriend te hebben.
'Laura! Waar ben?!' Ik herkende Esmay's stem en ik maakte me los uit de omhelzing. 'Esmay!' Ik rende naar haar toe en viel in haar armen. Toen ze vroeg wat er aan de hand was ratelde ik hetzelfde verhaal dat ik Niall vertelde. Esmay keek even verbaasd op toen Niall bij ons kwam staan. 'Ik moet eigenlijk gaan, maar we spreken elkaar later, toch?' Vroeg hij. 'Ja, natuurlijk.' Antwoordde ik en ik omhelsde hem. 'Jullie moeten dringend nog es langskomen, bij Louis is het de hele tijd Esmay Esmay Esmay en Liam en Harry hebben heb over niemand anders dan jou, Laura.' Grinnikte hij en hij liep weg.

Sorry dat het zo lang heeft geduurt voor ik een nieuw stukje kon schrijven maar ik heb het nogal druk gehad de laatste dagen