OO5 || Amy P.O.V

Ik opende me ogen. De pijn was eindelijk opgehouden. Ik zag alle stofdeeltjes. 'Waar ben ik?' vroeg ik snel.
Ik greep naar me keel. Pijn, en mijn ketting was weg. 'Waar is me ketting!' riep ik. Het blonde meisje die ik eerder had
gezien liep naar me toe. 'Hier is je ketting. Wat is je volledige naam?' vroeg ze. 'Amy Elena Hale. Jij bent?' vroeg
ik. 'Rosalie. Rosalie Hale,' zei ze. Ik moet het haar vragen hoorde ik haar denken. 'Wat moet je vragen?' zei
ik. 'Hoe weet je dat ik wat wil vragen?' vroeg ze. 'Laat dat maar. Maar wat ik wel wil weten, ben je uit huis geplaatst?'
vroeg ze. Ik knikte. Hoe kon ze dit nou weten? 'Hoe oud was je toen?' vroeg ze. 'Tien' zei ik. 'Ik moet je wat vertellen,' zei ze.
'Ik en Emmett hadden een perfect leven. We kregen een dochter, trouwden. Maar na 10 jaar, werd het een hel. Onze dochter
is door de Volturi afgenomen, Amy. Jij lijkt zoveel op haar. Dezelfde blauwe ogen en hetzelfde zwarte glanzende haar,' zei ze.
Ik slikte even. Dit leek wel heel erg op mijn leven. 'Ik heb nog maar 1 herinnering aan ze. Dat is deze ketting, die kreeg ik voor
mijn 9e verjaardag kreeg. Wat ik me afvraag is waarom ze nooit zijn gaan zoeken naar me. Mag ik je iets laten zien?' vroeg ik
en maakte voorzichtig de ketting open. 'De mensen op deze foto, zijn mijn ouders,' zei ik en liet de foto zien. 'Je moet jagen, kom
mee,' zei Rosalie en trok me mee naar beneden. Ik legde de ketting op het aanrecht voor het geval ik het kwijtraakte en liep naar
buiten. Ik rook een verschrikkelijke stank. Er kwamen 4 jongens de bossen uitgelopen. Ik wist dat jongens konden stinken, maar
zo erg? Ze keken me raar aan. Ik gromde naar ze en rende snel het bos in, mijn eerste jacht.