That's how I feel at school- Harry Styles

Met een zwier zwaait ze haar tas over haar schouder. Ze verlaat het lokaal, het gebouw en de speelplaats richting de fietsenstalling. Ze is weeral de laatste en helemaal achteraan de stalling staat, tegen een muurtje, nog één fiets. De hare. Ze stapt er naartoe en als ze het slot aan het voorwiel wilt losmaken merkt ze iets op. Achter het muurtje,een schoen, die om een voet zit. 2 benen, die onder een romp zitten en een hals. Een bruine bos krullen verstopt het gezicht van de persoon. Ze zet haar tas naast haar neer en ze hurkt voor de persoon. Zijn ademhaling is zwaar en ze merkt nu pas op dat zijn hand in een plas bloed ligt, door een grote wonde op zijn arm. Ze haalt de lokken uit zijn gezicht en schrikt zich rot als ze ziet hoe zijn gezicht eraan toe is. Vol schrammen, bloed en een blauw oog. Geschrokken haalt ze al zijn haar uit zijn gezicht en heft ze zijn hoofd op. Zijn oogleden trillen en langzaam openen zijn ogen. Bang kijken 2 smaragdgroene ogen haar aan.
"Stil maar" fluistert ze, "Ik doe je niets" de angst in zijn ogen verdwijnt stilaan maar zijn ogen draaien wel meteen terug weg. Uit haar tas neemt ze een flesje cola en draait de dop eraf. Ze zet de fles aan zijn lippen en giet wat in zijn mond. Er loopt wat in zijn mond maar het meeste ernaast. De suiker in de cola werkt al snel en opnieuw kijkt hij haar terug aan. "Ik ben Isabelle, geen paniek, ik wil je alleen helpen" zijn groene ogen kijken haar aan en ze helpt hem opstaan. "Ik ben Harry" zegt hij. Zijn stem klinkt laag en hees.
Ze glimlacht kort, maar kijkt heem opnieuw bezorgd aan als ze de lelijke won op zijn arm ziet.
"Woon je hier ver van?"
Harry knikt, "Ik heb sowieso ook mijn bus gemist" antwoordt hij. "Weet je wat, mijn oma woont hier vlakbij, als je wil kan ik je daar wel verzorgen" Zegt ze. Harry knikt," Dank je" zijn stem kraakt.

Ze neemt haar tas op en met een kleine moeilijke glimlach maakt ze haar fiets los en neemt hem met een hand vast terwijl ze met de andere hand Harry ondersteund. Hij is nog zeer zwak. Bij haar oma aan gekomen zet ze haar fiets tegen de muur en helpt ze Harry naar binnen. Ze verzorgt hem terwijl haar oma wat thee zet. "Wat is er eigenlijk gebeurt?" Vraagt ze. "Er zijn een paar kerels, die me niet echt mogen. Ze hebben me in elkaar geslagen."
Met twee kopjes thee komt haar oma er aan. "Als jij er niet was. Lag ik daar nu nog." Zegt hij, "Heel erg bedankt" vult hij zijn zin nog aan. "Graag gedaan" antwoordt ze en kijkt hem aan. Haar blik boort zich in de zijne. Hij glimlacht en zet zijn kopje thee neer. Ze gaat naast hem in de zetel zitten en kijkt naar zijn oog dat nog steeds blauw ziet. "Je bent moe" zegt ze waarop hij knikt. "Kom" ze zet haar kop thee ook neer en ze gaat in de hoek van de zetel zitten. Harry komt naar haar toe en legt zijn hoofd op haar borst. Ze gaat met haar hand zachtjes door zijn krullen. "Het komt wel in orde met die kerels. Morgen nemen we ze terug" fluistert ze wanneer ze Harry zacht hoort snikken. "Sssht" en terwijl ze hem fluisterend troost valt hij in slaap.