Het eerste spy kid.

Mijn vriendje beter gezegd ex-vriendje heeft het uitgemaakt. Nu zitten we elkaar op de hielen. Op een dag hoor ik woorden dat bij mij niet thuis horen. Ik ben een beginnen met hem eens goed onderhanden te nemen. Oja ben iets vergeten hij heet Michiel de Wispeleare. Waar zat ik aja daar. Dus ik ging hem eens goed onderhanden nemen. Ik zag hem naar binnen gaan en ben er achter aan gelopen. In de gang kon hij geen kant meer op hem had zich ingesloten. Ik begon hem op de grond te leggen en begon op hem te slaan. Na een minuut was ik gestopt omdat ik een leerkracht hoorde de trap op komen ik en mijn vrienden (die er net zijn bijgekomen) we rende de trap af zo snel we konden. Ik zij dat ik even met iemand anders moest gaan praten. Natuurlijk heb ik niet gezegd met wie. Ik nam mijn gsm op dat toen afging en vroeg wat mijn missie nu was. Het was het hoofdkwartier ze zei die achter de telefoon. “ik hoop dat je niet boos gaat worden maar je moet iemand beschermen van je klas.” Wie vroeg ik. Je ex-vriendje. WAT?! Meen je dat ik heb hem net afgeslagen en nu moet ik hem beschermen of zo. Eu… ja. Waarom? Hij is nu dat zijn vader is overleden koning van zijn land. Welk land dommekesland of zo haha. Nee van Amerika. Wow dat is een groot land dat is niet goed. Maar nu kan ik natuurlijk niet met hem praten. Ja, maar je mag het niet zeggen anders kom het niet goed. Ja, maar in het oog houden. We hebben een zender in hem gestoken voor als dit zou komen. Goed idee. Je kunt hem vinden met je horloge. Aja ik zie het. En voor mijn veiligheid een kogelvrijpak dat zal nu wel nodig zijn denk ik. Dat heb je al. An een wapen of zo? Dat wordt zo opgestuurd. Hoe ga je dat binnen mijn klas krijgen? Het wapen wordt enkel zichtbaar als je het aanraakt. Dus we geven je een doos en jij steek het in je broek. Maar het raakt mij dan aan. Nee, enkel wanneer het je hand aanraakt. Ah. RRRRIIIINNNNGGGG. Sorry, moet ophangen de bel gaat. Daag. In de rij zag ik Michiel niet sta ik keek op mijn horloge en zag dat hij bij Steart was. Oei, dat komt niet goed. In de klas kwam er iemand binnen. Die zei dat hij iets moest brengen voor mij. Ik zei natuurlijk dat het een werkje was voor na de school. Dus ik neem het aal en leg het dicht bij mij. Michiel die bond en blauw was kwam binnen. Het was echt grappig. Toen riep Steart mij bij haar ik nam natuurlijk het ding uit mijn doos en stak het vanachter in mijn broek. Terwijl ik bij Steart was zat ze te zeggen dat ik Michiel met rust moest laten. Ja, nu ging dat moeilijk ik moet hem beschermen. Dat kon ik moeilijk zeggen. Ik kon ook niet zeggen dat ik een spy was dus zei ik oké. Terug in de klas Michiel probeerde niet naar mij te kijken. Ik zag het wel. Maar ik was veel te veel afgeleid om naar bijten te kijken. RRIINNGG. De bel ging een nieuw vak wiskunde nee. Tijdens de leswisseling ging iedereen rond mij staan. Ze vroegen hoe ik hem op zo een kort tijdstip zoveel pijn heb gedaan. Ik zei niks ik wil niet dat ik hem nog makkelijker laat uitlachen. Ik ging gewoon naar het raam. Voor op te letten of ze kwamen. Ik zag niks tot dat ik een kleine weerkaatsing van de zon zag. Ik dook zo snel mogelijk naar beneden. Iedereen keek me aan en vroeg wat er was. STIL zijn zij ik. Waarom? Wil je soms dood? NEE. Riep iedereen awel de leerkracht kwam net binnen ik hoorde iets vuren en sprong op de leerkracht net voor de kogel ons raakte lagen we allemaal op de grond. Wat is er hier aan de hand? Iedereen riep SSSTTTT. Oké, oké. Ik ging terwijl naar de kogel dat ze afgevuurd hebben. Ineens zei ik zonder dat ik het besefte ramen en gordijnen toedoen. Iedereen deed dat. Nu gaan we gewoon rustig denken voor een plan. Oké, we doen het zo. Ze komen achter Michiel. Iedereen keek van meen je dat. Ja, ik meen het. Er is nu geen tijd om het uitteleggen maar we moeten tot aan het bos geraken zonder een gewonde. Daar zal iemand anders jullie meenemen. Ik trok ineens mijn wapen dat ik had gekregen. Wow, wow van waar komt dat? Die man van daarjuist is een werker van mijn werk. Heb jij werk? Ja, maar dat wordt ginder wel allemaal uitgelecht. Dus we moeten naar ginder zonder geraakt te worden. Ja, en Michiel mag niet geraakt worden of dood gaan. Anders gaat het hier haal anders uit zien. Maar we moeten nu gaan kom langs de deur. En goed uitkijken. We gingen op ons gemak naar buiten. Iedereen hand een wapen om zich te beschermen. Ik had het beste natuurlijk. Ik schoot zo goed ik kon. Buiten zag ik iets beter maar mijn ogen waren aangetast door de lasers van de wapens. Ineens hoor ik gegil van achter mij. Ik keek om en zag net te laat een paar kogels op mij afkomen. Gelukkig had ik een kogelvrijevest aan en was de schade niet zo groot. Ik haalde de kogels er uit. En vechte terug. Mijn mede leerlingen keken mij aan als ze allemaal op de grond lagen. De volgende keer moogt je schieten hoor je moet niet bang zij hoor. En we stapte verder. We waren er bijna maar ineens voelde ik met te duizelig. Noah zag het en heeft me opgevangen. Ze zij dat ik me moest sterk houden. Maar ik kon moeilijk zien van de pijn en de duizeligheid hoorde ik alles trager. Ineens voelde ze dat er bloed van onder mijn vest vandaan loopt. Ze zij dat we ons moesten haasten. Dan kwam iemand anders langs mijn andere kant oppakken. En helpt me verder lopen maar ik kon niet goed zien wie het was. Ik zag dat we er waren. Ik probeerde naar een boom te lopen. Het lukte dacht ik. Maar met een beetje ondersteuning. Ik typte de code in. Ineens bewoog de grond naar beneden. Toen viel ik plat op de grond neer. Het licht ging uit. Nu van een andere persoon dat ik heb gehoord wat er gebeurde. Toen we er waren werd ik naar een andere kamer gebracht. En mijn vrienden kregen uitleg van wat er was gebeurt. Terwijl ik word geopereerd. Michiel kreeg meer uitleg van wat hij was. Ze kregen ook uitleg van wat ik deed van werk. Na dat iedereen werd rondgeleid en gezegd dat ze hier altijd mochten komen om mij te bezoeken. Want ik woon daar ook. Maar nu lig ik in de ziekenboeg op coma. Eerst kwam Noah bij mij. Ja ze probeerde met mij te praten van oe is het en zo. maar ik antwoorde niet. Dan kwam Michiel. Hij zij dat hij bij mij int krijt staat. En dat hij mij beter gaat begrijpen en aanvaarden. Dan kwam de leerkracht. die zei dat ik haar dat moest zeggen. Na een maand of zo kwam ik bij. Ik werd goed verzorgt. Ik vroeg of ze Noah en die andere die ik niet hat gezien die mij heeft geholpen tot hier te stappen even uit de klas konden halen. Na een minuutje kwamen ze mijn kamer binnen. Ze vroegen hoe het ging. Ik zei 5 kogels opgevangen en nog gaat het goed met mij. Bedenkt dat jullie mij regt gehouden hebben tot hier. Ik sta bij jullie in het krijt Noah en Margot. Nee wij konden toch iets terug doen om je te helpen. Jij hebt ons gered in de klas van die kogels dus nu hebben wij jou gered. Toen kwam de verpleegster binnen en ze zei “sorry maar ik zal jullie naar buiten moeten leiden. Want ze moet nog veel rusten. Maar ze zal snel op school komen.” Geef niks zeiden ze. Een paar dagen later ik mocht naar school. In de klas tijdens wiskunde kwam ik binnen. Iedereen applaudisseerde voor mij. Ik zei dat, dat niet nodig was. Maar ze deden het toch. Zo kregen we een hechte klasgroep zonder dat er nog iemand werd gepest. Niemand vertelde mijn geheim verder. Zo bleef het voor altijd veilig. Enkel onze klastitularis en mijn medeleerlingen wisten het.