Verliefd?

de laatste bel ging en luke, arianna en kevin gingen op zoek naar sofie.
'waar kan ze zijn?', vroeg arianna.
teleurgesteld mompelde luke: 'ik heb echt geen idee'
'nou, ik ga naar huis. morgen moet ze toch ook naar school? dan vinden we haar wel', antwoorde kevin droog. arianna vond dat ze gelijk had maar luke voelde zich vreemd bij het idee dat ze sofie gewoon moest "laten vallen". 'ik ga nog even naar het park...denk ik', zei luke.
'oke! zien je morgen makker!', antwoorde kevin vrolijk.

luke liep naar het park en probeerde zijn gedachten op rij te krijgen.
vanochtend zag hij sofie voor het eerst. toen voelde hij zich zo vreemd, maar in een goede zin. overal vlinders, anders was het niet te beschrijven. vrolijk, alsof je het wilde uitschreeuwen, maar toch verlegen. kevin had het ook gemerkt, anders had hij niet gevraagd wat er met hem aan de hand was. wat was er eigenlijk met hem aan de hand? hij keek op. daar stond iemand bij het bruggetje over de rivier. het was sofie.

ze zag er niet echt gelukkig uit. 'hey', begon luke voorzichtig.
'hmm'
'jij ziet er ehh...gelukkig uit', probeerde luke.
'ik vind dat mijn eerste dag niet zo goed verlopen is'
'hoe bedoel je?'
sofie zuchtte eens diep en zei toen, met trillende stem:
'stefanie heeft me nog gesproken na school' ze slikte even. ' ze gaat me het leven zuur maken'
luke bleef even stil. wat moest je doen als een meisje haar hart uitstort bij jou?
' het spijt me, ik wil je niet opzadelen met mijn problemen' ze zuchtte.
' ga maar naar huis'
'nee', hoorde luke zichzelf antwoorden. 'als je hulp nodig hebt, moet je naar je vrienden gaan'
'ben jij mijn vriend dan?', vroeg sofie speels.
'waarom niet?',antwoordde luke.
'dankje', lachte sofie en ze kwam op luke af.
en ze gaf hem een losse knuffel. eerst wist luke niet goed wat te doen, en aarzelend knuffelde hij terug. en hij voelde zich gelukkis. het gevoeld at hij de hele dag voelde was nu op z'n hardst. hij wist dat hij het niet mocht ontkennen;
hij was verliefd(H)