De eerste ontmoeting

Luke stond samen met zijn beste vriend, kevin, aan zijn kluisje te praten.
Luke was een aardige jongen, maar niet een van de populairste. net als kevin.
ze hadden veel gemeen, en kwamen dus ook goed evereen.
Luke was een bruinharige jongen met bruine ogen en een schattig gezichtje. Kevin had ook bruin haar en groene ogen. ze stonden samen te praten aan luke's kluisje.

Op datzelfde moment op een de parking stapte Sofie uit de grote chique auto van haar vader.
'Klaar voor je eerste dag op je nieuwe school Sofie?', vroeg haar vader.
'Ja papa, tot ziens!', antwoordde sofie. ze had blond haar en blauwe ogen (en ze viel erg hard in de smaak bij het andere geslacht) ze droeg vaak jurkjes, een wit vestje, en haar rode designer sneakers. verder droeg ze bijna altijd een diadeem met een strik. ze beschouwde die strik als haar kenmerk. Haar ouders waren stinkend rijk, maar heel aardig, net als zij.
ze stapte uit de auto en zwaaide haar vader gedag. de auto gleed weg en Sofie ademde diep in.
'hop Sofie, maak een goede indruk', hoorde ze zichzelf zeggen. en in haar gedachten voegde ze daar 'en een paar vrienden' aan toe.
ze liep zelfverzekerd de school in, met haar nieuwe schoudertas over haar schouder.

ze kwam binnen en kwam meteen de directrice tegen.
' hallo! jij bent zeker de nieuwe leerlinge! sofie, is het niet? ik ben mevrouw maddison, de directrice van deze school! als je de weg niet vind naar een lokaal kan je het altijd vragen aan een iemand die hier rondloopt. en anders kom je maar naar mij toe'.
sofie glimlachte naar haar. 'dankuwel mevrouw maddison! ik kom u nog wel tegen'
'o sofie! misschien is dit wel makkelijk: het nummer van je kluisje. het is in die rij daar. in je kluisje kan je al je spullen kwijt', giechelde ze gehaast. 'het spijt me maar ik moet ervandoor, ik heb nog wat werk te doen'
mevrouw maddison liep weg naar haar kantoor en sofie stond er alleen voor. 'Dan maar naar mijn kluisje', zei Sofie in zichzelf.
ze liep de rij in die de directrice had aangewezen en bestudeerde het nummer van haar kluisje. er stonden een paar jongens in de rij te praten.

'hey', vroeg Kevin.
'wat is er?', vroeg Luke op zijn beurd.
'is dat die nieuwe?'
Luke keek en om en daar liep een meisje met blonde haren, een rood jurkje en een duur uitziend wit vestje door de gang met kluisjes. vooral haar diadeem viel in het oog. Luke was verblind en zei een tijdje niets meer. het meisje kwam hun richting in, traag stappend met haar blik gericht op een papiertje in haar hand.
' hey leef je nog?', vroeg kevin met zijn hand voor Luke's ogen zwaaiend. Luke werd even wakker uit zijn droom en staarde toen opnieuw naar dat mooie meisje, zoekend naar haar kluisje. hij voelde een gelukzalig gevoel vol vlindertjes en warmte. verliefd? nee, ze kende haar toch niet?
'ze... ziet er... leuk uit', stamelde Luke.
'ga met haar praten Romeo', grapte Kevin. Luke schrok op, om twee redenen. één omdat hij zich afvroeg of het zo duidelijk was dat hij haar mooi vond en twee omdat de gedachte met haar te praten hem veranderde in steen.
Het meisje had haar kluisje ondertussen gevonden en was haar schriften al in haar kluisje aan het laden. tot al haar schriften en boeken uit haar schoudertas vielen.
'Kom op! dit is je kans! ga haar helpen!', fluisterde Kevin hem toe en gaf hem een duwtje in zijn rug.

Luke strompelde in haar richting en bukte zich om aarzelend haar schriften op te rapen. ze keek verwonderd op en bekeek hem eens goed. ze knipperde wat met haar ogen. bloosde ze? ze stonden allebei op en Luke gaf haar schriften terug.
'dankjewel', zei het meisje nu wat luider.'ik wist niet dat ik zo onhandig was! ik heet Sofie'
'ik... ik heet Luke'
'o hallo Luke! Weet jij misschien toevallig waar het wiskunde lokaal is?'
'o...ja dat...dat weet ik. dat is hier de gang uit links, dan aan de bankjes naar rechts en dan... of ik eh... toon je gewoon de weg? Ik moet daar toch zijn het eerste uur', stamelde hij.
'dan zitten we samen in de klas!', lachte Sofie. Luke straalde verlegen mee. ze praten nog aarzelend wat samen.

maar dat werd ruw onderbroken