The day that hell happend.. [03-10]

Ik was gisteren ten einde raad, ik kon maar niet bedenken wat ik nu moest. Ik ben in slaap gevallen om 5 uur, en ben vergeten de deur op slot te draaien. Gelukkig is er geen dief [Of-zoiets] binnen geweest. Ik heb geeneens mijn make-up weg kunnen halen en werd wakker op de bank. Ik schrok van mezelf toen ik in de spiegel keek, ik had zwarte vegen onder mijn ogen en blijkbaar had ik in mijn slaap gehuild. Er liepen twee zwarte strepen over mijn gezicht tot mijn nek. Ik heb die dag maar geskipt en ben de hele dag in mijn bed blijven liggen. Ik heb eens nagedacht, ik had wel een erg rare droom gisteren. Ik kan het me niet goed herinneren maar het ging over een vliegtuig. Ik deed m’n Ipod aan en verwachte mijn lievelings muziek, in plaats daarvan kreeg ik eerst een liedje over iemand die z’n dode ouders mist en daarna viel ‘ie uit. De batterij was op.. Precies goed vandaag! Ik startte mijn laptop aan, en stak ‘m in de accu, mijn iPod werd opgeladen en alles zou goed komen. Ze hebben toch nooit écht voor mij gezorgd,, Ik deed itunes aan en deed keihard ‘’So What – Pink’’ aan, ik ging staan pakte mijn haar borstel keek in de spiegel en zong en danste mee. Op het einde draaide ik rondjes, zo hard als ik kon het had een verdovende werking ik dacht even nergens meer aan.

Toen het onderhand half 4 was dacht ik dat het eens tijd werd om iets te gaan eten, ik kreeg buikpijn en rende naar beneden. Ik drukte de tv aan, en ging rechtstreeks naar de koelkast.. Toen besefte ik pas wat een honger ik had. Er was nauwelijks iets in huis, dus ik pakte maar een glas cola.. Ik ging tegenover de TV staan staarde naar het scherm, pakte de afstandsbediening nam een slok en net op het moment dat ik wou zappen werd een vliegtuig gefilmd. Ik bleef maar kijken, ze vertelden in het bericht dat er 145 gewonden waren, waarvan er maar 37 geïdentificeerd zijn. De rest is levend verbrand en maar 3 mensen zijn heelhuids van het wrak afgekomen. De nabestaanden kregen vandaar in de loop van de middag iets te horen, de nabestaanden die nu al bekend zijn werden genoemd. Ik vond het niet zo interessant en wou toch wegzappen. Ik nam een tweedeslok en proestte het uit.. toen mijn naam als nabestaande werd genoemd! Mijn ouders en zussen zijn allemaal LEVEND VERBRAND?! Ik zakte ineen en sloot mijn ogen. Op mijn knieën zittend luisterde ik met een oor naar het weer en met mijn andere oor naar het liedje. Het liedje dat ik net ook gehoord heb, het liedje over iemand die z’n overleden ouders mist! Ik voelde de tranen achter mijn ogen branden, maar wist me intehouden.