005 Galinda

Ik merk dat kikker weggaat en ik sta ook op, misschien kan ik met madam Akaber regelen dat ik mijn eigen verdieping terugkrijg, want al dat goud en zilver, alle kleren die niet in mijn kast hier passen, schoenen van minimaal 400 Ozzers(wat een vreemde naam, had het nou Galinda's genoemd in plaats van Ozzers, dat klinkt veel beter) en niet te vergeten mijn bed, dat 1002 Ozzers heeft gekost, kan niet zomaar onbewaakt blijven!
Als ik door de gangen loop, galmt het ritmische getik van mijn hakken een hele tijd na, wat ik een fijn gevoel vind, omdat iedereen weet dat ik er ben geweest! Nou ja, waarschijnlijk, er zijn wel meer met hakken, maar de mijne moet iedereen toch wel kunnen onderscheiden aan de geweldige klank?! Als ik bij het kantoor van madam Akaber kom, klop ik zachtjes op de deur.
'Momentje!' hoor ik haar stem, gevolgd door wat gedempte stemmen. Ik blijf wachten, zo beleefd ben ik wel, tot de deur opengaat. In de deuropening staat professor Dillamond, een Geit, oftewel een pratende geit, omdat Dieren, waarmee ik pratende dieren bedoel, met een hoofdletter geschreven én uitgesproken worden.
'Goedemorgen.' zegt Professor Dillamond met een knikje. 'Juffrouw Glinda, toch?'
'Galinda,' verbeter ik hem. 'Maar toch aangenaam.'
'Insgelijks.' zegt professor Dillamond en hij loopt verder. Dan loop ik naar het kantoor van madam Akaber.
'Ah, juffrouw Galinda!' zegt ze. 'Wat wilde u bespreken?'
'Nou,' begin ik, 'Ik vroeg me af of ik niet mijn eigen verdieping kon krijgen, want daar hebben mijn ouders eigenlijk wel voor gezorgd, en dan kan Juffrouw Elphaba onze kamer voor zichzelf krijgen.'
'Nee!' zegt Madam Akaber, 'Geen sprake van Juffrouw Galinda! U en Juffrouw Elphaba delen gewoon een kamer! Punt uit!'
'Oh, oké.' zeg ik zachtjes. 'Toch bedankt dat u even tijd had!' En ik loop weer weg. Op de gang klinkt het prachtige getik van mijn hakken zachter en minder ritmisch-Of is het onritmischer, antiritmisch? Geen idee- Als ik op mijn kamer kom, zie ik kikker op haar bed een boek lezen terwijl ze met haar haren speelt. Haar haar is best wel mooi, in tegenstelling tot de rest van haar, het is lang en golft mooi. Het had zo mijn haar kunnen zijn, zo mooi. Wauw, dat ik dat zeg! Ik zeg dat nooit, behalve deze keer, maar dit is een uitzondering een........... andersheid! Ik heb mezelf altijd geprezen op leuke woorden verzinnen, dat is gewoon mijn talentiteit, of hoe je het ook maar zegt, ik heb niet zo'n grote woordenschat, dus ik heb werkelijk geen idee of dit woord wel of niet goed is, maar als het goed is: Ik heb altijd geweten dat ik geweldig ben! Is het niet goed: Ik ben zo goed in woorden verzinnen!
Na een tijdje betrap ik mezelf erop dat ik naar Elphaba's haar zit te staren, ik blijf erbij dat het prachtig is, en eerlijk gezegd, het staat niet een zo slecht bij haar huid, maar ja, ze is groen, dat is een minpunt, en nog een minpunt is dat ik haar niet mag, oh wacht, dat is natuurlijk een pluspunt! "Ik ben toch zo geweldig!" denk ik voordat ik mijn satijnen, roze nachtjapon pak. Ik trek me terug in de badkamer aan de overkant van de gang en kleed me om. Dan loop ik weer naar mijn slaapkamer- vreselijk dat het geen "slaapverdieping" is- een ga in het bed liggen. Dat matras ligt vreselijk! Ik wil mijn eigen bed, mijn eigen matras, mijn eigen verdieping en vooral niet met een kikker in een ander bed dat naast de mijne staat in een slaapkamer( Kom op zeg, slaapKAMER!) slapen!