Crash four

"Zayn?" Liam komt de kamer binnen en komt naast me op het bed zitten.
Met mijn rug zit ik tegen de muur en mijn benen heb ik opgetrokken en mijn armen rondgeslagen.
"Het spijt ons" zegt Liam rustig, "We mochten niet zo stom zijn om hem te vergeten"

Gelukkig weet Liam dat ik veel om Niall geef. Als er iets met hem zou gebeuren overleef ik het denk ik niet. Liam mag dan wel mijn vriendje zijn maar Niall is toch mijn allerbeste vriend, die me nauw aan het hart ligt.
"Zayn? Kijk me aan" zegt Liam dwingend waardoor ik opkijk.
"Geen paniek. Met Niall is er niets aan de hand. Ik beloof het je"

Met hart gaat als een gek tekeer. Hij belooft het maar beloftes zijn er om te verbreken, toch ?
Wat als er nu wel iets met Niall aan de hand is?

"Zayn, je moet niet steeds zo negatief denken. Hij heeft wel al eens alleen in een stad rondgelopen hoor." Zegt Liam en in zijn stem is duidelijk te horen dat hij zijn geduld een beetje aan het verliezen is.
"Niet in een onbekende stad waar hij net door zijn vrienden is achtergelaten" bits ik terug. Liam weet niets meer terug te zeggen en houdt wijs zijn mond.