006 Vanessa Black

Zo langzaam mogelijk loop ik het schoolplein op. Ik heb mijn voetbal onder mijn arm en mijn Converse tas op mijn rug. De jongens rennen meteen naar mij toe en pakken mijn bal af. "Dankje voor je bal je mag zo meteen mee doen met voetbal!". Ja dat is wat ze altijd zeggen en op het laatst is het: "Oh sorry als jij mee gaat doen dan zijn er oneven teams!". Ik zucht en loop naar Gemma. Gister was onze ruzie afgelopen en nu doen we gelukkig weer gewoon tegen elkaar. Nog steeds weten we niet wie die haat berichtjes naar Gemma had gestuurd via mij maar ze weet nu dat ik het niet gedaan heb. Ik zal het ook nooit doen. "He, jij kom eens hier!". Bang draai ik mij om en kijk recht in de ogen van Britney. Ze heeft altijd kilo's make-up op, krijgt alle aandacht van de jongens en is het rijkste meisje van de hele school. "Ben ik iets te mooi voor je?" snel richt ik mijn gezicht op mijn tas. "He, luister eens!". Ik kijk een beetje om mij heen, niemand die het ook maar opvalt. Zelfs Gemma is druk in gesprek met Harry. Uiteindelijk kijk ik toch maar naar Britney. "Wat is er?". Vragend kijk ik haar aan. Ze glimlacht enkel. "Kom mee" is het enige wat ze toen nog zei. Die dag heb ik niemand anders gezien dan haar. En mijn ouders hadden het niet eens gemerkt. Ze sloeg me met een zweep en heeft mij zoveel uitgescholden dat ik begon de geloven wat ze allemaal zij. Iedereen zei het: Mijn ouders, Britney, en mijn zus. Mijn 3 broers en Gemma waren de enige mensen van wie ik hield...Niemand heeft ooit aan mij gegeven.


De tranen stromen weer over mijn wangen. Toen ik die volgende dag thuis kwam wisten mijn ouders niet eens dat ik ontvoerd was. Ze dachten dat ik gewoon de hele dag over moest werken of bij Gemma logeerde. Opeens voelde ik een warme hand op mijn schouder. Geschrokken draaide ik mij om...