Levensritme

Altijd is het hetzelfde liedje. We komen, doen ons ding, kijken op de klok, doen eens wat werkzaamheden, en als het tijd is vertrekken we weer. We snakken naar de tijd, waarom hij niet zo snel loopt. Vragen ons af waarom de tijd sneller gaat als iets leuk is en waarom de tijd langzaam gaat als iets saai is. We raken het beu, willen weg, terug naar het oude vertrouwde leventje, terug waar het allemaal begonnen was, weg van deze plaats, het oude leventje weer oppakken.

En zo heb ik het nu. Precies zoals hier boven beschreven is. Ik snak er naar om iedereen weer te zien. Weg te gaan van de plaats waar ik nu op dit moment zit. Ook al heeft het z'n gezellige kanten, toch snak ik altijd naar die ene tijd. Naar de vrije avonden wanneer ik me weer lekker laat gaan, wanneer de tijd zo snel vliegt dat ik hem niet bij kan houden, ik iedereen mis die me dierbaar is. O wat zou ik dit leven toch nooit willen hebben. Dit hoort niet bij mij! Dit is te echt, te serieus, so real!

Ik haat hem om steeds hetzelfde te doen. Maar ik moet nog zo lang! Hoe ga ik dit volhouden? Ik blijf positief denken aan de leuke dingen die gaan komen, er naar blijven snakken, hopen dat het snel komt, maar als ik hier eenmaal weg zal zijn, zal ik het missen denk ik.

Waarom is nou steeds hetzelfde in het leven? Waarom komen steeds de saaie dingen terug? Waarom ?



Smiley1452