8. NO tittle

Deel 8
Mijn intuitie zei dat ik weg moest rennen maar ik stond vast aan de grond genageld. Langzaam kwam hij op mij af geschuifeld tot dat hij een paar centimeter van mij af stond. Trillend stond ik voor me en bedacht wat hij zou gaan doen. Langzaam verdween zijn hongerige blik en ik zag dat hij zijn adem in hield. Paar minuten lang stonden we voor elkaar zonder iets te doen. Steeds kwam hij iets dichterbij, maar wel op een lieve en onschuldige manier. Toen hij tegen mij aan stond verdween plots zijn lieve in een boze blik en draaide zich om. Chagarijnig liep hij weg zonder iets te zeggen.

Ik stak mijn sleutel in het slot en zwaaide de deur open. Meteen kwam mijn moeder van uit de keuken aangelopen. ‘Hallo lieverd hoe was je dag?’, vroeg ze met een te vriendelijk stemmetje. Altijd als ze te vriendelijk deed probeerde ze iets goed te maken. Dat betekende dus een ding, Ze moesten alweer weg. ‘Geweldig’, probeerde ik zo blij mogelijk er uit te krijgen. ‘Kom anders even mee naar de keuken’, nog steeds te vriendelijk. Voorzichtig duwde ze me de keuken in en helaas was er geen weg meer terug. Chagarijnig plofte ik neer in een stoel en wachtte tot ze iets zou gaan zeggen. Er kwam niks dus bleef ik maar gewoon zitten. Wel tien keer wou mijn moeder iets zeggen maar daarvoor slikte ze haar woorden weer in. ‘Ga je nog wat zeggen?’, vroeg ik geergerd. Mijn moeder ging zitten en legde haar hand op die van mij. Zachtjes begon ze te praten, maar ik luisterde niet. Waazig staarde ik uit het raam naar het bos. Boven de bomen schoten opeens allemaal vogels naar de lucht alsof er iets aan de hand was. Vreemd dacht ik, ‘lieverd, luister je wel ?’, zei mijn moeder. ‘huh, oja is goed’, ik stond op en liep naar mijn eigen kamer. Moe van deze dag liet ik me op bed vallen. Mijn ouders gingen dus alweer weg, zoals verwacht. Vanavond vertrokken ze naar Europa en daar bleven ze tot vrijdag. Ik ook hoorde de deur open en dicht gaan en dat betekende dat ze al weer weg gingen. Snel ging ik voor het raam staan en zag dat de taxi er al was. Ik zwaaide mijn ouders uit tot dat ik de taxi niet meer kon zien. Al snel werd het donker en dat was alweer een avond dat ik helemaal alleen was. Die avond kon ik bijna niet in slaap komen, want ik dacht nog maar aan een ding en dat was Gale Cullen.