Teen 6.

'Ben je nu blij?' Vroeg Esmay met opgetrokken wenkbrauwen. Ik knikte hevig. Er ging een gsm af en Harry greep al snel naar zijn broekzak. 'Hallo? ... Ja allemaal ... Nu, echt? .... Kunnen we dat niet uitstellen? ... Oke, we komen er zo aan,' hij haakte in en zuchtte. 'We moeten gaan jongens.' Deelde hij mee. Eenderzijds was ik wel opgelucht, maar anderszijds ook teleurgesteld. 'Laten we nog snel nummer uitwisselen,' Stelde Niall voor. Iedereen stemde in en gaf elkaars gsm door. Ze gaven mij en Esmay elk om de beurt een kus op de wang en vertrokken. 'Ik moet ook maar es gaan, het is al laat.' Zei Esmay en ze trok haar jas aan. 'Het was een topdag, bedankt May.' Glimlachte ik en ik gaf haar een knuffel. 'Ik zie je later!' Riep ze nog voor ze het huis uitliep.
Ik ruimde snel wat op en liep naar boven. Ik opende Charlotte's kamerdeur, en zag dat ze nog wakker was. 'Mama?' Ik glimlachte en ging naast haar op het bed liggen. 'Wie waren die mensen?' Vroeg ze. 'Gewoon, wat mensen die ik en Tante Esmay hebben leren kennen.' Antwoordde en ik streelde door haar haar. 'Mijn nieuwe papa?' Ze keek omhoog en keek me met die hulpeloze oogjes aan. Ze heeft nooit een vader gehad en ziet dus zo'n beetje elke jongen die hier komt als haar nieuwe papa... 'Oh, lieverd.' Fluisterde ik en ik trok haar tegen me aan. Zonder dat ik het zelf doorhad belande ik in een droomloze slaap.

Een zachte bonk rukte me uit mijn slaap. Ik wreef de slaap uit mijn ogen en voelde dat het bed leeg was. Ik schrok wakker en keek om me heen. 'Charlotte!' Geen reactie. Ik sprong uit bed en rende de gang op. Zacht gehuil vulde mijn gehoordgangen, ik rende de trap af richting de keuken. 'Charlotte!' Ik vond haar in de keuken, op de grond. Ze huilde. Op de grond lag een pan en een paar gebroken eieren. Ik zette snel het fornuis af. 'Lieverd, wat is er gebeurt?' Vroeg ik geschrokken. Ik tilde haar op en zette haar op tafel, een zware brandwonde op haar hand trok meteen mijn aandacht. 'Oh mijn god! Dit moet onder het water!' Ik tilde haar op en rende de trap op. In de badkamer liet ik meten het water lopen en hield haar hand eronder, ze snikte nog steeds. 'Oh, lieverd we moeten meteen naar het ziekenhuis!' Ik zette haar op de badrand en rende naar mijn kamer om snel wat kleren aan te trekken.
Ik rende het huis uit met Charlotte op men heup. 'Taxi, taxi!' Begon ik te schreeuwen. Ik moet dringend een auto hebben...
Eenmaal in een taxi belde ik meteen Esmay. "Hallo?" 'Esmay! Je moet meteen naar het ziekenhuis komen!' Gilde ik door de telefoon. "Wat? Kalmeer eerst even, leg me rustig uit wat er gebeurt is!" 'Dat gaat niet! Kom nu naar het ziekenhuis ik leg het daar wel uit!' Ik hakte in en nam alvast wat geld voor de taxi shauffeur.
'Dat is 20, 45' Ik gaf snel het geld en stapte zonder mijn wisselgeld uit en rende het ziekenhuis in. 'Dokter! Alex!' Natuurlijk niemand in de beurt. Ik liep naar de balie waar een co-assistente zat. 'Piep Dokter Sloan op nu!' Zei ik en ik klopte gefrustreerd op het bureau. 'Laura, hij zit midden in een operatie, wat is er?' Vroeg ze kalm. Ik wuifde het weg en liep naar het bord. Met mijn vinger zocht ik in welke operatie zaal hij zat. Ik had dringend een plastische chirurg nodig! 'OK 3! Kom lieverd!'

'Laura, je bent te laat! Ik had je nodig deze morgen!' - 'Niet nu, Alex! Ik moet Mark vinden!' Riep ik over mijn schouder. Ik liep de gallerij van operatie zaal 3 in, enkele dokters en chirurgen waren de operatie aan het observeren. 'Laura?' Vroeg April verbaasd. 'Hou vast,' Antwoordde ik enkel en ik duwde Charlotte in haar armen. Ze wist niet goed wat ze moest zeggen. Ik drukte op het communicatie knopje. 'Dokter Sloan?' Vroeg ik zo kalm mogelijk. 'Wie mij ook durft storen in deze belangrijke operatie, ik heb nu geen tijd, zelfs niet als je Obama bent.' Antwoordde hij luchtig. 'Mark ik heb je nu nodig!' Zei ik geirriteerd. Hij legde zijn scalpel neer en draaide zich om. 'Voor de meesten is het nog altijd Dokter Sloan, zeker voor verpleegsters,' Au. Die kwam aan. 'Het gaat hier verdomme over mijn dochter!' Riep ik furieus. Zijn blik verzachte. 'Dokter Avery, neem deze patient over.' Zei hij koel. 'Maar Sloan! Dit is een noodgeval!' Protesteerde een jongeman. 'En ik weet dat jij hem kan helpen, ik ga nu Laura McFly's dochter helpen,'
Ik slaakte een zucht van opluchting.