Hoofdstuk 57

Ik heb al een paar mensen geïnterviewd en zit nu op een bankje. Even een pauze nemen. Ik neem een slok van mijn koffie, die ik net bij de Starbucks gehaald heb. Ik zie twee meisjes langslopen van ongeveer zestien jaar. Die wil ik interviewen. Ik spring op en zet mijn beker naast mijn tas neer. Ik pak mijn papieren en een pen en ren naar de meiden toe, die al doorgelopen zijn. Zij zijn de laatste die ik ga interviewen. Na hun heb ik wel genoeg mensen geïnterviewd. “Sorry”zeg ik al ik één van de meisjes op de schouder tik. Het meisje draait zich om en haar vriendin doet hetzelfde. “Zou ik jullie mogen interviewen voor mijn artikel in de Zin.” “U werkt bij de Zin! Dat tijdschrift is geweldig. Vooral dat artikel over die mensen die geïnterviewd waren door een oude schoolvriend.” “Uhm… Ja… Dat was ik.” “Heeft u dat artikel geschreven?” “Ja.” “Wow, je schrijft geweldig.” “Dank je.” “Dan bent u Aimee, toch?” “Ja dat klopt en jij bent?” “Ik ben Sara en dit is mijn vriendin Tiffany.” “Nou leuk jullie te leren kennen, meiden. Mag ik jullie interviewen?” “Ja natuurlijk. Waar gaat u volgende artikel over?” “Mijn artikel gaat over het dagelijks leven van mensen in Nederland.” “Dus wij moeten vertellen wat wij op een dag doen.” “Ja eigenlijk wel.” “Oké, dat is zo gaan.” De meiden kijken me beide met een brede glimlach aan en ik begint met het interview. Na ongeveer vijf minuten ben ik klaar en zeg ik de meiden gedag. Ik zwaai nog even naar ze en loop dan weer naar mijn tas, die nog steeds bij het bankje staat. Ik buk om mijn spullen in mijn tas te doen en voel dan opeens een hand op mijn schouder. “Heb je nog iemand nodig om te interviewen.” Ik verstijf van de stem die ik hoor en ik ga langzaam weer recht staan. Ik draai me langzaam om en zie Charlie achter me staan. Wat moet hij van me? “Nee, ik ben klaar.” “Ach, wat jammer. Ik zou je wel willen helpen met je artikel. Je kan me toch gewoon nog even interviewen. Dan heb je een interview extra.” “Nee, ik ben klaar”zeg ik een beetje geïrriteerd. Waarom begrijpt hij nooit dat ik geen zin in hem heb. Ik pak snel mijn tas van de grond en loop weg. Ik word uiteindelijk weer teruggetrokken en kijk Charlie boos aan. “Waarom ging je gister weg.” “Omdat ik me niet lekker voelde.” “Aim, houd op met liegen! Je rende weg toen ik Esther ten huwelijk vroeg. Is er iets met mij of met Esther? Als er iets is, zeg het dan tegen mij en verzin geen stomme smoesjes.” Oké nu maakt hij me echt boos. Ik ben misschien wel weggerend om hun maar ik voelde me ook echt niet lekker. Ik trek mijn pols los en geef Charlie een duw, waardoor hij een paar stappen naar achter gaat. Ik kijk hem nog even aan en loop dan boos weg.

Ik zit op de bank met een kop thee in mijn handen en een dekentje om me heen. De tv staat aan maar eigenlijk kijk ik niet. Ik denk alleen maar aan Peter. Ik mis hem zo erg. Ik neem een slok van mijn drinken en staar dan weer voor me uit. Ilja is boven ergens mee bezig. Ze zei vanmiddag al dat ik er niet echt bij was met mijn hoofd en daar heeft ze ook helemaal gelijk in. Ik heb Peter nu gewoon even nodig. Ik wil gewoon even in zijn ogen kijken, zijn lippen proeven, hem tegen me aan trekken en dan zijn warmte voelen. Ik mis hem echt heel erg. Ik sta op en pak mijn mobiel van tafel. Ik zie dat ik een paar uur geleden al een bericht van Peter heb gekregen, maar ik hem niet gemerkt dat ik een berichtje had. Ik open het berichtje.

Peter:
Hé lieverd!
Ik ben veilig geland hoor!
De vliegreis was een ramp.
Ik zat naast een vrouw en ze was zo irritant.
Alles wat ik deed, was verkeerd.
Gelukkig zat ik niet zolang in het vliegtuig.
Ik zit nu lekker thuis op de bank en ik mis je!
Ik wil je hier hebben!
Ik moet zo even opruimen, want mijn huis is echt een zooitje.
I LOVE YOU en ik mis je!

Ik voel dat de tranen achter mijn ogen prikken. Hij mist me ook. Wat een schat is het toch ook. Ik antwoordt terug dat ik hem ook mis en leg dan mijn mobiel weer op tafel. Ik probeer de tranen weg te knipperen, maar het lukt me niet. Ze rollen één voor één naar beneden en ik veeg ze niet weg. Dat zou toch niet helpen want ze stromen als een waterval naar beneden. Dan gaat plots de bel en sta ik op van de bank. Mijn wangen zijn nog steeds nat van mijn tranen maar ik heb nu echt helemaal geen zin om ze weg te vegen. Ik open de deur en zie een hoofd verschijnen die ik nu helemaal niet wil zien. Ik kijk Charlie aan en voel mezelf boos worden. Wanneer krijgt hij nou in de gaten dat hij mij met rust moet laten! “Aim, wat is er met je? Je wangen zijn helemaal nat.” Ik veeg snel mijn wangen schoon en kijk Charlie dan weer aan. “Wat kom je doen”vraag ik een beetje boos. “Ik wilde weten, waarom je wegrende vanmiddag.” “Charlie, laat me met rust!” Charlie lijkt te schrikken van mijn stem en zet een stap naar achter. “Ik wil dat je mij met rust laat. Dat betekent dus dat je niet naar me toe komt en niet tegen me praat. Hoe vaak moet ik je nog duidelijk maken dat ik wil dat je ophoepelt. Spreek ik Chinees voor je!” Van woede lopen er weer een paar tranen naar beneden. Ik ben zo klaar met die gozer. “Wat heb ik bij je gedaan dat je nu zo tegen me doet?” “Wat heb je niet gedaan, kan je beter zeggen.” “Wat bedoel je daarmee?” “Precies wat ik zeg. Kan je nu alsjeblieft weggaan en je gezicht nooit meer laten zien.” Charlie kijkt me aan en ik zie dat hij het moeilijk heeft. Hij heeft maar pech hoor, ik wil dat hij me met rust laat en als dit de enigste manier is dan moet het maar zo. “Oké, ik zou je met rust laten. Mag ik nog één ding aan je vragen.” “Ja, dat mag wel.” “Mag ik je een knuffel geven? Ik beloof je dat ik je daarna nooit meer opzoek of tegen je praat.” Ik kijk hem even aan en knik dan. Charlie zet een stap naar me toe en slaat zijn armen om me heen. Hij trekt me helemaal tegen zich aan. “Ik ga je missen, Aim.” Ik zeg niks en sla mijn armen zacht rond zijn nek. Charlie knijpt me bijna fijn, maar ik laat hem maar even. Na een minuut laat hij me los en kijkt me aan. Hij pakt mijn handen vast en geeft me dan een kusje op mijn wang. Ik kijk van hem weg als hij mijn handen loslaat. Charlie draait zich om en loopt naar buiten. “Het gaat je goed, poppetje.” “Jou ook”komt er zacht uit mijn mond en dan loopt Charlie weg. Als ik Charlie niet meer zie, doe ik de deur dicht en staar naar de muur. De tranen komen weer naar boven en ik laat me langs de muur naar beneden glijden. Ik begint te huilen en mijn lichaam schokt mee. Mijn handen laat ik door mijn haar gaan. Het is eindelijk over tussen mij en Charlie. Het is alleen jammer dat het zo moest gaan. Ik ga hem echt missen, maar alleen door dit te doen kan ik verder met Peter. Peter. Ik begin harder te huilen en mijn lichaam begint steeds meer te schokken. Dan voel ik plots twee armen om me heen en ik weet dat het Ilja is, want dat kan ik aan haar luchtje ruiken. “Aim, rustig”zegt Ilja kalmerend en ze wrijft over mijn rug heen. Ik klap me vast aan haar shirt en laat de tranen stromen. Ik heb dit nu even nodig. Ik heb een flinke huilbui nodig en mijn beste vriendin, die er altijd voor me is.