Hoofdstuk 23: Ook voor mij?

De volgende ochtend ging het weer hetzelfde, maar dit keer kwam Steffen me niet ophalen dus moest ik zelf naar school toe. Toen ik de school binnen liep was het al vijf over acht en zag meerdere leerlingen, maar ook leerraren naar de klas gaan. Ik liep de trap op naar boven en zag mijn groepje vrienden staan, maar Steffen was nergens te zien. Ik liep naar mijn vriendinnen toe en ging bij ze staan. Lai kwam naast me staan en vroeg:’’ Heb jij Damon nog gezien, want gister was hij er nog en ik heb hem nu nog niet gezien.’’ ‘’Die komt misschien zo wel,’’ gaf ik als antwoord terug. Lai knikte en liep weer weg. Het duurde niet lang of de bel ging en de hele meuk naar hun klassen liepen. Ik liep achter mijn vriendinnen aan en had Steffen of Damon nog steeds niet gezien. Net zoals gister middag liep ik vandaag ook de klas weer in en zag Steffen niet zitten. Ik ging dit keer naast Qiqi zitten, een vriendin van me. We hebben de hele les gelachen en zo ook de andere lesuren, maar Steffen en Damon waren allebei niet op school geweest. Ik ging de die dag ook weer zelf naar huis, maar ook daar was geen spoor te bekennen van de twee broers. Ik liep naar binnen zette de tv aan en luisterde naar het middagnieuws op KAT5 en luisterde aandachtig.
‘’Dit is het middagnieuws van KAT5 met het nieuwste nieuws.
Een goede middag en ik ben Laura, we hebben zojuist van de politie gehoord dat er alweer iemand wordt vermist. De laatste tijd worden er al veel mensen vermist in Europa en niemand weet de reden van deze ontvoeringen.’’
Mijn hart stond even stil en dacht aan wat Steffen zei: ‘Mark stelt een leger van vampiers samen.’ Ik zette de tv nog harder om het goed te kunnen horen.
‘’De meeste mensen die worden vermist wonen in de buurt van Italië. Het is nog niet bekend hoeveel mensen er nu vermist zijn, maar de politie schat ongeveer 20 mensen. Als er tips zijn kunnen die gemeld worden bij het onderstaande nummer en dit kan ook privé.’’
Ik zette de tv weer uit en liep naar de telefoon om Steffen te bellen. De telefoon ging over, maar na een tijdje kreeg ik het antwoord apparaat van Steffen. Ik sprak niets in en hing dus gelijk op.

De eerste paar dagen nam het aantal slachtoffers toe en waren Steffen en Damon nog nergens gezien. Het duurde acht dagen toen ik Steffen weer in de klas zag zitten met al zijn spullen. Ik liep naar hem toe en ging naast hem zitten en vroeg:’’ Waarom was je zolang weg?’’ Steffen keek me niet eens aan en zei:’’ Ik moest een tijdje weg voor familie zaken.’’ Ik wist niet hoe, maar ik wist dat hij het over Damon had. Ik draaide mijn blik van hem weg en deed mijn boek open op het bladzijde nummer dat op het bord stond. De hele les heeft Steffen niks tegen me gezegd en in de pauze werd ik daar zo boos over dat ik op hem af stapte. ‘’Waarom praat je niet tegen me? Ik heb je al een paar keer gebeld, maar je belt niet terug. En nu doe je ook nog eens geheimzinnig over dat broer probleem, want ik weet allang wat je met ‘ik moest een tijdje weg voor familie zaken’ bedoelt,’’ zei ik tegen hem. ‘’Hoe minder je weet hoe beter het is,’’ gaf Steffen als antwoord terug. Ik was nu zo boos op hem dat ik hem wel kon wurgen. De week verliep rustig en Steffen en ik mede elkaar. Op de vrijdag middag net voor ik naar huis zou gaan met de fiets kwam Steffen naar me toe. ‘’Ik wil je een fijn weekend wensen en ik denk niet dat ik nog hier naar school kom,’’ zei hij. Voor ik nog iets kon zeggen was hij al weg. Ik pakte kwaad mijn fiets en ging richting huis. Toen ik thuis kwam en mijn fiets in de garage gooide hoorde ik geluid uit het huis komen. Het was nu vier uur dus mijn ouders konden nog niet thuis zijn en mijn zus was verhuist naar een woon-zorg boerderij. Via de garage deur liep ik zachtjes naar binnen en hield mijn toverstok al klaar in mijn handen. Uit de keuken hoorde ik geluid komen en toen ik die kant op liep zag ik dat het raam open was en het geluid van een paar spelende kinderen was. Net op het moment dat ik mijn toverstok had neergelegd en een glas uit de kast wou pakken hoorde ik vanuit de gang het geluid komen van een stuk gevallen vaas. Ik pakte mijn toverstok weer op en liep richting de plek waar de vaas op de grond was gevallen. Ik stond nu recht tegenover de stuk gevallen vaas en zag de gordijnen bewegen. Ik liep de kamer uit en ging naar mijn eigen kamer die er naast lag en ging via mijn eigen deur de tuin in. Ik liep door de deur en zag iemand met een soort doek over zijn hoofd door de tuin lopen. ’’Stop, blijf staan of je gaat wat mee maken,’’ schreeuwde ik. De persoon draaide zich om en tot mijn opluchting zag ik dat het Chantalle was. ‘’Wat doe jij hier?,’’ vroeg ik haar. ‘’Ik ga met jou shoppen, er is vanavond een groot feest op de toverschool en jij mag ook komen,’’ zei ze opgewonden. ‘’Dus kom mee,’’ riep ze erachter aan.

Voordat ik kon weigeren pakte ze mijn arm al en stonden we al in dezelfde straat als waar ik al mijn spullen had gekocht voor de eerste schooldag. ‘’Kom op,’’ schreeuwde Chantalle en ze rukte me aan mijn arm mee een winkel in die vol hing met gala jurken, maar ook met mooie pakken voor jongens. Alles hing als een soort opslag ruimte en ik vroeg aan Chantalle:’’ Hoe moet je nou ooit een jurk vinden als alles recht achter elkaar hangt en door elkaar?’’ Chantalle lachte en zei:’’ Met die tijdschriften daar kun je de jurk aanwijzen en die komt dan naar voren met een rollende baan.’’ Chantalle en ik liepen samen naar het tafeltje en begonnen met kijken in de tijdschriften. Er zaten best mooie jurken tussen, maar er zaten ook dingen tussen waarvan je dacht hoe iemand dat ooit zou kunnen dragen. Ze hadden niet alleen maar jurken, maar ook andere kleding.
Chantalle en ik knipte allebei plaatjes uit voor de kleding die we leuk vonden. ´´Hey, ik heb meer kleding, kijk maar ik heb er twee meer,´´ zei ik. Chantalle haalde haar schouders op en zei:’’ Ik ben gisteren al wezen shoppen en van mijn moeder mocht ik nog maar vijf outfits kopen, dus het maakt niet uit.’’ Ik lachte en vroeg:’’ Heb je dan al ongeveer tien outfits gekocht of zo?’’ Chantalle keek me met een schuldige blik aan en ik zag een klein geheimzinnig lachje op haar gezicht. ‘’Dat meen je niet, heb je echt tien outfits gekocht gisteren?,’’ vroeg ik haar. Chantalle schudde hevig nee en schreeuwde: ‘’Nee, ik heb negen outfits en één hoed gekocht.’’ Ik schudde mijn hoofd en liep gewoon door. ‘’Wat nou, kan ik er wat aan doen dat ik shop verslaafde ben?,’’ vroeg Chantalle op een schamende manier. Ik keek haar aan en antwoorde op een sarcastische manier met: ‘’Moet ik daar nou nog antwoord op geven of kan je die wel raden?’’ Chantalle mompelde wat in zich zelf en liep toen door. Het was een minuutje stil en toen begon ik hard te lachen. Chantalle draaide zich om en keek me boos aan. ‘’Lag je me nu uit,’’ vroeg ze met moeite om boos te klinken, maar toch hoorde je achter in haar keel een klein lachje. Ik keek Chantalle in de ogen en op dat moment begon te zelf ook te lachen. Naast elkaar, en allebei met de slappe lach liepen we door de toverstraat en iedereen keek ons aan alsof we gek waren. We struinden elke winkel af totdat er geen één meer over was. We gingen niks kopen, maar alleen maar passen. Nadat er geen winkel meer over was (sommige winkels wouden ons niet eens binnen hebben) zijn Chantalle en ik terug gegaan naar mijn huis om ons klaar te maken voor het feest. Chantalle pakten de tassen met kleding en mij bij mijn pols en trok me mee naar de grote inloop kleding kast. ‘’Kom op, we moeten ons klaar gaan maken voor het feest,’’ zei ze. Ze gooide de deur achter ons dicht en trok me mee naar mijn kast vol kleding. ‘’Dus wat ga jij aan doen vanavond?,’’ vroeg ze. Ik haalde mijn schouders op en Chantalle maakte een diepe zucht. ‘’Dan zoek ik uit wat je gaat aantrekken en je vind het vast niet erg als ik iets uit jouw kast leen of wel?,’’ vroeg Chantalle. Ik schudde mijn hoofd met de gedachten dat Chantalle wel met iets normaals kwam voor mij, maar wat zij ging gebruiken moest ze zelf weten. Chantalle graaide wat in de kast en dan weer in de tassen en kwam met een hele mooie jurk tevoorschijn. Hij was lang en er was en diepe hals, maar om de middel kwam hij strak samen. ‘’Deze mag ik toch wel lenen van je of niet, want hij is echt prachtig,’’ zei Chantalle. Ik vond het best en knikte dus alleen maar en daarna begon Chantalle weer te zoeken in de tassen en de kasten. ‘’Oké, nu nog een mooie en perfecte jurk of jurkje voor jou,’’ zei ze, maar volgens mij zei ze het niet tegen mij. Ze kwam tevoorschijn met een roze jurkje. Het jurkje was best leuk, maar nogal saai en Chantalle zei dat ook meteen en begon weer te zoeken in de kasten. Ze kwam met een grote grijs/zwarte riem tevoorschijn en zei:’’ Hier, met deze erop ben je echt perfect.’’ Ze dook de kasten nog één keer in en kwam tevoorschijn met een paar hele leuke oorbellen en een paar mooie schoenen. Ze duwde me achterover zo op een stoel en begon aan mijn haar te frutselen. Ongeveer een kwartier tot twintig minuten later legde ze de spullen neer en liet ze het woord klaar vallen. Ik draaide me om naar de spiegel en in mijn haar zaten perfecte krullen. Chantalle en ik trokken nu de kleding aan en deden wat mascara en oogschaduw op en waren klaar. We zagen er echt fantastisch uit. Chantalle in mijn lange gouden jurk en ik in haar korte roze jurkje die ze had gekocht. Het was echt fantastisch, maar ik besefte me nu pas dat ik geen diploma zal krijgen. Ik mocht niet meer komen dus ik heb ook geen lessen meer kunnen volgen.
Ook al keek ik in de spiegel om te zien hoe goed ik eruit zag kreeg ik steeds minder zin om naar het feest te gaan. De jurk stond echt geweldig en Chantalle schitterde ook, maar ik had gewoon geen zin meer. Voordat ik tegen Chantalle kon zeggen dat ik niet ging pakte ze mijn hand en stonden we binnen twee seconden voor de toverschool. Overal liepen leerlingen naar binnen in mooie jurken, maar ook jongens in mooie pakken. Ik liep achter Chantalle aan naar binnen de grote eetzaal in, die helemaal veranderd was. De lange tafels en de lange banken waren allemaal aan de kant geschoven en opgestapeld en aan het plafond hingen niet de vlaggen van de vier groepen meer, maar de vlaggen van de school. De zaal was gevuld met allemaal kinderen. Ik was nog geen vijf minuten binnen of Christine en Hermelien hingen al om me heen voor en knuffel. ‘’Geweldig dat we onze diploma’s krijgen, niet dan?,’’ vroeg Christine. Christine en Chantalle stonden nu hand in hand te springen. ‘’Let maar niet op hun, ze zijn een beetje gek geworden,’’ zei Hermelien. We hebben dertig minuten zitten wachten toen eindelijk het schoolhoofd naar voren kwam en begon te spreken:’’ We zijn vandaag allemaal bij elkaar om ten eerste diploma’s uit te rijken en natuurlijk ook om te kijken wie de grote winnaar is van dit jaar.’’ Hermelien had me verteld dat ze elk jaar een winnaar kiezen van één van de vier groepen die de minste overtredingen heeft gemaakt en wie de meeste punten heeft behaald. ‘’Dit jaar zijn er helaas vijf mensen niet geslaagd en voor twee mensen willen wij graag één minuut stilte om hun dood te herinneren. Deze jongens zijn helaas vorige week overleden na een lucht-bal spel die helaas verstoord werd door de storm en de twee jongens tegen elkaar zijn gevlogen en ongeveer dertig meter naar beneden zijn gevallen van hun bezem,’’ ging het schoolhoofd verder. Bij iedereen ging het hoofd naar beneden en de gaslantaarns gingen zachter branden. Het duurde één minuut tot het schoolhoofd weer begon te praten. ‘’Helaas hebben de andere drie het niet gehaald omdat ze veel lessen hebben gemist of omdat ze grote overtredingen hebben gemaakt.’’ Iets in mij zei dat ik één van die drie was.’’ Dan nu de diploma’s,’’ ging hij verder. Met zijn vieren op een rijtje zaten we ongeduldig te wachten. Ongeveer na een uur kwamen onze namen. ‘’En hier, als laatste, heb ik de diploma’s van Christine, Chantalle en Hermelien,’’ zei het schoolhoofd. Ik wist het mijn naam zat er niet tussen, want dit waren de laatste. Toch kwam het als een schok door me heen. ‘’En als aller laatste hebben we hier de diploma van Diley. Ondanks dat ze toch niet naar school mocht wegens gevaar voor de andere leerlingen heeft ze thuis zo veel geoefend dat als ze nog even door oefent de grootste tovenaar wordt die de school gekend heeft,’’ ging het schoolhoofd verder. Ik liep langzaam naar voren en de muziek werd ook harder. Op het liedje van ‘Lullaby’ liep ik naar voren en hoorde allemaal geklap en gefluit achter me. Ik nam de diploma aan draaide me om en zag al mijn vrienden vol vreugde naar me lachen en zwaaien. Vol trots liep ik weer van het podium af en liep weer naar mijn vrienden. De muziek was weer uit en alle leerlingen waren weer stil. ‘’En dan nu kijken wie er dit jaar als eerste is geëindigd. Helaas is dit jaar als laatste geëindigd: Huffelpuff met 820 punten en als derde: Ravenklauw met 920 punten. Dan gaat het nu om Grifoendor en Zwadderig,’’ vertelde het schoolhoofd. De hele zaal was stil en zat aandachtig te luisteren. ‘’En dan nu de tweede en eerste plaats. Op de tweede plaats staat met maar twee punten verschil,’’( een stilte van drie seconden deed onze adem in houden),’’ is geworden: Grifoendor met 1204 punten en als eerste is dan natuurlijk geëindigd Zwadderig met 1206.’’ Er werd veel gejoeld en geschreeuwd, maar toen rende er een docent naar voren om iets tegen het schoolhoofd te vertellen. Nadat de docent klaar was met vertellen hief het schoolhoofd zijn arm en iedereen was weer stil. ‘’Er is mij net verteld dat er nog een verschil komt in de punten. Doordat sommige van Zwadderig hun krachten hebben misbruikt gaan er twee punten vanaf en staan Zwadderig en Grifoendor gelijk, maar ook bij Grifoendor is er een punten verschil. Doordat Diley zo hard is gaan trainen en oefenen met toveren heeft ze laten zien waar deze school echt voor bestaat. Ook heeft ze met haar krachten andere geholpen en dit brengt voor Grifoendor dertig punten erbij. De winnaar dit jaar is dus Grifoendor,’’ vertelde het schoolhoofd. Ik kon mijn eigen oren niet geloven. Ik had toch nog mijn diploma gehaald en dankzij mij heeft Grifoendor alsnog gewonnen dit jaar. De muziek werd aan gezet en heel Grifoendor kwam om me heen staan om me te knuffelen. Ik kon het nog steeds niet geloven en het ging nog steeds door mijn hoofd heen. ‘Ik had mijn diploma gehaald zonder naar school te gaan’. Het leek wel een droom, maar toch was het echt. Het feest ging nog tot laat door, maar ongeveer om half 2 was ik toch wel moe en ben naar huis gegaan. Eenmaal thuis ben ik meteen naar bed gegaan en mijn ouders lagen ook al in bed.