Sienna Burke

Eindelijk was het zover.
Lizzie liep al weken zenuwachtig rond, vandaag is het haar grote dag.
Dana en ik zijn uitgeroepen tot getuige. Nu ja, Dana is nog maar 9 maanden oud maar toch. Ze is zo schattig.
Iedere keer als ik naar Dana kijk zie ik een mini versie van Louis. Maar als Louis naar haar kijkt zegt hij dat ze net mij in het klein is.
Volgens mij lijkt ze dus gewoon op ons.
Ook nu, nu ze in een prachtig klein blauw kleedje gekleed is straalt ze gewoon.
Voor de laatste keer ga ik bij Lizzie checken.
'En girl. Ben je er klaar voor?' Ze zucht en loopt zenuwachtig rond. 'Ik... ik denk het wel.'
'Oh Lizzie.' Zeg ik zacht voor ik haar in mijn armen sluit. 'Je gaat het fantastisch doen.' Ze knikt en glimlacht.
'Ik ben gewoon zo nerveus. Ik bedoel... heb je al die fans buiten zien staan?' 'Schat, die bestaan vandaag niet. Dit is de dag van jou en Harry. Heb je me goed gehoord! Je gaat genieten van deze dag, het is de mooiste in je leven. Goed begrepen?' Ze knikt. 'Je hebt gelijk... Ik... Oh Harry is gewoon zo geweldig, ik kan nog steeds niet geloven dat hij echt voor mij kiest.' 'Haha, wacht maar. Life heeft nog zoveel te bieden Lizzie.' Ze kijkt me aan. 'Weet jij meer dan ik?' 'Misschien zeg ik geheimzinnig. 'Ik ga nu naar je toekomstige echtgenoot. We verwachten jou ook snel.' Ze knikt, wil me nog iets vragen maar ik trek de deur al terug dicht.

Glimlachend wandel ik naar de jongens. 'Je hebt haar een hint gegeven of niet?' Vraagt Zayn. 'Een kleintje.' Zeg ik met een reuze glimlach. 'Oh my god. Sienna, je bent ongelooflijk. Niets zeggen hadden we gezegd.' Zegt Niall streng. 'Ik heb alleen gezegd dat het leven nog super veel te bieden heeft.' 'Dat is nog net niet alles verklappen.' Zegt Louis voor hij een zoen op mijn lippen drukt. 'Is ze klaar? Kunnen we beginnen?' Vraagt Harry zenuwachtig. 'Oké, Louis. Als wij ooit trouwen dan sluit je mij helemaal alleen op tot 5 minuten voor de trouw. Afgesproken? Ik word gewoon gek van al die zenuwachtige mensen.' Louis lacht terwijl Harry beteuterd kijkt. 'Nu weet ik nog niet of ze klaar is.' 'Relax Harry, ze komt er zo aan.' Zeg ik terwijl ik op zijn schouder klop.

Lizzie komt naar buiten en verwacht de tonen zoals bij ieder huwelijk. Dat is echter buiten de jongens gerekend. Terwijl ze wandelt laten ze de tonen veranderen in 'Little things'. Tranen springen in haar ogen terwijl ze naar het altaar loopt.
Vlak na het ja-woord en de meest romantische kus die ik ooit gezien heb doet Harry een stap achteruit.
'Ik heb een verrassing voor jou lieve vrouw.' Zegt Harry met de nadruk op vrouw. Verbaasd kijkt Lizzie hem aan.
Harry wandelt naar achter terwijl de jongens een piano naar voren duwen. Hopelijk lukt het hem ondanks de zenuwen.
En of het lukt. Harry zingt een zelfgeschreven liedje voor Lizzie. Tijdens het refrein zingen de andere jongens mee. Ik krijg kippenvel en zie dat er tranen over Lizzie's wang lopen. 'You're mine, now and always.' Is de laatste zin van Harry's liefdeslied. Lizzie bestormt hem en overlaad hem met kussen.
Na deze prachtige ceremonie gaan we naar de receptie.
Uit elk land zijn 5 fans gekozen die 1 uur aanwezig mogen zijn. Natuurlijk zijn ze door het dolle heen maar ze gedragen zich.

Tijdens de receptie begint Dana te huilen.
Om niet iedereen te storen besluit ik met haar te gaan wandelen in de enorme tuin.
'Louis, ik ben zo terug. Even wandelen.' Hij drukt een zachte kus op mijn voorhoofd en laat me vertrekken.
In de tuin komt niet alleen Dana tot rust maar ook ik.
Door ons werk als secret agents heb ik vaker nood aan echte rust.
Mijn rust in de tuin is echter van korte duur...
Uit het niets verschijnen enkele mannen die me de mond snoeren en mee sleuren. Uit schrik om Dana te laten vallen verweer ik mezelf niet.
In een of andere achterhoek van de tuin word ik vastgehouden.
'Het is heel simpel Sienna. De wereld is section 5 beu. Zeker in combinatie met dat domme One Direction circus. Wij gaan dat oplossen. Wat denk je?' Ik zeg niets en probeer stoer te blijven. Ik weet echter niet wat ze met Dana gedaan hebben en dat maakt me doodsbang. 'Geef je over en we doen haar niets. Zorg dat section 5 opsplitst. Zorg dat het uit elkaar valt als een kaartenhuisje. Ben ik duidelijk?' Opnieuw doe ik niets. *pats* Ik voel hoe een hand mijn wang slaat. Hij komt harder aan dan verwacht maar ik ben niet van plan te buigen. Ik verraad mijn eigen mensen niet. Met pijn in het hart geef ik voor mezelf toe dat ik zelfs Dana zal opofferen als dat moet. Wat is 1 leven tegenover 6? Ik laat mijn hoofd wat hangen en probeer rustig na te denken. Hoe kan ik ontsnappen? Wat kan ik doen?
Blijkbaar rekent deze man op mijn moedergevoel want hij laat Dana halen. Ik zie hoe het hulpje een mes boven haalt en naar Dana's keel gaat. 'Nee!' Schreeuw ik. Ik schrik van mezelf. Blijkbaar ben ik toch zachter geworden. Ik kan niet meer onderhandelen zoals ik dat vroeger kon. Mij mogen ze slaan maar van Dana moeten ze afblijven. 'Goed, ik geef je 48uur. Als section 5 dan niet uit elkaar ligt dan hangt je dochter. En waag het niet om ons te komen zoeken. Want we hebben meer wapens dan je je kan voorstellen.' Zonder nog iets te zeggen maken ze me los, duwen Dana in mijn armen en gooien een rookbom op de grond. Tegen dat ik weer goed kan zien zijn de mannen uiteraard al verdwenen.
Ik stel Dana, en mezelf, zo goed mogelijk gerust en wandel terug.

Daar zie ik Zayn, Niall en Louis buiten lopen. Blijkbaar zijn ze mij aan het zoeken. Louis loopt op me af.
'Wat is er met jou gebeurd?' 'Zie je het zo hard?' Vraag ik zonder zijn vraag te beantwoorden. Louis knikt en veegt een streepje bloed aan mijn mond weg. 'Dat is beter.' Zegt hij zacht. 'Oh my god. Sienna, what happend?' Vraagt Niall bezorgd. 'Ik wil het er vandaag niet over hebben. Het is Harry en Lizzie's dag. Die ga ik niet verpesten, wat er ook gebeurd.' De jongens knikken. Ze weten al dat als ik eenmaal iets beslist heb ik dat niet meer opgeef. Alleen heb ik nog geen idee hoe ik dit ga oplossen. Ik haast me naar de wc om me op te frissen. Please, laat Harry en Lizzie niets merken. Wanneer ik de zaal terug binnen ga zoek ik meteen Louis. Oef, veilig en Dana is bij hem. Opgelucht haal ik adem. Ik heb 48uur... Tijd zat.... Wat maak ik mezelf ook wijs. 48uur is niets... Maar nu moet ik me nog even sterk houden. Harry en Lizzie komen naar me toe. 'Waar was je nu? We werden al ongerust.' Zegt Lizzie zacht. 'We dachten dat er iets gebeurd was.' Zegt Harry. 'En ik ben hier gebleven om hen te kalmeren.' Voegt Liam er aan toe. 'Niets aan de hand jongens. Echt niet, Dana had wat krampen en huilde erg. Dat is alles.' Het ziet er naar uit dat ze me geloven. Al zie ik iets in Lizzie's ogen dat ik niet goed kan plaatsen.

Die avond vertel ik Louis alles. Hopelijk vinden we samen een oplossing.