23.

~een week later ~

vanuit rein

soraya is nog steeds niet wakker geworden en er is geen teken geweest ik ben de hele week bij haar geweest het is nog maar in de ochtond
van de dokters moet het rustig blijven omdat er nog geen teken is geweest alleen ik daan en de ouders van soraya zijn er ik en daan zitten naast soraay
ik kijk naar soraya al bijna een half uur non-stop ''je voelt je echt kut he ?,, zegt daan opeens ik staar naar soraya's hand die ik in mijn hand gevouwen heb ik knik alleen maar , ik kijk naar soraya ''het komt goed ,, fluister ik heel zacht opeens begint het apperaat op een toon te piepen er komen dokters aan rennen bang kijk ik om me heen ''wat gebeurd er ,, ik zie dat de moeder van soraya begint te huilen en wit is weggetrokken de zuster loopt naar me toe ''der hartslag is ermee gestopt,, ik kijk naar soraya ''is is ze nu d dood ,, ze kijkt me aan ''jaah maar we zijn haar aan het reanimeren zodat ze weer hartslag krijgt ,, zegt de zuster
5 minuten later is er nog steeds geen hartslag de zuster loopt naar mij en soraya's moeder ''mevrouw ik denk dat we haar niet meer kunnen redden ,, ik kijk haar aan en ren de kamer uit ik ren todat ik buiten ben dan ga ik op de stop zitten en begin te huilen ''ik ben der kwijt , ik ben der kwijt en ik kan het nooit meer goed maken ,, mompel ik dan zit daan opeens naast me ''het komt goed ,, zegt hij ik kijk hem aan ''ze is er niet meer he ,, hij kijkt me bang aan ''ze zijn nog bezig ,, zo praten we we nog 5 minuten dan komt de vader van soraya naar ons toe lopen ''he rein kom is ,, dus ik loop naar hem toe daan blijft zitten haar vader kijkt me aan ''rein ze heeft weer hartslag ,, ik voel me opgelucht ''z ze leeft dus nog ?,, hij krijgt een kleine glimlach ''ze heeft zelfs tekenen gegeven dat ze bij bewust zijn komt ze kan ieder moment bij bewust zijn komen ,, ik vlieg soraya's vader nog net niet om haar nek ik ren naar binnen voor de deur ga ik rustig lopen ik kom de kamer in ik zie soraya weer ademen dat doet me goed dus ik ga naast haar zitten en blijf naar der kijken zo zit ik een kwartier opeens begint soraya te bewegen dan gaan der ogen open ze gaat overeind zitten en kijkt om zich heen dan ziet ze mij ze kijkt me aan ''wat doe jij hier ik heb toch gezecht dat ik je nooit meer wou zien , dat betekent ook NOOIT meer ,, ik kijk haar aan ''ikkuh , ik ga al ,, ik sta op maar dan kijkt soraya's moeder zich aan en wenkt dat ik moet blijven staan dan staat ze op ''soraay wil jij ff normaal doen hij is wel degene die hier al een week bij je is en je wil niet weten hoe kapot hij ervan is dat jij hier zo ligt ,, ze kijk boos naar der moeder ''ja en hij is degene die zo achtelijk doet ik niet ,, ''soraay wat je wel moet weten ..,, ze laat der moeder de zin niet afmaken ''hij moet gewoon weg hier ik wil hem niet meer zien hij heeft me al zat gedaan en hij ging hier zelf toch blijven ik heb er niet om gevraagd hoor en als het aan mij had gelegen had ie niet eens binnen gekomen ,, dan staat de moeder boos op ''soraay hallo doe ff normaal zeg hij heeft er ook enorm spijt van en een half uur geleden was je bijna dood mischien weet je het niet maar hij is bij je gebleven totdat hij het niet meer aankon toen is hij huilent de kamer uitgerend en hij dacht echt dat je er niet meer was , hij heeft de hele week spijt gehad omdat jij hier zo lach ,, ze kijkt me aan en kijkt dan naar de grond ''rein is dat w waar ?,, ik kijk naar me voeten ''jaah,, mopel ik zachtjes dan zie ik een traan over de wang rollen ze pakt me hand en trekt me naar haar toe ze slaat der armen om me heen en geeft me een knuffel ''sorry dat ik zo deed ,, fluister ze in mijn oor ''je hoeft geen sorry te zeggen het is mijn schuld ,, fluister ik terug ''het was ook mijn schuld,, fluisterd ze terug ''als je maar een ding beloofd dat je weer mijn meisje wordt en dat je elke dag je pillen slikt want ik wil dit niet nog een keer meemaken ,, zeg ik dan laat ze me los en geeft een kus op mijn mond ''uhh dat beschouw ik als een ja ?,, dan moet iedereen hard lachen

~twee weken later~
vanuit soraya alles gaat goed met rein maar ik lig nog steeds in het ziekenhuis de scholen zijn al weer begonnen dus de meiden zitten gewoon op school en rein komt zo vaak mogelijk langs en als hij huiswerk maakt komt hij gewoon hier om het te maken ondertussen heb ik ook school werk en probeer zo min mogelijk op achter te lopen maar het gaat best moeilijk met hoe slecht het gaat de laatste tijd ik merk dat rein ook moeite heeft om me zo te zien .
vandaag krijgen we uitslag van de chemo van eergister en ik heb ook geleerd dat ik gewoon elke dag me chemo pillen moet slikken want ik wil niet dat dit straks weer opnieuw gebeurd , gelukkig is het vrijdag en komt rein over een half uur .
een half uur later maakt me moeder me wakker rein komt net binnenlopen met zijn rugzak hij geeft me een knuffel ''ik mag het hele weekend blijven van me ouders ,, zegt hij blij zelf ben ik ook happy ''echt , dat vindt ik tof ,, probeer ik enthousiast te zeggen maar in plaats daarvan krijg ik een heftige hoestbui .
het is 2 uur verder als dokter henk eindelijk binnen komt lopen hij kijkt nogal jaah niet blij dus waarschijnlijk is het niet veel goed's dus hij kijkt me aan ''soraay we hebben best slecht nieuws ,, ik kijk hem aan ik begrijp hem niet helemaal ''je gaat heel erg achteruit en als je beter wil worden zou je naar het nieuwe ziekenhuis moeten in limburg daar zijn hele goede dokters die je wel beter kunnen maken wij hebben hier maar een klein ziekenhuis ,, zegt hij dan ik kijk hem aan ''dus ik m moet nog verder van me vriendinnen en r rein weg ?,, dokter henk knikt ik schrik ''waneer ?,, vraag ik dan
hij zwijgt nog heel even ...