Chapter eighteen

Ik ben die zwangerschap helemaal zat. Iedere keer hang ik boven het toilet. Ik zie Harry in de deur opening staan met een treurige gezicht. Nogmaals galmt de treurige stem van Harry door mijn hoof. 'Zayn...'. 'Wat... wat is er?' vraag ik. 'Lieverd, het gaat heel slecht met Zayn' weer diezelfde treurige stem. Ik kan er echt niet tegen. Tranen stromen over mijn wangen zodra het tot me doorgedrongen is. 'Het is mijn schuld he?' vraag ik. 'Nee schat. Absoluut niet. Zayn heeft kanker. Daar kun jij niks aan doen' Harry kijkt me aan. Ik krijg een warm gevoel als ik in zijn zwoele ogen kijk. Ik geef zo veel om hem. 'Lieve Harry, Ik hou van je' zeg ik tegen hem. 'Ik hou ook van jou' krijg ik als antwoord.
Ik zit in mijn nieuwe auto op weg naar het ziekenhuis. Ik denk aan Zayn terwijl ik Niall nog steeds niet gesproken heb. Ik denk aan Niall. Het is eigenlijk ook helemaal mijn schuld niet. En Zayn... Dat is ook niet mijn schuld. Aan zijn kanker kan ik niks doen. Ik kan hem wel steunen en bezoeken.
Ik stap uit de auto en loop richting de kamer van Zayn. Hij is leeg.. 'Fuck' roep ik. 'Waar is Zayn' schreeuw ik naar een zuster. Ze geeft geen antwoord en ren naar de receptie. 'Waar is Zayn' zeg ik dan wat rustiger. 'Meisje. Wie ben je' vraagt ze verbaast. 'Toch niet weer zo'n fan' klink het dan twijfelend. 'Serieus. Ik ben de vriendin van Harry'' zeg ik tegen haar. 'Kun je dat bewijzen meisje' vraagt ze dan. Ik word pissig. 'Ik heb zijn nummer, foto's van ons samen en u kunt ook even op google zoeken' zeg ik. 'Ho maar. Ik geloof je'... 'Maar je weet het dus nog niet' zegt ze. 'Wat weet ik nog niet' schreeuw ik angstig. Ze kijkt me aan met een het spijt me zo erg blik. 'Nee toch?' vraag ik. 'Sorry zegt ze dan'.Ik weet nu nog niet wat er is. 'Kunt u het even uitleggen?' vraag ik dan. 'Zijn uitzaaiingen werden hem fataal' zegt ze treurig. 'Wat?!?!?!?!' Gil ik. 'Zayn...'. Tranen biggelen over mijn wangen. 'Sorry meisje. We hebben gedaan wat we konden'. Had dan meer gedaan schiet er door mijn hoofd. Ik grits mijn telefoon uit mijn zak. Ik toets Harry zijn nummer in. 'Hey lieverd' neemt hij op. 'Harry.. Kom nu naar het ziekenhuis' huil ik in de telefoon. Ik druk op het rode knopje en hoop maar dat hij er snel is.
Een paar minuten later staat een verwarde Harry voor me. 'Lieverd. Wat is er in godsnaam aan de hand' vraagt hij onzeker. 'Zijn uitzaaiingen werden hem fataal' praat ik de receptioniste na. 'Nee toch' hoor ik nog voor ik weer in tranen uitbarst. 'Lieverd, je moet even naar me luisteren' zegt Harry met tranen in zijn ogen. 'Is Zayn nu dood?' vraagt hij. Ik voel me een moordenaar. Ik nieste tenslotte in zijn gezicht. 'Ja' antwoord ik met een brok in mijn keel.

Even later ben ik van de ergste schrik bekomen. Niall, Louis, Liam en Perrie zijn ook naar het ziekenhuis gekomen. Perrie vraagt wat er is. 'Zayn zijn uitzaaiingen zijn hem fataal geworden' praat Harry mij op zijn beurt na. 'JIJ VIEZE VUILE MOORDENAAR' schreeuwt Perrie naar me. Daarna rent ze hard weg. Ik kijk naar de jongens. 'Sorry' zeg ik dan spijtig. 'Maar jij kunt er niks aan doen' antwoord Liam metteen. Diep van binnen weet ik dat het per ongeluk ging. En dat zijn kanker niet uitgezaaid is door mij. Maar toch voel ik me schuldig. ' auw' gil ik wanneer ik een hevige pijn in mijn buik voel.