Let the walls break down (atl) 30

"Ik kan maar beter gaan." zeg ik stil en leg het deken op het bed. "Ik laat je zo niet vertrekken. Wat is er gebeurd?" reageert Jack meteen. "Jij kon binnen, ik mocht niet. Ik ben je achtertuin weer uitgegaan en heb me moedeloos laten neerzakken tegen je muur. Zack vond me en heeft me binnen genomen." antwoord ik en loop naar de deur. "Ashley, ik zou liever hebben dat je blijft." Jack neemt me vast bij mijn pols en trekt me zachtjes naar zich toe om me uiteindelijk te knuffelen. "Waarom ging je niet gewoon naar huis?" vraagt hij ongerust terwijl hij me nog steeds knuffelt. "Ik was teleurgesteld. Dan besef ik eindelijk dat ik je nodig heb en dan wijs je me af. Daar heb ik trouwens 100% respect voor, ik verdiende niet beter. Dit hele gedoe sleept te lang aan. Ik ga eraan kapot, ik maak mezelf kapot." Tranen beginnen over mijn wangen te stromen. "Ik hou zoveel van je Jack, echt waar. Ik hou zoveel van je." huil ik. "Wij gaan naar beneden, Ivy is nog steeds boos op Alex dus die twee zullen blij zijn als er gezelschap bij is." besluiten Zack en Rian. Eens ze de deur uit zijn neemt Jack me op en zet zich neer met mij op zijn schoot. Hij doet opnieuw het deken rond mij en slaat zijn armen rond me.

"We moeten nog beginnen aan het dessert, kom je mee naar beneden? Je kan je in de zetel zetten en dan ben ik tenminste zeker dat alles goed gaat met jou." stelt Jack voor na een lang gesprek. "Liever niet, Ivy ziet me zo beter niet en ik ben nog steeds niet vergeten wat Alex gezegd heeft." Hij knikt begrijpend. "Slaap je hier bij Zack en Rian of slaap je bij mij . Ik zorg er wel voor dat Alex in een andere kamer slaapt dan waar jij slaapt." Nog voor ik antwoord kan geven gaat de deur van de kamer open. "Sorry dat ik het onder-onsje stoor maar ik wou gewoon komen zeggen dat het dessert nog moet gegeten worden en we zouden dat graag nu doen." Zack kijkt ons verontschuldigend aan. Ik kijk onzeker, bang dat Ivy in paniek zal slaan wanneer ze me ziet. "Je ziet er een heel stuk beter uit dan daarnet, als dat is waar je over inzit." bemoedigend kijken Zack en Jack me aan. "Ik weet het niet, ik ben nog niet vergeten wat Alex allemaal zei." Zack rolt met zijn ogen. "Als Alex iets durft te zeggen zal hij het geweten hebben. We laten hem jou niet beledigen. Ivy heeft het hem nog steeds niet vergeven. Als ze hem aankijkt zijn haar ogen net wapens. Ik vraag me af van wie ze dat zou hebben." lacht hij. "Pff, ik spreek niet meer tegen jou." antwoord ik nep-gekwetst. "Oh nee, mijn wereld stort in. Vergeef me." reageert hij over-dramatisch. We lachen beiden. "Wat denk je, Jack, zou ik hem vergeven?" bedenkelijk kijk ik hem aan. "Wat maakt het uit. Je hebt mij toch en ik laat je nooit meer gaan." Hij knuffelt me super hard. Zack zijn ogen worden groot, ze worden weer kleiner, er verschijnt een lach op zijn gezicht en dan draait hij zich naar de deur. "Ivy! Rian! Het is eindelijk zover!" roept hij luid.

Even later horen we iemand snel de trappen oplopen. "Joepie, de Kerstman heeft mijn grootste wens vervult" Zack neemt Ivy uit de armen van Rian en doet een vreugdedansje met haar. "Nu nog enkel Zack van straat krijgen en iedereen is gelukkig." lacht Rian. "Ha-ha-ha" reageert Zack sarcastisch. "Ik zal je vriendinnetje zijn voor vanavond." stelt Ivy meelevend voor. "En Chester dan?" vraagt Jack. "Ik ga Zack niet kussen hoor, gewoon doen alsof ik zijn vriendinnetje ben. Dan is Zack gelukkig." antwoordt ze. "Maar, shht, niet zeggen tegen Chester." waarschuwt ze Zack streng. "Krik krak, mondje toe." antwoordt Zack terwijl hij doet alsof hij zijn mond op slot draait. "Gooi de sleutel weg." commandeert ze. Zack gooit 'de sleutel' weg achter hem. "Goe zo. Gaan we nu het dessert eten, ik wil chocolademousse."