Let the walls break down (atl) 29

"Zack heeft gelijk. We kunnen zo niet verder Jack. We moeten het uitpraten. Tenzij je me niet meer wilt zien en dat zou ik maar al te goed begrijpen maar dan moet je me 1 ding beloven." Ik kijk hem aan in de hoop in zijn ogen te kunnen kijken, maar hij staart naar de grond. "Als je het niet wil uitpraten, als je me nooit meer wil zien, dan moet je me beloven dat je verder gaat met je leven en dat je niets opgeeft omwille van mij." Het blijft stil. Rian en Zack gaan naar binnen... en doen de voordeur in het slot. "Dat wordt dus de achterdeur." Zonder iets te zeggen loopt hij zijn achtertuin in. Na enkele minuten hoor ik hem roepen. "Jongens, doe open! Dit is echt niet grappig! Doe open!" Ik ga ook zijn achtertuin in en blijf staan op enkele meters afstand. "If I could start again,
I'd go back to that, back to that night
If I could just pretend
I did everything, everything right
You didn't l..." zing ik zachtjes maar wordt onderbroken. "Doe geen moeite. Het is te laat. Jongens! Laat me binnen!" Dan wordt de sleutel van de achterdeur omgedraaid. Alex verschijnt in de deuropening en laat Jack binnen. "Jack, wacht n..." De deur wordt vlak voor mijn neus weer dichtgeslagen en op slot gedraaid. "Ik hou van je." maak ik mijn zin af. Teleurgesteld ga ik terug naar de voordeur. Ik bel nog enkele keren aan maar er wordt niet gereageerd. Ik laat me neerzakken tegen de muur. Dit was niet hoe ik het me had ingebeeld. Natuurlijk had ik verwacht dat hij zou dwarsliggen, maar Alex die nog eens tegendraads ging doen, daar had ik niet op gerekend.

Na uren tegen de muur te zitten denken en huilen gaat de voordeur open. "Ze is hier nog, maak u niet ongerust, wij zorgen voor haar." hoor ik Zack zeggen. Enkele seconden later word ik opgetild. "Rian, gang, nu!" roept Zack. "Haal een deken. Haar lippen zien blauw van de kou." Rian loopt naar boven. "Hoelang zat je daar al?" vraagt Zack me. Ik haal mijn schouders op. "Enkele uren? Vanaf dat Jack is binnen gelaten door Alex." antwoord ik. "Alex, gang, nu!" roept Zack. Bijna meteen staat Alex er. "Wat doet zij hier? Denk je niet dat ze al genoeg miserie heeft meegebracht?" zegt hij geïrriteerd. "Stop met zagen en maak een tas warme choco. Owee, als je nog 1 vinger verkeerd uitsteekt." waarschuwt hij Alex. Alex verdwijnt de keuken in. Zack zet zich neer en trekt me op zijn schoot terwijl hij me probeert warm te wrijven. Rian komt naar beneden gelopen met een deken in zijn handen. "Kunnen we haar niet beter naar de woonkamer ofzo brengen?" stelt Rian voor. "Ik denk niet dat dat zo'n goed idee is, Ivy zit daar en ik denk niet dat ze haar moeder zo wil zien. We zullen haar boven in de logeerkamer leggen." Opnieuw word ik opgetild en even later in een bed gelegd. "Ik kom zo meteen een kop warme chocolademelk brengen. Wrijf jij haar nog een beetje warm." Rian loopt weer naar beneden terwijl Zack zich naast me zet, me tegen zich trekt, een deken rond me legt en de hele tijd blijft doorwrijven tot Rian terug is met chocolademelk.

"Hier, dat kan je wel gebruiken." Ik neem de kop chocolademelk aan. "Ik zou beter naar huis gaan, als Jack doorheeft dat ik hier ben flipt hij helemaal." Angst heeft me helemaal in het bezit. Ik wil hem niet zien flippen. "Geen paniek, wij leggen het hem straks wel uit." probeert Rian me te kalmeren. "Jack gaat me hier nooit laten blijven. Zelfs als jullie hem smeken. Tussen ons komt het nooit meer goed, ook al wil ik dat zo graag." Ik laat mijn hoofd hangen. Zack knuffelt me en fluistert dat het wel zal goed komen. "Hij zal je wel laten blijven. Hij heeft je misschien heel hard verweten maar hij heeft ook heel hard gevochten voor je de afgelopen maanden. Als hij niet zo zou gevochten hebben dan zou ik zeggen dat je maar beter weg kon gaan maar hij vocht voor je. Hij heeft zijn hart op de juiste plaats." Ik kijk Rian aan. Hij heeft gelijk, Jack heeft een hart op de juiste plaats. "Het zit niet alleen op de juiste plaats, het is van goud. Een jongen als hem kan je geen 2 keer tegenkomen." ga ik in op zijn opmerking. "Bedankt." wordt er stil van aan de deur gezegd. Geschrokken kijken we alle 3 op naar de deur.