Let the walls break down (atl) 28

*terug Ashley's pov*
"Mama, is het goed als oma me naar papa brengt?" Ivy is mooi opgekleed en kijkt me hoopvol aan. "Zal ik je brengen?" Verbaasd kijkt ze me aan en knikt dan. "Oma, oma, oma!" Ze loopt snel naar mijn moeder en springt in haar armen. "Mama gaat me brengen. Ze houdt nog van papa, maar shht, niet zeggen dat ik dat weet." Mijn moeder zet haar weer op de grond en kijkt me aan. "Weet je waar hij woont?" Ik schud mijn hoofd. Na de uitleg vertrekken we. "Ben je zeker dat je haar wil brengen?" vraagt ze onzeker voor we de oprit aflopen. "Niet helemaal eigenlijk, maar ik moet hem zien, ik moet weten dat alles in orde is met hem. En het meest belangrijke van allemaal, hij moet weten dat ik van hem hou." Mijn moeder knikt en laat me gaan.

Met elke stap dat ik dichter kom bij zijn huis word ik banger en banger. Ik bel aan en wacht af. De deur gaat open en Zack verschijnt in de deuropening. "Zack" Ivy steekt blij haar armen uit en Zack neemt haar op. "Hé kleine meid, hoe gaat het met jou?" Ze knuffelt hem en geeft een kus. "Goed en met jou?" Zack lacht. "Ook goed." Ze slagen hun vuisten tegen elkaar en lachen. "Hoe gaat het met jou?" vraagt hij zachtjes. "Goed... denk ik." mompel ik. Hij legt een hand op mijn schouder. "Hij mist je. Ik weet niet of hij je nog zal komen opzoeken maar hij mist je heel hard." Ik knik. "Ik mis hem ook. Ik weet niet wat me bezielde dat ik maar bleef dwars liggen, mijn tijd is gekomen om voor hem te vechten." Achter Zack verschijnt Alex. "Ah, hier hebben we de oorzaak van al onze miserie. Hoe gaat het ermee? Hopelijk brandt je in hel. Je verdient niet beter. Door jou zijn we Jack misschien kwijt. Als hij opgeeft aan All Time Low ben jij de schuldige en dan zeg ik het tegen al onze fans. Ze zullen je haten als geen ander. Verwacht je maar aan dreigbrieven wanneer ze je adres weten." Geschokt kijk ik Alex aan. "Alex, jij bent niet lief, je doet mijn mama pijn. Nu ben ik boos op jou!" roept Ivy meteen." Geschrokken kijkt Alex Ivy aan. "Ik meende niet wat ik zei Ivy." reageert hij meteen. "Jawel, je zegt dat gewoon omdat je niet wil dat ik het hoorde en omdat je geen ruzie met me wil. Te laat." Boos kijkt ze hem aan. "Trek het je niet aan Ashley." Zack zet een stap naar voor en knuffelt me met 1 arm. In zijn andere arm houdt hij nog steeds Ivy vast, die ook een arm rond me legt. "Ik ga nog de laatste dingen opruimen zodat het hier toch een beetje deftig ligt om oudejaar en nieuwjaar te vieren. Sinds Kerstmis is het hier een puinhoop. Hoe zou dat toch komen!?" besluit Alex en loopt naar de woonkamer.

"Wij beginnen alvast met koken! Je kan maar beter het beste maken van deze a...!" Rian komt van de trappen en zwijgt wanneer hij me ziet staan in de armen van Zack en Ivy. "Hé meisje, hoe gaat het met jou? Je bent zo mooi opgekleed." Hij neemt haar over van Zack en knuffelt haar. Net als bij Zack slagen ze hun vuisten tegen elkaar. "Ooit word ik zo cool als hun, mama en dan ga ik het aan jou leren. Dan zijn we samen cool." zegt ze vrolijk. "Daar twijfel ik niet aan." Een klein lachje verschijnt op mijn lippen. "Je kan alweer wat lachen." merkt Zack op en wrijft nog even troostend op mijn rug. "Hoe gaat het met je? Lukt het een beetje om voor Ivy te zorgen?" Ik knik. "Voor Ivy zorgen is geen probleem, ze is een flinke meid. Ik heb meer problemen met iets anders, eigenlijk met iemand anders." Rian kijkt me begrijpend aan. Ook hij zet een stap naar voor en omhelst me. "Hij heeft het ook niet gemakkelijk. We blijven hier vanavond, kom erbij. We gaan zo meteen beginnen eten maken. Als je wil mag je helpen en dan blijf je hier eten. Je kan ineens eens met hem praten hoe jij je voelt en hij kan zijn gevoelens eens bloot leggen. Het wordt hoogtijd dat er eens gepraat wordt tussen jullie." Ik knik. "Ik weet dat het tijd wordt maar wil hij dat wel?" Onzeker kijk ik hem aan. "Wil wie wat wel?" wordt er van boven gevraagd. Beiden zwijgen we. "Rian, je doet raar, man. Daarnet maakte je je zin niet af en nu a..." Jack ziet me staan en stopt met praten. "Rian, Zack, kom binnen met Ivy. Er is niets of niemand om nog voor buiten te blijven." Ivy haar gezicht vertrekt meteen van blij naar droevig, geschokt en gekwetst. Tot mijn grote verbazing verroeren Zack en Rian geen vin. "Waarom blijven jullie buiten staan? Kom gewoon binnen." dringt hij aan. "Jullie moeten praten. Zij lag dwars, nu ga jij ook dwars liggen. Dat helpt niet, hoe wil je dat het ooit nog goed tussen jullie komt? Hoe kinderachtig is het trouwens niet dat je haar gewoon imiteert? En in plaats van enkel aan jullie zelf te denken zouden jullie beiden misschien ook eens aan Ivy moeten denken. Ze zegt misschien niet veel maar denk je nu echt dat ze het leuk vind hoe jullie bezig zijn!?"