Let the walls break down (atl) 23

We zijn in het ziekenhuis. Jack is nog steeds bewusteloos. Met mij is alles in orde, Jack daarentegen heeft meer dan genoeg kneuzingen. "Mama, ik heb dorst" huilt Ivy. Sinds ze weet dat Jack bewusteloos is bleef ze maar huilen. "Ik haal je wel wat te drinken. Kom je mee?" Ze schudt haar hoofdje. "Ivy, het heeft geen zin van hier te blijven zitten, kom even mee dan kan je je gedachten eventjes verzetten." Ze weigert mee te gaan en Jack alleen te laten. "Beloof me dat je dan ook echt wel hier blijft." Ze knikt. "Ik ben zo terug." Ik ga de kamer uit en neem de lift naar het gelijkvloers waar een automaat staat.

Wanneer ik aan Jacks kamer ben hoor ik Ivy tegen hem spreken. "Je moet wakker worden, Jacky. Ik wil je iets vragen want jij bent de enige die dat kan zijn voor mij. Mama vertelde me dat je me vroeger verzorgd hebt toen we nog in het weeshuis waren. Ze vertelde dat ik alleen maar zweeg als ik in jouw armen lag. Ik ben op het tuinfeest naar jou toegekomen omdat je er lief en vriendelijk uitzag. Ik wou je vragen of je mijn papa wilt worden maar dan moet je wel wakker worden." Er komt ineens een meisje langs me gelopen en gaat de kamer van Jack binnen.

"Jack, omg, wat is er gebeurd?" zegt ze met een hysterische ondertoon. "Hij kan je niet antwoorden want hij slaapt en niemand weet wanneer hij zal wakker worden." antwoordt Ivy. Ze is ondertussen gelukkig gestopt met huilen. "Dat weet ik ook wel, dom kind. Moet jij trouwens niet bij je mama op de gang zijn." bijt ze Ivy toe. "Ik ben niet dom, ik ben slimmer als jij. Ik zou tenminste niet met iemand een koppel zijn om wat hij is maar om wie hij is. Jij wil gewoon dat iedereen jaloers op je is omdat je met Jack van All Time Low bent." verdedigt Ivy haar. "Je bent 5 jaar wat weet jij nou af van wat er omgaat in de wereld? Ik zal het je zeggen, niets!" Hoe durft ze zo in te gaan tegen Ivy. Gelukkig kan ze haar verdedigen.

*Jack pov*
Ivy en Mandy staan te bekvechten. Ik zoek zoveel mogelijk kracht bij elkaar om te spreken. "Laat Ivy gerust" fluister ik en open langzaam mijn ogen. "Ash...Ashley, waar is ze?" fluister ik, luidop spreken gaat echt niet. "Ik ben hier voor je Jack, Ashley is er niet. Ik heb je geholpen, weet je nog?" antwoordt Mandy. Ik herinner me enkel nog dat ik ineen geslagen werd. Niet wie me hielp of wat er allemaal gebeurde. "Ik ga even drinken halen, zal ik ook wat voor jou halen Jack?" Ik schud mijn hoofd zachtjes. Wanneer Mandy de deur uit is maakt Ivy zich boos over Mandy. "Rustig Ivy, ik weet wel dat ze liegt, anders zou jij niet zo boos zijn. Waar is je mama?" fluister ik met het laatste beetje kracht. "Wil je mijn papa zijn?" vraagt ze zonder aarzelen. "Natuurlijk wil ik dat zijn, maar dat zal moeilijk gaan met je mama. Denk je ook niet?" Ze haalt haar schoudertjes op. "Het maakt me niet uit, ik wil gewoon op school kunnen zeggen dat ik ook een papa heb. Ze pesten me omdat ik geen papa heb." antwoordt ze. "Hier is je drankje." Ashley komt de kamer ingelopen maar gunt me geen blik. Zou ze doorhebben dat ik wakker ben?