Chapter ten

'Wauw,' zeggen Joel en ik tegelijk als we opkijken naar de wereld voor ons. 'Het is hier prachtig,' zeg ik vol bewondering. Joel kijkt me even glimlachend aan. 'Zei ik toch,' zegt hij. Plagerig geef ik hem een por in zijn zij. 'Heey daar tortelduifjes.' Samen kijken we alle kanten op maar zien niks. 'Hierboven.' We kijken omhoog en zien een soort klein mensje met vleugels boven ons hoofd vliegen. 'Okee..,' zeg ik. '...wie ben jij? En wat ben jij?,' vraag ik terwijl ik naar Joel kijk. 'Ik ben Sasha, een elfje. En wie of wat zijn jullie?,' vraagt ze. Ik kijk Joel vragend aan maar hijzelf is ook helemaal verbijsterd. 'Ik ben Caitlin en dit is Joel, wij zijn mensen,' zeg ik. 'Wat zijn mensen?,' vraagt het kleine elfje, Sasha. 'Grapje zeker?,' zeg ik terwijl ik nog een keer om me heen kijk. 'Maar even terzijde, waar zijn we?,' vraagt Joel. 'We zijn hier op Domino,' zegt Sasha terwijl je om ons heen vliegt. 'Ken jij dat?,' vraag ik fluisterend aan Joel. Hij schud zijn hoofd. 'Hey tortelduifjes. Niet zo smoezen.' 'Sorry,' zeggen we tegelijk. 'Maar we hebben niks met elkaar hoor,' zegt Joel tegen Sasha. 'Kijk dan eens naar jullie handen,' zegt Sasha lacherig. We kijken allebei omlaag naar onze handen die nog steeds in elkaar verstrengeld zitten. Gauw maken we onze handen los en kijken met een rood hoofd opzij. 'Als ik het niet dacht,' zegt Sasha. 'Sasha,' vraagt een andere stem. 'Kitty? Kitty waar ben je?,' vraagt Sasha. Joel en ik wisselen een paar vragende blikken met elkaar totdat we de stem weer horen. 'Hierboven,' zegt de stem. We kijken alledrie omhoog en zien een meisje met kattenoren in de boom boven ons zitten. 'Ik dacht dat jij hoogtevrees had?,' zegt Sasha tegen haar. 'Klopt, ik durf er niet meer uit,' zegt ze sip terug. 'Hoe ben je erin gekomen dan?.' vraag ik. 'Ik wou een vogel pakken, maar hij was sneller,' zegt Kitty treurig terug. 'Alweer?,' vraagt Sasha terwijl ze naar Kitty toe vliegt. 'Sorry,' zegt ze treurig. 'Kan je me helpen Sasha?,' vraagt ze. Sasha kijkt even bedenkend naar de boom waar Kitty in zit. 'Ik denk niet dat ik je kan helpen,' zegt ze na een tijdje.
'Waarom niet?,' vraagt Kitty aan haar. 'Nou, misschien omdat jij groot bent en ik klein,' zegt Sasha. 'Maar misschien kan ik Robin wel halen, die kan je vast wel helpen, als hij niks van zijn ouders hoeft te doen,' zegt Sasha na nog even nagedacht te hebben. 'Kom,' zegt Joel fluisterend tegen mij. ''Misschien kunnen Sasha en Kitty ons wel helpen,' zegt ik terug. 'Wie is Robin?,' vraag ik voorzichtig aan Sasha.' Ze komt weer naar beneden gevlogen en blijft voor mij in de lucht hangen. 'Jullie komen hier echt niet vandaan hé'?,' vraagt ze. Joel en ik schudden beide met ons hoofd. 'Robin is de zoon van de koning en koningin van Domino,' zegt Kitty vanuit de boom boven ons. Ik kijk vragend naar Joel, die mijn blik weer beantwoord met nog een vragende blik.'Wat gaan we doen?,' vraag ik ter verduidelijking aan hem. Hij haalt zijn schouders op en kjikt weer naar Sasha. 'Ik ga Robin wel halen,' zegt Sasha. 'Mogen wij anders mee? We weten hier nog niks en anders verdwalen we straks,' vraag ik aan Sasha die al aanstalten maakt om weg te vliegen. Ze bekijkt ons even goed maar zegt dan toch: 'Tuurlijk, maar blijf wel een beetje dicht bij me anders moet ik jullie straks ook nog gaan zoeken.' We knikken en lopen achter Sasha aan het bos in.

Even later staan we voor een prachtig kasteel dat midden op een open plek ligt. 'Dit is het paleis van Domino,' zegt Sasha terwijl ze rondjes vliegt in de lucht voor ons. 'Dit is schitterd,' zeggen Joel en ik weer tegelijk. We beginnen te lachen om onze timing terwijl Sasha ons raar aankijkt. 'Wat is er?,' vraag ik aan haar als we uit gelachen zijn. 'Zijn jullie twee echt niet verliefd?,' vraagt ze een beetje argwanend. 'Echt niet Sasha. We zijn gewoon vrienden,' zegt ik. Ze houd haar armen in de lucht, alsof ze zicht overgeeft. We lopen achter Sasha aan terwijl ze al vliegend het paleis in gaat. Voor een paar grote duren blijft ze in de lucht stil hangen. Ze klopt op de deur en vliegt naar binnnen toen. 'Goede middag,' zegt Sasha tegen een man en een vrouw, die waarschijnlijk de koning en koningin zijn ofzo. 'Hallo Sasha,' zegt de vrouw tegen Sasha. De vrouw kijkt even naar ons en daarna vragend naar Sasha, maar Sasha ziet het niet. 'Sasha?,' vraagt de vrouw. 'Ja koningin Marion,' zegt Sasha. 'Wie heb je meegebracht, ze zien er zo anders uit. Komen ze ook van Domino?,' vraagt de vrouw, Marion, nieuwsgierig. 'Dit zijn Caitlin en Joel..,' zegt ze wijzend naar ons. '... en nee ze komen niet van Domino.' Koningin Marion komt naar ons toe gelopen en als ze voor ons staat zegt ze: 'Mag ik misschien vragen waar jullie dan wel vandaan komen?' Ik kijk naar Joel, maar hij kijkt ook precies weer op hetzelfde moment naar mij, waarna Sasha begint te lachen. De man kijkt geirriteerd naar haar toe. 'Sasha, kan jij misschien uitleggen waarom je moet lachen,' zegt de man tegen haar. Koningin Marion kijkt ook vragend naar Sasha. 'Nou eigenlijk moest ik lachen om-' 'SASHA!' Ik draai me om naar een trap achter me waar een jongen staat. 'Robin,' zegt Sasha terwijl ze naar hem toe vliegt. 'Wat doe jij nou weer hier?,' vraagt hij aan haar. Sasha zucht en zegt: 'Kitty zit weer eens in een boom en durft er niet meer uit.' 'Nou waar wachten we nog op doen,' zegt hij terwijl hij de trap af rent. 'Stop,' zegt koningin Marion als hij net voor haar langs wil lopen. 'Wat is er mam,' zegt hij zuchtend. 'Sasha, ik was nog in gesprek en jij trouwens ook,' zegt ze streng. 'Oke, ik wacht wel, maar Kitty zit nu wel in een boom op me te wachten,' zegt hij met een zielig stemmetje. Koningin Marion wijst naar een stoel als teken dat hij daar moet gaan zitten. Robin loopt naar de stoel toe en gaat erin zitten. 'Maar waar komen jullie dan wel vandaan?,' vraagt Marion als Robin eenmaal in de stoel zit. Ik kijk naar Joel als teken dat hij mag antwoorden en zie vanuit mijn ooghoeken dat Sasha ons goed in de gaten houdt. 'Wij komen van de aarde,' zegt Joel. Ik zie dat er een grote lach op het gezicht van de man komt. Robin is intussen ook uit zijn stoel gekomen en naast zijn moeder gaan staan. 'Wat is er?,' vraagt ik als de man ook voor ons gaat staan. We kijken nog even aan voordat de man zegt: 'We hebben al heel lang geen bezoek meer van de aarde gehad en zijn daarom zeer vereerd door jullie komst.' 'Mogen we nu eindelijk gaan, Kitty zit nog steeds in die boom,' zegt Sasha na een tijdje. 'Tuurlijk,' zegt de vrouw. Ik loop samen met Joel en Robin het kasteel uit. Sasha vliegt voorop en ik zie dat Robin en Joel elke keer naar me kijken. Ik kijk ze beide vragend aan waarna ze allebei snel hun hoofd weg draaien van mij. Ik grinnek en loop maar gewoon achter Sasha aan totdat we bij de boom zijn aangekomen waar Kitty in vast zit.