004 Elphaba

Ik zit rustig op mijn bed als ik van de andere kant van de kamer iets hoor dat lijkt alsof Galinda vermoord wordt. Ik kijk opzij, maar helaas, ze leeft nog. Ik sta op en loop naar de kamer waar Nessa verblijft. Ik klop op de deur. 'Nessa?'
'Elphaba!' hoor ik Nessa's stem.
'Kan ik binnenkomen?'
'Natuurlijk!' Ik open de deur. Ik weet zo niet met wie Nessa een kamer deelt, maar ze heeft tenminste niet een hele verdieping in een halve kamer moeten proppen, wat voor Nessa wel een voordeel is, niet voor mij natuurlijk, want ik zie wel hoe Galinda in haar hoofd zit op te scheppen.
'Kom maar zitten hoor!' zegt Nessa.
'Oh ja.' zeg ik. Ik ga op haar bed zitten. 'Is je kamergenote wel aardig?'
'Jawel...' zegt Nessa.
'Het kan niet veel slechter zijn dan de mijne.' zeg ik.
'Elphaba,' begint Nessa. 'Je moet haar eens beter leren kennen, vanbuiten is ze misschien arrogant, maar vanbinnen kan ze niet zo zijn, dat is niemand!'
'Het zal wel,' zeg ik met een zucht, 'maar ik weet niet eens of ik dat wil.'
'Probeer het gewoon!' zegt Nessa, 'Ze is vast wel een goede vriendin, als je haar eenmaal kent.'
'Ja, dat zou kunnen.' zeg ik. 'maar...'
'Geen maar!' zegt Nessa. 'Pro-beer het nou!' ze legt de nadruk op elke lettergreep.
'Oke,' zeg ik. 'Ik probeer het vast wel, als ze me niet negeert tenminste, het lijkt wel alsof ze een wedstrijd houden ofzo, wie mij langer dan drie seconden aankijkt gaat dood!'
'Elphaba!' zegt Nessa, terwijl ze haar lach inhoudt, wat ik kan zien haar haar mondhoeken die omhoog trekken. 'Beloof je het te proberen?'
'Oke,' zeg ik, met een gevoel alsof ze mijn moeder is, 'Ik beloof het!'