35~Charlien

Charlien pov.

Ik kroop de tent uit en liet mijn blik over de bomen dwalen. Waar was Harry? Plots trok een onverwachte beweging in mijn rechterooghoek mijn aandacht. Met een ruk draaide ik me om en ik zag hoe een donkere gestalte zich omdraaide en wegrende. Mijn ogen volgde hem/haar en mijn oren volgde zijn/haar voetstappen.
Ik draaide me om en kroop de tent in, op zoek naar een zaklamp. Die was echter spoorloos verdwenen. Ten einde raad nam ik mijn gsm en ging zo op pad.
Ik liep in de richting van waar de gestalte had gestaan. In de nacht klonken alle geluiden scherper en ik had het gevoel dat iets of iemand me aan staarde. De lichte schemering gaf het bos een enge schijn.
Nerveus speelde ik met de zoom van mijn jasje, terwijl ik in het licht van mijn zaklamp een beweging probeerde op te sporen. Ik begon langzamer te stappen naarmate ik dieper in het bos kwam. Plots hoorde ik geritsel en rennende voetstappen.
Ik kon nog net een gil onderdrukken toen ik iemand de weg zag over rennen. Het leek me geen goed idee om de aandacht op mij te richten.
Toen de stilte weer toenam liep ik stapje voor stapje in de richting, waar de persoon zonet was voorbij gelopen.
En opeens stond ik in een zacht verlichte omgeving. Iemand had lampjes in het bos opgehangen en het leek me beter om daar naartoe te gaan dan een schim te achtervolgen.
Nieuwsgierig en met trillende benen liep ik naar de lampjes en volgde ik de ketting aan lichtjes.
Ik kwam uit bij een open plek. In het midden van de vlakte waren kaarsjes in een kring verspreid. En in die cirkel lag iets op de grond.
Het gras maakte mijn schoenen vochtig toen ik er naartoe liep en zag dat het een papiertje was. Ik raapte het op en zag een zelfgetekende kaart.
Boven aan de kaart stond er met krullende letters ‘Find my treasure’ geschreven.
Een glimlach sierde mijn lippen. Dit had Harry geschreven. Ik was helemaal niet in gevaar en die persoon zal wel Harry geweest zijn. Dat hoopte ik toch.

Ik ging op pad en volgde de richtlijnen aandachtig. Ik had sterk het gevoel dat ik in een cirkeltje liep en toen ik uit eindelijk weer in de kring van kaarsjes stond, overliep ik de richtlijnen, om te zien of ik er geen gemist had.

“You are my treasure. “ Ik schrok van de stem, die zachtjes in mijn oor fluisterde en draaide me zachtjes om, om in de ogen van Harry te kijken.
“You are too cute.” Lachte ik en trok hem aan zijn jas dichter tegen me aan. Zijn lippen raakte de mijne en teder kuste ik hem terug. Harry was gewoon geweldig.



TUM TUM TUUUUM, geen idee waarom ik dat wou schrijven Hopelijk vinden jullie het een leuk stukje! XxJulie