Hoofdstuk 3

Ik schudde mijn hoofd en pakte mijn kleren uit mijn koffer. Ik legde ze in de donkere kast en kwam uiteindelijk bij de kleren, die mijn moeder niet voor me gekocht had. Ze altijd nette kleren voor me gekocht, die ik dan ergens achterin de kast gegooid had, om er daarna niet meer uit te komen. Uiteindelijk kwam ik bij mijn eigen gekozen kleding uit, onzeker keek ik ernaar. Mijn ouders zouden er niet blij mee zijn als ik ze zou dragen, maar hoe zouden de ouders van Draco reageren? Uiteindelijk zette ik mijn schoenen, of nou ja de schoenen die mijn moeder had uit gekozen, onder in de kast. Daarna klapte ik de koffer dicht, met mijn eigen vertrouwde kleding en schoenen nog onder in. De uitdrukking op Draco’s gezicht, verklaarde dat hij er weinig van begreep. Ik wilde net de kastdeur dicht doen, toen hij me tegen hield. ‘Ik snap het niet,’ zei hij terwijl hij in de kast keek. ‘Dit kunnen jouw kleren niet zijn. Dat kan gewoon niet, als ik kijk wat je aan hebt op Hogwarts. Je draagt niet eens het verplichte uniform, of nou ja je draagt een gedeelte dan.’ Hij had dus beter op me gelet, dan ik had gedacht. Ik knikte daarom maar. ‘Klopt,’ fluisterde ik. Ik wenkte hem en gebaarde hem dat hij de koffer, open kon doen. Hij deed wat ik hem gebaarde en zijn mond viel open in een “O” gebaar. ‘Ouders?’ Vroeg hij. ‘Helaas wel,’ mompelde ik. Hij knikte begrijpend, waarschijnlijk waren zijn ouders ook zo. ‘Jouwe ook?’ Vroeg ik daarom maar. ‘Minder,’ zei hij. ‘Maar daarom zeker niet minder vervelend.’ Ik grijnsde breed en Draco deed een aantal stappen bij de koffer vandaan. Door die aantal stappen, struikelde hij over mijn skateboard. Hij viel met een doffe plof op de grond en mijn skateboard reed met een klap tegen de muur aan. Niet veel later stond Draco’s vader al weer in de deuropening. Vlug klapte ik mijn koffer dicht en probeerde het skateboard achter mijn rug te verbergen, niet wetend hoe hij zou reageren. Hij keek met een schuin oog naar mij en keek daarna vragend naar Draco, die nog steeds op de grond lag. ‘Ik struikelde,’ mompelde Draco die vlug overeind krabbelde. Zijn vader trok zijn wenkbrauw achterdochtig op, maar negeerde het verder. ‘Goed,’ zei hij. ‘Het diner staat klaar, als jullie zo vriendelijk willen zijn om naar beneden te komen.’ Draco knikte en vluchtte langs zijn vader heen naar beneden, om van de ongemakkelijke situatie af te zijn. Zijn vader daar in tegen, kwam naar binnen en sloot de deur. Hij keek me strak aan. Ik schoof het skateboard vlug achter kast en kwam bij de muur vandaan. ‘Ik weet niet wat je uitvoert,’ zei hij dreigend. ‘Maar ik hou je in de gaten en nu naar beneden vlug!’ ‘Ja mister Malfoy,’ zei ik beleef wetend dat ik anders nog erger in de nesten zat. ‘Ik trek alleen nog even mijn schoenen aan. Gaat u maar vast.’