5.

Draco:
Er was iets met haar. Met Rose. Iets aan haar trok mij aan. haar uiterlijk? Dat zeker. Ze was beeldschoon. Het mooiste meisje van de school zelfs. Maar dat was niet het enige. Ze straalde iets uit, een bepaalde kracht. En die kracht, die trok me aan. Het was een soort kracht wat ervoor zorgde dat je alles te weten wilde komen over die persoon. En dat je niet zal stoppen voordat je het weet.
Maaar buiten die twee dingen om, was er iets vreemds aan haar. Ze was anders dan andere meisjes. Haar gezicht was bijna volmaakt. Ze leek wel een Glamorgana. Maar iets zei me dat ze het niet was.
Daarstraks tijdens Toverdanken had mijn hart zich misdragen. Zodra Rose naast me was gaan zitten, begon het harder te bonzen. Mijn buik begon te kriebelen en mijn gedachten gingen als een razende tekeer. Ik zou er alles voor over hebben gehad om haar aan te kunnen raken. Al was het maar haar hand.
Om haar geur zo lang mogelijk te kunnen ruiken.
Om haar zo lang mogelijk te kunnen zien.
Wacht eens even. Ik moest mezelf een halt toe roepen, voordat ik doorsloeg. Waarom vond ik haar zo leuk, zo interressant? Was ik...verliefd?