Hoofdstuk 2

Draco was er nog niet en ik keek even de kamer rond. Plots kwam er een man binnen, die op Draco leek. Zijn lange blond witte haar, de grijze ogen. Mijn moeder duwde me overeind en ik liep naar hem toe om me voor te stellen. ‘Josefien Jones,’ zei ik en ik schudde zijn hand. ‘Lucius Malfoy.’ Mijn ouders begroette ook hem hartelijk en daarna draaide Mister Malfoy zich om. ‘Kom op Draco niet zo verlegen,’ zei hij. Draco kwam mijn gezichtveld binnen lopen en hij was precies zoals hij altijd was, zijn eigen arrogante zelf. Tenminste dat straalde hij uit. Een duwtje in mijn rug van mijn moeder, kreeg me zover dat ik hem een hand gaf. ‘Draco,’ zei ik koel. ‘Josefien,’ antwoordde hij op dezelfde toon maar met een grijns. Ik trok een vies gezicht en liet zijn hand snel weer los. ‘Pff Josefien,’ bromde ik waarna ik me weer tussen mijn ouders in liet vallen. De volwassenen onder ons praatte was en wij zaten er stilletjes tussen in. Totdat Miss Malfoy mijn naam liet vallen. ‘Draco ander laat jij Josefien haar kamer zien,’ zei ze. ‘Dan kan ze vast uit pakken en dan kan jij haar wel even helpen. We roepen jullie wel voor het avondeten.’ Draco knikte en wenkte me, zonder een woord te zeggen. Hij pakte mijn koffer bij het handvat en trok hem met moeite, maar aardig voorzichtig de trap op omhoog. Ik pakte de gitaarkoffer bij het handvast en volgde hem naar boven. Hij had nog steeds niets gezegd en ik volgde hem maar niet wetend wat anders te doen. Uiteindelijk stopte hij aan het einde van de gang, van de eerste verdieping waar een deur zat. Hij opende hem en gebaarde dat ik naar binnen moest gaan. Ik liep langs hem een en liep een lichte kamer in. Hij was prachtig. De witte gordijnen, die lichtelijk doorschijnend waren, de witte muur, de lichte houten vloer. Het bed had bollen aan alle hoeken, hij was van ijzer gemaakt en er lag een zwart dekbed en kussen op. Er stond een zwarte kast in de hoek en donker bureau in de hoek. ‘Bevalt het je?’ Vroeg Draco die voor het eerst zijn stem liet horen. Ik knikte. ‘Ja, het is prachtig,’ mompelde ik. Draco zette mijn koffer bij het voeteneind van het bed en het eerste wat ik deed was mijn schoenen uit trekken, ze deden zeer door dat het hakken waren. Ik opende mijn koffer en zag mijn skateboard boven op liggen. Glimlachend pakte ik hem eruit en ging er op staan. De ruwe anti-slip zool schuurde over mijn voeten, maar het voelde vertrouwd. Ik rolde een stukje door de kamer, om er vervolgens af te springen en het skateboard recht op te zetten met mijn voet. Behendig ving ik hem op. ‘Wat is dat?’ Vroeg Draco. ‘Een skateboard,’ antwoordde ik simpel. Ik zag aan zijn verbaasde gezicht, dat hij geen idee had wat het moest voorstellen.