014 | Charlotte Emelie Jenner

014 | Charlotte Emelie Jenner
Glimlachend stootte ik mijn champagne glas tegen dat van Harry aan. De eerste keer dat ik ging samenwonen moest een speciaal en mooi moment worden, ik moest me oprecht gelukkig voelen en achter mijn beslissing staan. Dit was werkelijk waar pérfect. Maar toch kon ik me niet gelukkig voelen. Al deed ik echt mijn best. M’n best om vrolijk te doen. Maar eerlijk gezegd wist ik me geen houding te geven. Hoe reageert iemand die pas is gaan samenwonen? Dit was mijn eerste keer, dus ik had werkelijk waar geen idee. Gelukkig wist ik me een betere houding te geven toen we vanmiddag al mijn spullen aan het over huizen waren. Nou ja, we.. Harry’s management had alles over verhuisd. Anders zouden we over een paar jaar nog niet klaar zijn. Ik had erop gestaan om het in mijn eentje te doen, of desnoods Demi te bellen, maar Harry had me met een simpel smoesje weg gekregen uit mijn appartement. Namelijk dat mijn moeder met me afgesproken had bij een of ander cafe om te lunchen. Maar toen ik daar aankwam bleken het Ed en Nick te zijn. En geloof me als ik zeg dat Ed en Nick een kei zijn in het tegenhouden en ophouden van mensen. Maar al met al was het wel een ontzettend gezellige middag met hun twee. Ik schrok op uit mijn gedachten door de bel die door Harry’s appartement schalde. Correctie, ons appartement. “Ik ga wel.” Deelde Harry mee waarna hij zijn hand even over mijn bovenbeen liet geleiden en opstond van de bank in onze woonkamer. Niet veel later kwamen een vrolijke Zayn en Perrie binnen. “Gefeliciteerd!” Zayn trok me in een knuffel en drukte verschillende zoenen op mijn wang. Toen hij me los had gelaten verving Perrie zijn plek want ook zij trok me in een knuffel. Zoals ze dat eigenlijk altijd deed. En zoals alleen zij dat kon. “Gefeliciteerd lieverd!” Ze overhandigde me twee grote ingepakte cadeaus. “Ik hoop dat jullie ze leuk vinden.” Ik overhandigde er een aan Harry waarna ik het mooie inpakpapier van het cadeautje afscheurde. Een grote fotolijst met een zwart-wit foto van mij en Harry kwam te voorschijn. “Ook al heeft Harry zijn en nu jullie appartement vol hangen met foto’s van jou en van jullie..” Begon ze. “Toch vond ik dat deze er perse bij moest, omdat ‘ie zo schattig is!” Vervolgde ze enthousiast haar verhaal. “Nou kom op, open de andere!” Drong Perrie aan. Zayn keek geamuseerd toe hoe zijn vriendin niet kon wachten tot wij het andere cadeautje hadden uitgepakt. Alsof het haar eigen cadeautje was. Twijfelend scheurden Harry en ik het inpak papier van het andere cadeautje af. Alweer kwam er een grote lijst tevoorschijn. Dit keer met allemaal kleine foto’s en in het midden een personal note. ‘Dear lovelys, veel geluk samen in jullie appartement.’ Stond er in sierlijke letters geschreven. Er omheen zaten allemaal foto’s van Harry, van mij, van de rest van de band, van Perrie, van Demi, van Eleanor en zelfs van Amy. Groepsfoto’s, grappige foto’s, beschaamde foto’s, uitgaansfoto’s oude foto’s en foto’s van afgelopen week. “Ahw, dank jullie wel!” Ik vloog Perrie om haar nek om haar een dikke knuffel te geven en haar te bedanken voor de lieve cadeautjes. Ook Zayn vloog ik om zijn nek, aangezien het ook zijn cadeautjes waren. Ook Harry bedankte zijn beste vriend en de vriendin van zijn beste vriend waarna hij er twee champagneglazen bij haalde en de champagne zelf. Ik volgde hem naar de keuken waarna ik verschillende schaaltjes vulde met lekkernijen. Chocolaatjes, koekjes, cakejes. Van alles en nog wat. Ik plaatste ze op de kleine salontafel in onze woonkamer waarna Harry en ik plaatsnamen langs elkaar op de zwarte, leren bank die schuin tegenover die zwarte leren bank stond waar Zayn en Perrie op zaten. Harry schonk Zayn’s en Perrie’s glazen vol waarna hij mijn hand vast pakte en onze vingers verstrengelde. Alle vier hieven we ons glas omhoog om hem vervolgens tegen elkaar aan te tikken en te proosten op ons samenwonen. Harry bracht zijn hoofd even dicht bij mijn oor waarna hij er iets in fluisterde met zijn hese stem wat mijn nek haartjes overeind liet staan en de kippenvel over mijn huid liet gaan. Zoals dat altijd gebeurde als hij dat deed. “Ik hou van je, lieverd.” Gevolgd door een kus op mijn wang, wat mij liet glimlachen. Zo verschrikkelijk was samenwonen nou ook weer niet, hier kon ik wel aan wennen.