Hoofdstuk 152

Sofia
‘Sta op en roep die draak van je terug!’ schreeuw ik tegen Aiden.
Hij kreunt en moppert een beetje maar staat dan toch weer op. Hij roept zijn draak en strompelt dan naar hem toe. Boos op Naur klimt hij weer op zijn rug en spoort hem aan de lucht in te gaan.
‘Nog een keer! Ga het bos in en zorg dat je die kist van de grond krijgt zonder van je draak af te vallen!’ schreeuw ik en jaag Naur het bos weer in.
Ik stuur Lanthir achter hem aan om te kijken of hij het deze keer wel op zijn draak kan blijven zitten. Aiden is wel een sterke vampier. Hij geeft het niet snel op. Helaas.

Na een paar uur hard werken is het hem dan toch gelukt om die kist van de grond af te rapen zonder te vallen van zijn draak.
‘Het is wel weer genoeg voor vandaag’ zeg ik tegen hem als we het bos uit vliegen.
‘Ja, lijkt me een prima idee. Het is al behoorlijk donker en Yuna zal wel ongerust zijn’ zegt hij een beetje twijfelend en geeft de kist weer terug.
‘Waarom maak je je zo’n zorgen om haar?’ vraag ik een klein beetje geïrriteerd.
Aiden kijkt me verbaast aan en lijkt het niet echt te snappen. Hij strompelt naar zijn draak en stapt weer met moeite op zijn rug. Ik heb hem dus echt hard geraakt op zijn been.
‘Ze steunt je niet eens met je trainingen en ze is toch de hele tijd bij die Glenn. Je hoeft je echt geen zorgen te maken. Die elf red zich wel, ze vermaakt zich vast nog wel met hem.’
Een beetje ongelovig kijkt Aiden me aan terwijl hij diep aan het nadenken is.
‘Misschien heb je wel gelijk. Ik zie je dan morgen wel om nog te trainen.’
‘Uhm, ik denk dat het beter is als we morgen even niet trainen. Ik denk dat we allebei wel toe zijn aan een dagje rust’ zeg ik half lachend en kijk naar Aiden.
Aiden knikt alleen en vliegt dan weg met zijn draak. Lanthir doet het zelfde en we gaan allebei weer richting huis.

Glenn en James zitten al in de woonkamer en lezen een boek. James kijkt op als ik binnen kom lopen en op de grond ga zitten bij het vuur.
‘Ben is een aardige jongen en lijkt niets in de gaten te hebben’ begint Glenn en legt zijn boek weer weg.
‘Dat is maar beter ook want als hij het in de gaten heeft kun je aardig in de problemen komen’ zegt Jack en kijkt hem streng aan.
‘En hoe zit het met Aiden?’ vraagt hij dan en kijkt me scherp aan.
‘Hij lijkt me te vertrouwen’ en ik slik een brok in mijn keel weg.
‘En?’ blijft James door vragen en ook Glenn kijkt me nieuwsgierig aan.
‘Hij blijft wel bezorgd om Yuna’ zeg ik een beetje voorzichtig.
‘Overtuig hem dat je beter bent dan haar en dan is het zo geregeld’ grijnst James.
Ik knik een keer en speel wat met een stukje hout waar een vlammetje aan zit. James legt ook zijn boek weg en gaat voor het raam staan.
‘Ben je nog wat meer over hem te weten gekomen?’ vraagt James.
‘Ja… Hij heeft een zwakke plek’ zeg ik aarzelend.
‘En wat is dat dan wel’ vraagt Glenn en James werpt hem een kwade blik toe.
‘Hij.. Hij heeft een paar keer een ongeluk gehad en was daarbij verwond aan zijn been. Nu raakte ik hem vanmorgen op dat been en hij strompelde de rest van de dag rond.’
‘Haha, goed om te weten! Als hij dan toch aan die race mee doet heb ik nog een andere manier om hem uit te schakelen!’ en James lacht uitbundig.

Na een half uur praten besluit ik om toch maar naar bed te gaan. Langzaam loop ik de trap op naar boven terwijl Glenn en James nog verder praten. Ik kleed me om en kruip dan mijn koude bed in. Ergens krijg ik toch wel spijt van dit hele gedoe. Ik voel me toch ergens wel een beetje schuldig om de dingen die ik Aiden aan doe. Hij mag dan wel bod uit de hoek komen maar dat ben ik ook en hij bedoelt het tenslotte goed. Hij geeft het niet snel op en wil heel graag mee doen aan de race. Hij is iedere keer zo vrolijk over die Yuna dat ik er niet blij van word dat ik hun dit allemaal aan doe.
Uit eindelijk geef ik het op en sluit mijn ogen. Het word tijd om te gaan slapen.