Hoofdstuk 151

Glenn

‘Zie ik je morgen weer bij de draken?’ vraag ik nog voordat Yuna weg loopt samen met Ben.
Ze draait zich om en met een lach op haar gezicht knikt ze een keer.
‘Is goed. Zie ik je morgen’ antwoordt ze.
Terwijl de twee samen weg lopen denk ik nog eens na over wat ze als laatste tegen Ben zei.
‘Dus als je nog wat wil eten, ik ga richting huis’
Ik schud mijn hoofd een keer, een rare vampier waar ik ook nog eens voor uit moet kijken. Als Aiden niet bij haar is dan is die Ben het wel. Gelukkig kan ik op zich goed met hem praten dus zal hij niks merken.
Ik loop de markt af en ga richting de stallen waar ik James aantref.
Hij kijkt me een keer strak aan maar zegt of vraagt verder niks, dan zal ik er maar vanuit gaan dat alles goed gaat.
Ik loop door naar Duet mijn draak en neem hem mee naar buiten, vandaag heb ik niet echt iets om te doen dus besluit ik maar een vlucht te maken en mijn gedachte de vrije loop te geven.

Yuna

Eenmaal thuis gaat Ben met een plof op de keukenstoel zitten en haalt alles uit de tas. Ondertussen pak ik wat te drinken en ga ik naast hem zitten en schud mijn hoofd een keer.
‘Dit mis ik soms’ mompelt Ben zonder op te kijken.
Ik zucht een keer en knik ‘Ik ook wel hoor.’
‘Ik vind het wel fijn dat je nog langs komt’ zeg ik iets vrolijker.
Meteen klaart het gezicht van Ben op en loopt hij naar een van de kastjes om er een mes uit te pakken. Hij gaat weer zitten en zet het mes in een watermeloen. Als hij er stuken van heeft gemaakt geeft hij een stuk aan mij terwijl hij zelf al een hap neemt.
‘Die Glenn is best aardig’ zegt hij als zijn mond weer leeg is.
‘Ja, het is gezellig. Ik kan leuke gesprekken met hem hebben’ antwoord ik.
‘Maar verstand van wapens heeft hij niet’ grijnst hij.
Ik lach een keer. ‘Daar wil ik het niet meer over hebben hoor’
‘Is goed hoor. Maar ik had echt wel gelijk!’ antwoordt hij nog een keer.

Ondertussen is het al donker geworden en heb ik meerder keren tegen Ben gezegd dat hij net zo goed voor een nacht kan blijven. Uiteindelijk geeft hij toe om een nachtje te blijven en beginnen we met het klaar maken van het bed in de kamer beneden.
Als dat klaar is zitten we nog een hele tijd in de woonkamer te praten en na een tijdje zijn we allebei in een boek verzonken.
Toch zit er een stemmetje in mijn hoofd dat maar aan Aiden blijft denken. Ik zucht een keer en sla het boek zachtjes dicht.
‘Ik ga naar bed, je weet de weg volgens mij wel’ het laatste zeg ik lachend.
‘Ik geloof dat ik ook zo ga. Maar Aiden heb ik nog niet gezien’ zegt hij als ik op sta.
‘Ik zie hem morgen wel denk ik’ antwoord ik en mompel er een welterusten achteraan.
Ik slof de trap op, kleed me om en was mijn gezicht. Eenmaal op de rand van het bed laat ik me zachtjes achterover vallen en zucht een keer.
Dan denk ik er weer aan dat ik morgen Glenn zie en meteen voel ik me een beetje beter.
Maar toch is het gelukkig niet hetzelfde als met Aiden.
Misschien moet ik hem vragen of hij het trainen niet een beetje overdrijft.
Aan de andere kant misschien denkt hij dan weer dat ik hem niet steun en dat wil ik best doen maar.. . Oké met al dat nadenken gaat het ook niet lukken.
Ik trek de dekens over me heen en hoor aan de deuren die dicht gaan dat Ben ook naar bed is gegaan.
Ik blaas de kaars naast de kant van mijn bed uit en val langzaam in slaap.